Jej bohaterami są młodzi bogacze, którzy roztrwonili odziedziczone majątki na zbytki, a obecnie stali się żebrakami, lub są w całkowitej władzy lichwiarzy, zadłużeni po uszy. Krasicki w tym utworze opisuje mechanizm upadku Wojciecha i Konstantyna. Wojciech, który majątek zyskał przez oszustwo, stracił go przez, jak byśmy to dziś nazwali, rozbuchaną konsumpcję i skłonność do luksusowego życia. Natomiast Konstanty odziedziczył majątek po rodzicach, a że wcześnie został sierotą na łasce służby i krewnych nikt go należycie nie wychował. Rozpieszczany jako dziecko, jako człowiek dorosły ulegał pochlebcom i wszelkiej maści cwaniakom, którzy go okradli. Rozdawał odziedziczone i zbierane przez przodków dzieła sztuki i pamiątki różnym osobom. Ulegając modzie na “cudzoziemszczyznę” sprowadzał za duże pieniądze z zagranicy przedmioty wątpliwej jakości. Przez skłonność do zbytku zadłuża się i biednieje.