To bardzo ważne
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Cierpienie to przykre doznanie wynikające z doznanego zła. Osoba cierpiąca przeżywa ból - fizyczny bądź moralny. Jest ono nieodłącznym elementem naszego życia. Towarzyszy nam od momentu narodzin aż do śmierci.Przyczyny cierpienia mogą być różne: cierpienie spowodowane bólem, strachem, chorobą, śmiercią kogoś bliskiego, nieszczęśliwą miłością.Cierpienie jest jednym z najintymniejszych ludzkich przeżyć, odnajdujemy je również w Starożytności i w Średniowieczu. Leszek Kołakowski pisał nawet: "Prawie cała literatura, prawie cała poezja, prawie cała sztuka wyrosły z ludzkiego bólu.".
Omawiając cierpienie w Starożytności można oprzeć się na mitologii, ponieważ to tam utrwalone zostały pierwsze wzory ludzkich postaw i zachowań. Przykładem cierpienia w mitologii może być przypowieść o Pandorze. Była to kobieta zesłana na ziemię przez zagniewanych bogów. Namówiona przez Epimeteusza, otworzyła puszkę, którą dostała na Olimpie, a z niej wyleciały na świat wszelkie nieszczęścia i zło. Literatura starożytnej Grecji łączy więc cierpienie z karą od bogów, a także z fatum, przeznaczeniem, przed którym nie można uciec. Pandora mimo zakazów bogów otworzyła puszkę, sprzeciwiła się ich woli. Kara za jej nieposłuszeństwo spadła na niewinnych ludzi. Epimeteusz strasznie kłócił się z Pandorą. Wzajemnie oskarżali się o nieszczęścia, które zostały wywołane z ich inicjatywy. Kobieta urażona przez męża rozpłakała się i to były pierwsze łzy które spadły na ziemię . W micie tym ukazane są dwa rodzaje cierpienia. Pierwszym z nich, jest cierpienie ludzi, na których zeszło nieszczęście, natomiast drugim jest cierpienie Pandory która cierpi z powodu oskarżeń męża.
Należałoby jednak wspomnieć o innym rodzaju cierpienia w mitologii starożytnej, aby obraz tej epoki był pełny i nakreślony sprawiedliwie. Czasami cierpienie, jakie spadało na ludzi, było karą za ich grzechy, zdrady czy inne przewinienia. Doskonałym przykładem jest tutaj mit o Syzyfie. Był to król, który żył w przyjaźni z bogami, często był zapraszany na ich uczty na Olimpie i słuchał wielu ich tajemnic. Był jednak na tyle niedyskretny, że rozpowiadał swoim znajomym to, co usłyszał na Olimpie. Zdenerwował tym Zeusa, który zesłał na ziemię Tanatosa, boga śmierci, by zabrał Syzyfa do Hadesu. Władca nie uląkł się bożka, uwięził go i żył w spokoju jeszcze długi czas, nie zamierzał się łatwo poddawać wypadkom losu ani boskim kaprysom.Kiedy jednak jego podstęp wyszedł na jaw, nic nie mgło go już uchronić przed karą. Syzyf został zesłany do Hadesu, gdzie wtaczał na górę ogromny kamień, kiedy go wtoczy, będzie mógł spokojnie trwać w krainie zmarłych. Kamień ten niestety u szczytu wyślizgiwał mu się z rąk, spadał na dół i trud musiał być rozpoczynany od nowa.
Omawiając cierpienie w Starożytności można oprzeć się na mitologii, ponieważ to tam utrwalone zostały pierwsze wzory ludzkich postaw i zachowań. Przykładem cierpienia w mitologii może być przypowieść o Pandorze. Była to kobieta zesłana na ziemię przez zagniewanych bogów. Namówiona przez Epimeteusza, otworzyła puszkę, którą dostała na Olimpie, a z niej wyleciały na świat wszelkie nieszczęścia i zło. Literatura starożytnej Grecji łączy więc cierpienie z karą od bogów, a także z fatum, przeznaczeniem, przed którym nie można uciec. Pandora mimo zakazów bogów otworzyła puszkę, sprzeciwiła się ich woli. Kara za jej nieposłuszeństwo spadła na niewinnych ludzi. Epimeteusz strasznie kłócił się z Pandorą. Wzajemnie oskarżali się o nieszczęścia, które zostały wywołane z ich inicjatywy. Kobieta urażona przez męża rozpłakała się i to były pierwsze łzy które spadły na ziemię . W micie tym ukazane są dwa rodzaje cierpienia. Pierwszym z nich, jest cierpienie ludzi, na których zeszło nieszczęście, natomiast drugim jest cierpienie Pandory która cierpi z powodu oskarżeń męża.
Należałoby jednak wspomnieć o innym rodzaju cierpienia w mitologii starożytnej, aby obraz tej epoki był pełny i nakreślony sprawiedliwie. Czasami cierpienie, jakie spadało na ludzi, było karą za ich grzechy, zdrady czy inne przewinienia. Doskonałym przykładem jest tutaj mit o Syzyfie. Był to król, który żył w przyjaźni z bogami, często był zapraszany na ich uczty na Olimpie i słuchał wielu ich tajemnic. Był jednak na tyle niedyskretny, że rozpowiadał swoim znajomym to, co usłyszał na Olimpie. Zdenerwował tym Zeusa, który zesłał na ziemię Tanatosa, boga śmierci, by zabrał Syzyfa do Hadesu. Władca nie uląkł się bożka, uwięził go i żył w spokoju jeszcze długi czas, nie zamierzał się łatwo poddawać wypadkom losu ani boskim kaprysom.Kiedy jednak jego podstęp wyszedł na jaw, nic nie mgło go już uchronić przed karą. Syzyf został zesłany do Hadesu, gdzie wtaczał na górę ogromny kamień, kiedy go wtoczy, będzie mógł spokojnie trwać w krainie zmarłych. Kamień ten niestety u szczytu wyślizgiwał mu się z rąk, spadał na dół i trud musiał być rozpoczynany od nowa.