pilne
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Początek średniowiecza datujemy na 476r.p.n.e, czyli upadek cesarstwa zachodnio- rzymskiego. Średniowiecze było okresem umocnienia Europy, jedności duchowej oraz ukształtowania się uniwersalnej kultury. Kościół był potęgą nie tylko religijną, ale również kulturalną, ekonomiczną i polityczną, miał wpływ na kształtowanie moralności i poglądów Europejczyków.
Średniowieczna literatura, muzyka, sztuka były poświęcane Bogu, więc żaden z twórców nie dbał o to, aby jego dzieło było kojarzone z własnym nazwiskiem, tworzono tylko po to, aby przez zasłużenie u Boga zyskać przywilej życia wiecznego nie było to jednak objawem zacofania, pochodziło to jedynie z własnej potrzeby religijności.
Europa stanowiła kontynent chrześcijański, którym niepodzielne rządziło: myślenie, odczuwanie, godne postępowanie oraz twórczość ludzka. W ramach filozofii średniowiecza uprawiano wszystkie główne dyscypliny filozoficzne ze szczególnym uwzględnieniem metafizyki, dyskutowano o dowodach na istnienie Boga, co w pewnym stopniu przyczyniło się do poszerzania wiedzy o religii. Najbardziej znanymi średniowiecznymi filozofami byli: Św. Augustyn, Św. Tomasz, Św. Franciszek Łacina w Europie stała się językiem szkoły, nauki, liturgii, dyplomacji i prawa. W XII w.
Ośrodkiem życia umysłowego stała się Francja gdzie zasłynęły zwłaszcza szkoły Paryskie, później uniwersytety, ludzie chcieli się uczyć i zgłębiali swoją i co jest kolejnym dowodem na to, że średniowiecze nie było epoką zabobonów!
Podstawowym źródłem wiedzy intelektualistów była książka, początkowo spisywano je w klasztorach. Główną formą średniowiecznej książki był kodeks, pisano na pergaminie lub papierze. Myślę, że świadczyło to jednak o wyższym postępie cywilizacyjnym niż w epoce antyku, gdzie częściej pisano rylcami na tabliczkach glinianych. Średniowiecze bardzo łączyło się z religią jednak nie hamowano zamiłowania do nauk ścisłych- matematyki i astronomii. Obok ksiąg o charakterze religijnym powstawały utwory oparte na legendach i mitach ludowych, zadaniem sztuki i literatury było ukształtowanie pewnych wzorców osobowych mających na celu pouczenie ludzi, wychowanie oraz odsunięcie od zła.
Podziwianymi postaciami byli: święci, rycerze, władcy. Pospólstwo średniowieczne dbało o dobre zachowanie się przy stole, wykazywali szacunek do chleba, o czym więcej można się dowiedzieć z wspaniałego utworu Przesława Słota pt.” O zachowaniu się przy stole”, jest to dobry przykład mile widzianej osobistej kultury.
Do sztuki średniowiecznej zalicza się malarstwo rzeźbę i architekturę. Wyróżniamy dwa style architektoniczne: styl gotycki oraz romański.
W kościołach gotyckich pojawiały się okrągłe witraże zwane rozetami. Myślę, że świadczyły o dużych zdolnościach manualnych, ówczesnych artystów, co było kolejną „średniowieczną zaletą”.
Styl romański odznaczał się masywnością, zawartymi proporcjami, mimo że budowle są „surowe” posiadają według mnie pewien ład, nie są wymyślne, pstro ozdobione jak w epoce baroku, uważam, iż taka prostota nadaje dziełu powagi, co zawdzięczamy wspaniałym artystom średniowiecznym.
Istnieje pewien cytat, mówi o tym, że człowiek średniowiecza, choć „mały” na podstawie wcześniejszych osiągnięć cywilizacyjnych jest w stanie zdobywać coraz więcej, brzmi on tak: ”Jesteśmy karłami, którzy wspięli się na ramiona olbrzymów...widzimy więcej i dalej niż oni...dlatego, iż oni dźwigają nas w górę i podnoszą o cała swoją gigantyczną wysokość”. Są to słowa Bernarda z Chartres. Opisuję tu właśnie jego cytat, ponieważ odzwierciedla on w ciekawy sposób epokę średniowiecza. Myślę, że każdy z nas powinien za pomocą zdobywanej wiedzy rozwijać się, dążyć coraz dalej...jak średniowieczni artyści!
Średniowieczna literatura, muzyka, sztuka były poświęcane Bogu, więc żaden z twórców nie dbał o to, aby jego dzieło było kojarzone z własnym nazwiskiem, tworzono tylko po to, aby przez zasłużenie u Boga zyskać przywilej życia wiecznego nie było to jednak objawem zacofania, pochodziło to jedynie z własnej potrzeby religijności.
Europa stanowiła kontynent chrześcijański, którym niepodzielne rządziło: myślenie, odczuwanie, godne postępowanie oraz twórczość ludzka. W ramach filozofii średniowiecza uprawiano wszystkie główne dyscypliny filozoficzne ze szczególnym uwzględnieniem metafizyki, dyskutowano o dowodach na istnienie Boga, co w pewnym stopniu przyczyniło się do poszerzania wiedzy o religii. Najbardziej znanymi średniowiecznymi filozofami byli: Św. Augustyn, Św. Tomasz, Św. Franciszek Łacina w Europie stała się językiem szkoły, nauki, liturgii, dyplomacji i prawa. W XII w.
Ośrodkiem życia umysłowego stała się Francja gdzie zasłynęły zwłaszcza szkoły Paryskie, później uniwersytety, ludzie chcieli się uczyć i zgłębiali swoją i co jest kolejnym dowodem na to, że średniowiecze nie było epoką zabobonów!
Podstawowym źródłem wiedzy intelektualistów była książka, początkowo spisywano je w klasztorach. Główną formą średniowiecznej książki był kodeks, pisano na pergaminie lub papierze. Myślę, że świadczyło to jednak o wyższym postępie cywilizacyjnym niż w epoce antyku, gdzie częściej pisano rylcami na tabliczkach glinianych. Średniowiecze bardzo łączyło się z religią jednak nie hamowano zamiłowania do nauk ścisłych- matematyki i astronomii. Obok ksiąg o charakterze religijnym powstawały utwory oparte na legendach i mitach ludowych, zadaniem sztuki i literatury było ukształtowanie pewnych wzorców osobowych mających na celu pouczenie ludzi, wychowanie oraz odsunięcie od zła.
Podziwianymi postaciami byli: święci, rycerze, władcy. Pospólstwo średniowieczne dbało o dobre zachowanie się przy stole, wykazywali szacunek do chleba, o czym więcej można się dowiedzieć z wspaniałego utworu Przesława Słota pt.” O zachowaniu się przy stole”, jest to dobry przykład mile widzianej osobistej kultury.
Do sztuki średniowiecznej zalicza się malarstwo rzeźbę i architekturę. Wyróżniamy dwa style architektoniczne: styl gotycki oraz romański.
W kościołach gotyckich pojawiały się okrągłe witraże zwane rozetami. Myślę, że świadczyły o dużych zdolnościach manualnych, ówczesnych artystów, co było kolejną „średniowieczną zaletą”.
Styl romański odznaczał się masywnością, zawartymi proporcjami, mimo że budowle są „surowe” posiadają według mnie pewien ład, nie są wymyślne, pstro ozdobione jak w epoce baroku, uważam, iż taka prostota nadaje dziełu powagi, co zawdzięczamy wspaniałym artystom średniowiecznym.
Istnieje pewien cytat, mówi o tym, że człowiek średniowiecza, choć „mały” na podstawie wcześniejszych osiągnięć cywilizacyjnych jest w stanie zdobywać coraz więcej, brzmi on tak: ”Jesteśmy karłami, którzy wspięli się na ramiona olbrzymów...widzimy więcej i dalej niż oni...dlatego, iż oni dźwigają nas w górę i podnoszą o cała swoją gigantyczną wysokość”. Są to słowa Bernarda z Chartres. Opisuję tu właśnie jego cytat, ponieważ odzwierciedla on w ciekawy sposób epokę średniowiecza. Myślę, że każdy z nas powinien za pomocą zdobywanej wiedzy rozwijać się, dążyć coraz dalej...jak średniowieczni artyści!