Przyczyny wybuchu
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Traktat wersalski, kończący I wojnę światową stał się przyczyną nowego konfliktu na kontynencie europejskim. Część krajów, w szczególności Niemcy, Japonia ZSRR, Włochy niezadowolone z postanowień końcowych traktatu, dążyły do jego rewizji. Szczególną rolę odegrały jednak dążenia Niemiec, a w szczególności chęć powrotu do dawnej wielkości, odrobienie strat w stosunku do reszty Europy i pozbycie się krepujących rozwój gospodarczy ograniczeń, nałożonych w 1918 roku przez państwa zwycięskie. Szansę na poprawę sytuacji Niemiec w Europie przyniósł rozwój faszyzmu, głoszący wyższość rasy germańskiej, szukający przestrzeni życiowej dla Niemców na wschodzie. Swój cel państwo niemieckie starało się osiągnąć dążąc do rewizji granic ustalonych po I wojnie światowej, prowokując konflikty graniczne czy też podburzając mniejszości niemieckie, mieszkające poza granicami kraju, m.in. w Polsce i czeskich Sudetach.
Ekspansję terytorialną zapoczątkowała Japonia, dążąc do opanowania nowych terytoriów. Dlatego już w 1931 roku zaatakowała Chiny i rozpoczęła okupację Mandżurii, którą w 1932 roku przekształcono w zależne od Japonii państewko Mandżukao. Już wówczas uwidoczniła się słabość Ligi Narodów, organizacji międzynarodowej, której podstawowym zadaniem było utrzymanie pokoju na świecie i zapobieganie konfliktom. Rok później Japonia wystąpiła z Ligi Narodów.
Podobną drogą poszły również Włochy, niezadowolone z postanowień traktatu wersalskiego, targane problemami gospodarczymi, przede wszystkim inflacją i dużym bezrobociem. Po zajęciu Libii (Trypolisu), Erytrei, Somali, faszyści włoscy na czele z Mussolinim zwrócili uwagę na Etiopię. W roku 1935 mimo oporu ze strony plemion etiopskich, Etiopia została włączona do włoskich posiadłości kolonialnych. Sankcje ekonomiczne, podjęte przez Ligę Narodów zostały zlekceważone przez Włochy, które opuściły organizację w roku 1936.
Politykę ekspansywną zaczęły realizować także Niemcy. 7 marca 1936 roku wojska niemieckie zajęły strefę zdemilitaryzowaną Nadrenii, a Hitler wypowiedział układ z Locarno, co oznaczało naruszenie postanowień traktatu wersalskiego. 12 marca miała miejsce aneksja Austrii, kanclerz austriacki Kurt von Schuschnigg został zmuszony do ustąpienia. Liga Narodów nie wystosowała żadnego protestu. Mussolini, który był gwarantem niepodległości Austrii poparł plany Hitlera w zamian za Tyrol. Likwidację państwa austriackiego uznały również Anglia i Francja, które wcześniej podpisały układ o gwarancjach dla Austrii. W odpowiedzi na wybudowanie przez Francuzów pasa umocnień, Linii Maginota Niemcy rozpoczęły budowę linii Zygfryda. Wkrótce wystąpili z Ligi Narodów. W 1935 roku Hitler wprowadził powszechny obowiązek służby wojskowej, a dwa lata później wojska niemieckie zajęły Zagłębie Saary, odebrane Niemcom w 1918 roku. Rok później, zawarł z Mussolinim sojusz polityczno – wojskowy, tzw. Oś Berlin – Rzym. (25 X.1936). Miesiąc później podobny układ zwany Paktem Antykominternowskim podpisał z Japonią. Kiedy Pakt poparły Włochy utworzono porozumienie Oś Berlin - Tokio – Rzym.
W odpowiedzi na ekspansywną politykę Niemiec, państwa europejskie, w szczególności Francja i Anglia zaczęły prowadzić tzw. politykę appeasementu (ang. uspokojenie). Według jej największego zwolennika, premiera Wielkiej Brytanii Neville Chamberlain’a najważniejszym zadaniem, które miała do spełnienia było zapobieżenie wybuchowi kolejnej wojny światowej poprzez zaspokajanie roszczeń terytorialnych Hitlera. Jednak niepokój europejskiej opinii publicznej wywołała wiadomość o wojnie domowej w Hiszpanie, gdzie gen. Francisco Franco w lipcu 1936 roku dokonał zamachu stanu i obalił sprawujący władzę rząd republikański. Zarówno Włochy jak i Niemcy poparły Franco, wysyłając do Hiszpanii oddziały zbrojne w liczbie ponad 150 tysięcy. Hitler chciał dzięki interwencji w Hiszpanii przygotować sobie bazę i sojusznika dla dalszych ekspansji, ale przede wszystkim nie dopuścić do rozprzestrzenienia się komunizmu. Ostatecznie po ponad trzech latach walki republika hiszpańska upadła. Władzę przejęli faszyści.
Kolejną ofiarą polityki Hitlera została Czechosłowacja, gdzie mieszkało 3,5 miliona Niemców. Na Konferencji w Monachium przedstawiciele mocarstw europejskich zgodzili się zaspokoić kolejne żądanie Hitlera, domagającego się części Czechosłowacji, tj. obszarów nadgranicznych w Sudetach. Podpisane w 1938 roku w Monachium układy francusko- niemieckie i angielsko- niemieckie oznaczały w praktyce zgodę na dalszą aneksję na wschodzie. Już w marcu 1939 roku separatyści słowaccy z księdzem Tiso na czele poprosili Hitlera o roztoczenie opieki nad Słowacją. 15 marca prezydent Czechosłowacji Emil Hacha i minister spraw zagranicznych František Chvalkovský zostali wezwani do Berlina, gdzie zażądano od nich, od groźbą bombardowania Pragi, natychmiastowego włączenia Czech i Moraw do Niemiec. W ten sposób utworzono Protektorat Czech i Moraw. Niebawem ( 22 marca 1939 roku) wojska niemieckie zajęły port litewskie Kłajpedę.
Wkrótce nowe żądania wysunął Hitler wobec Polski, domagając się włączenia Gdańska do III Rzeszy i przeprowadzenia eksterytorialnej autostrady do Prus wschodnich. Wobec odmowy ze strony polskiej, 23 sierpnia 1939 roku doszło do podpisania antypolskiego układu między ZSRR a III Rzeszą. Na jego mocy ziemie polskie wzdłuż Narwi, Wisły i Sanu zostały podzielona na dwie strefy wpływów: radziecka i niemiecką. 1 września 1939 roku Hitler rozpoczął kolejny etap agresji, teraz skierowanej przeciw Polsce, rozpoczynając II wojnę światową.
Ekspansję terytorialną zapoczątkowała Japonia, dążąc do opanowania nowych terytoriów. Dlatego już w 1931 roku zaatakowała Chiny i rozpoczęła okupację Mandżurii, którą w 1932 roku przekształcono w zależne od Japonii państewko Mandżukao. Już wówczas uwidoczniła się słabość Ligi Narodów, organizacji międzynarodowej, której podstawowym zadaniem było utrzymanie pokoju na świecie i zapobieganie konfliktom. Rok później Japonia wystąpiła z Ligi Narodów.
Podobną drogą poszły również Włochy, niezadowolone z postanowień traktatu wersalskiego, targane problemami gospodarczymi, przede wszystkim inflacją i dużym bezrobociem. Po zajęciu Libii (Trypolisu), Erytrei, Somali, faszyści włoscy na czele z Mussolinim zwrócili uwagę na Etiopię. W roku 1935 mimo oporu ze strony plemion etiopskich, Etiopia została włączona do włoskich posiadłości kolonialnych. Sankcje ekonomiczne, podjęte przez Ligę Narodów zostały zlekceważone przez Włochy, które opuściły organizację w roku 1936.
Politykę ekspansywną zaczęły realizować także Niemcy. 7 marca 1936 roku wojska niemieckie zajęły strefę zdemilitaryzowaną Nadrenii, a Hitler wypowiedział układ z Locarno, co oznaczało naruszenie postanowień traktatu wersalskiego. 12 marca miała miejsce aneksja Austrii, kanclerz austriacki Kurt von Schuschnigg został zmuszony do ustąpienia. Liga Narodów nie wystosowała żadnego protestu. Mussolini, który był gwarantem niepodległości Austrii poparł plany Hitlera w zamian za Tyrol. Likwidację państwa austriackiego uznały również Anglia i Francja, które wcześniej podpisały układ o gwarancjach dla Austrii. W odpowiedzi na wybudowanie przez Francuzów pasa umocnień, Linii Maginota Niemcy rozpoczęły budowę linii Zygfryda. Wkrótce wystąpili z Ligi Narodów. W 1935 roku Hitler wprowadził powszechny obowiązek służby wojskowej, a dwa lata później wojska niemieckie zajęły Zagłębie Saary, odebrane Niemcom w 1918 roku. Rok później, zawarł z Mussolinim sojusz polityczno – wojskowy, tzw. Oś Berlin – Rzym. (25 X.1936). Miesiąc później podobny układ zwany Paktem Antykominternowskim podpisał z Japonią. Kiedy Pakt poparły Włochy utworzono porozumienie Oś Berlin - Tokio – Rzym.
W odpowiedzi na ekspansywną politykę Niemiec, państwa europejskie, w szczególności Francja i Anglia zaczęły prowadzić tzw. politykę appeasementu (ang. uspokojenie). Według jej największego zwolennika, premiera Wielkiej Brytanii Neville Chamberlain’a najważniejszym zadaniem, które miała do spełnienia było zapobieżenie wybuchowi kolejnej wojny światowej poprzez zaspokajanie roszczeń terytorialnych Hitlera. Jednak niepokój europejskiej opinii publicznej wywołała wiadomość o wojnie domowej w Hiszpanie, gdzie gen. Francisco Franco w lipcu 1936 roku dokonał zamachu stanu i obalił sprawujący władzę rząd republikański. Zarówno Włochy jak i Niemcy poparły Franco, wysyłając do Hiszpanii oddziały zbrojne w liczbie ponad 150 tysięcy. Hitler chciał dzięki interwencji w Hiszpanii przygotować sobie bazę i sojusznika dla dalszych ekspansji, ale przede wszystkim nie dopuścić do rozprzestrzenienia się komunizmu. Ostatecznie po ponad trzech latach walki republika hiszpańska upadła. Władzę przejęli faszyści.
Kolejną ofiarą polityki Hitlera została Czechosłowacja, gdzie mieszkało 3,5 miliona Niemców. Na Konferencji w Monachium przedstawiciele mocarstw europejskich zgodzili się zaspokoić kolejne żądanie Hitlera, domagającego się części Czechosłowacji, tj. obszarów nadgranicznych w Sudetach. Podpisane w 1938 roku w Monachium układy francusko- niemieckie i angielsko- niemieckie oznaczały w praktyce zgodę na dalszą aneksję na wschodzie. Już w marcu 1939 roku separatyści słowaccy z księdzem Tiso na czele poprosili Hitlera o roztoczenie opieki nad Słowacją. 15 marca prezydent Czechosłowacji Emil Hacha i minister spraw zagranicznych František Chvalkovský zostali wezwani do Berlina, gdzie zażądano od nich, od groźbą bombardowania Pragi, natychmiastowego włączenia Czech i Moraw do Niemiec. W ten sposób utworzono Protektorat Czech i Moraw. Niebawem ( 22 marca 1939 roku) wojska niemieckie zajęły port litewskie Kłajpedę.
Wkrótce nowe żądania wysunął Hitler wobec Polski, domagając się włączenia Gdańska do III Rzeszy i przeprowadzenia eksterytorialnej autostrady do Prus wschodnich. Wobec odmowy ze strony polskiej, 23 sierpnia 1939 roku doszło do podpisania antypolskiego układu między ZSRR a III Rzeszą. Na jego mocy ziemie polskie wzdłuż Narwi, Wisły i Sanu zostały podzielona na dwie strefy wpływów: radziecka i niemiecką. 1 września 1939 roku Hitler rozpoczął kolejny etap agresji, teraz skierowanej przeciw Polsce, rozpoczynając II wojnę światową.