Urzekający
swą prostotą i plastyką jest opis stawów, zamieszczony w księdze VIII.
Stawy opisane są nocą, w świetle księżyca. Na lewym brzegu rosną kępy łozy,
ocieniają go też wierzby. Prawy brzeg stawu jest piaszczysty, toteż
intensywnie odbija blask księżyca. Ze stawów wypływają dwa strumienie,
które potem łączą się w wąwozie. W opisach przyrody poeta często stosuje
personifikację. Opisywane stawy pochylają ku sobie oblicza, jako para
kochanków. Łozy i wierzby wyglądają jak bujna czupryna młodzieńca, a
strumyk na równinie płynie wolno, jakby drzemał.