interpretacja wiersza najpiękniejszy sen marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Wstęp i częćciowa analiza wiersza:
Pawlikowska dała się poznać jako autorka utworów scenicznych: w latach 1924-1939 napisała kilkanaście sztuk teatralnych. Prawie wszystkie były wystawiane, a niektóre np. „Egipska pszenica” „ Zalotnicy niebiescy” odniosły sceniczny sukces.
Z poetki Miłości przekształciła się w poetkę Natury, zbuntowaną przeciw niej, ale i urzeczoną. Wiersze lat trzydziestych świadczą o głęboko przemyślanych dziełach przyrodoznawczych, filozoficznych i okultystycznych. Zarówno kult Natury, jak zainteresowania spirytyzmem i magia skierowały uwagę poetki w stronę religii hinduskiej.
Miłość do Jasnorzewskiego sprowokowała odmienne od dotychczasowych fascynacje poetyckie:przemijaniem, starzeniem się, śmiercią. To Jasnorzewski towarzyszył Marii w ostatnich, najtrudniejszych latach jej życia –na emigracji w Anglii, dokąd udała się po wybuchu II wojny –w czasie, gdy rozwijający się rak pozwalał jej pisać tylko między kolejnymi zastrzykami morfiny. Wybuch światowego konfliktu załamał ją całkowicie. Jej poezja pogrąża się w nostalgii za utraconą ojczyzną i staje się wyrazem katastroficznej wizji przyszłości.
Maria zmarła 9 lipca 1945 roku w szpitalu onkologicznym w Manchesterze w Anglii, tam też została pochowana.
Pawlikowska dała się poznać jako autorka utworów scenicznych: w latach 1924-1939 napisała kilkanaście sztuk teatralnych. Prawie wszystkie były wystawiane, a niektóre np. „Egipska pszenica” „ Zalotnicy niebiescy” odniosły sceniczny sukces.
Z poetki Miłości przekształciła się w poetkę Natury, zbuntowaną przeciw niej, ale i urzeczoną. Wiersze lat trzydziestych świadczą o głęboko przemyślanych dziełach przyrodoznawczych, filozoficznych i okultystycznych. Zarówno kult Natury, jak zainteresowania spirytyzmem i magia skierowały uwagę poetki w stronę religii hinduskiej.
Miłość do Jasnorzewskiego sprowokowała odmienne od dotychczasowych fascynacje poetyckie:przemijaniem, starzeniem się, śmiercią. To Jasnorzewski towarzyszył Marii w ostatnich, najtrudniejszych latach jej życia –na emigracji w Anglii, dokąd udała się po wybuchu II wojny –w czasie, gdy rozwijający się rak pozwalał jej pisać tylko między kolejnymi zastrzykami morfiny. Wybuch światowego konfliktu załamał ją całkowicie. Jej poezja pogrąża się w nostalgii za utraconą ojczyzną i staje się wyrazem katastroficznej wizji przyszłości.
Maria zmarła 9 lipca 1945 roku w szpitalu onkologicznym w Manchesterze w Anglii, tam też została pochowana.