Na podstawie fragmentu ,,Wtedy wszedl Pryjam czcigodny niepostrzerzenie.Przystapil..........itd to sa fragmety PIESNI 24
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Miedzy ludźmi często dochodzi do kłótni. Kłócimy się z łatwością, czasem obrażamy się nawet o drobnostki. Nie tak łatwo jednak przychodzi nam się pogodzić. Jest to problem bardzo przyziemny i równie znany nam w czasach dzisiejszych jak i przed wiekami.
Literatura pokazuje nam wiele przykładów waśni, jednym z nich jest spotkanie Priama z Achillesem w „Iliadzie” Homera. Mimo wielkiego bólu po stracie syna i nienawiści do Achilla, Priam - król Troi, ojciec Hektora znajduje w sobie tyle siły, aby przyjść i prosić o zwłoki swego syna. Władca Troi wcale nie przypomina swoim zachowaniem dumnego monarchy, lecz załamanego i zrozpaczonego ojca, który utracił syna. Achilles początkowo nie był wzruszony takim zachowaniem starca, ale kiedy ten wspomniał o niemłodym ojcu bohatera jego serce drgnęło. Nie był już bezwzględnym mścicielem, ale człowiekiem tęskniącym za domem rodzinnym. Podziwiał starca, który nie bacząc na czyhające na niego niebezpieczeństwa miał odwagę stanąć oko w oko z zabójcą swojego syna i z pokorą prosić o jego zwłoki. Achilles zgodził się na wydanie Priamowi zwłok syna. Zadbał nawet o to, aby je umyto i namaszczono olejkami, by ich widok nie sprawił zbyt wielkiego bólu starcowi. Spotkanie tych dwóch tak różnych ludzi sprawia, że stają się sobie bliżsi i bardziej ludzcy. Jeden mimo dumy władcy i starczego wieku potrafi się ukorzyć. Drugi – młody, targany nienawiścią i złością umie wybaczać i docenić odwagę przeciwnika .
Drugim takim przykładem jest spotkanie Jacka Soplicy z Gerwazym podczas spowiedzi w „Panu Tadeuszu”. Jacek Soplica był ojcem Tadeusza, którego oddał pod wychowanie swojemu bratu Sędziemu. Sam po burzliwej młodości wyjechał z kraju by walczyć za ojczyznę. Przyjął śluby czystości i pod szatą mnicha przybył do Soplicowa jako ksiądz Robak. Podczas najazdu wojsk rosyjskich Jacek Soplica zostaje śmiertelnie ranny. Leżąc na łożu śmierci ujawnia całą prawdę o sobie jego wrogowi i wiernemu słudze Horeszków – Gerwazemu oraz swemu bratu – Sędziemu. Jacek jako młody człowiek cieszył się ogromnym uznaniem w gronie okolicznej szlachty. Nic więc dziwnego, że zauważył go Stolnik, deklarując Jackowi swoją przyjaźń. Znajomość ta dodaje mu pychy i dumy. Zakochuje się on w córce Stolnika. Jednak gdy ten odrzuca jego prośbę o rękę córki, jego młodzieńcza duma zostaje urażona. Gdy Moskale napadli na zamek Horeszki Soplica był w pobliżu. Widząc dumnego magnata chwycił za broń i wystrzelił do niego. Jacek wprost mówi o zabójstwie i wyjaśnia jego okoliczności. Opisuje całą sytuację obiektywnie. Nie boi się mówić prawdy. Ta bezsensowna śmierć Stolnika zmieniła go. Zmienia nie tylko nazwisko, ale staje się innym człowiekiem. Wie, że nie przywróci życia Stolnikowi i bardzo nad tym ubolewa. Ratuje życie Gerwazemu, ostatniemu z rodu Horeszków, chociaż wie, że ten poprzysiągł mu zemstę. Zabijając Stolnika nie kierował się rozumem, ale jego porywczy i wybuchowy charakter oraz zranione uczucia zagłuszyły rozsądek. Wie, że zrobił źle, chce to naprawić stając się lepszym człowiekiem, pełnym pokory i poświęcenia księdzem. Prosi Gerwazego o przebaczenie i zrozumienie. Klucznik słucha z niedowierzaniem wyznań Robaka. Przez lata podsycał w sobie wrogość i do dnia dzisiejszego chowa urazę do mordercy jego pana. Podkreśla jak bardzo chciał zabić Jacka i żałuje, że wtedy chybił. Prawdopodobnie, gdyby okoliczności, w których zabójca ujawnia prawdę były inne Gerwazy jeszcze teraz porwałby się na niego ze swoim Scyzorykiem. Powstrzymuje się jednak widząc w jak ciężkim stanie jest Robak i w obliczu ujawnionej prawdy wybacz mu. Gerwazy potrafił zataić w sobie złość, chęć zemsty i przebaczył mu. Wyznał również, że w obliczu śmierci przebaczył Jackowi również Horeszko.
Sytuacje w jakich znajdują się Achilles i Jacek Soplica pokazują jak ważne w życiu człowieka są uczucia i że pod wpływem emocji każdy z nas jest gotów popełnić głupstwo. Autorzy ukazują w utworach potęgę miłości - zarówno tej skierowanej do przyjaciela, jak i do kobiety. Miłość zaślepia bohaterów, którzy poddając się jej działaniu czynią zło. Obaj bohaterowie popełniają zbrodnie pod wpływem emocji. Po upływie czasu zdają sobie sprawę ze swoich czynów. Zrozpaczony swoim czynem Jacek postanawia wyruszyć na tułaczkę. Dopiero na łożu śmierci wyznaje prawdę i prosi o przebaczenie . Gerwazy mimo wielkiej nienawiści słucha opowieści Księdza Robaka do końca.
Achilles zabijając Hektora , ostatniego syna Priama , nie zdaje sobie sprawy z tego jak wielką krzywdę czyni jego ojcu. Priam choć żywi urazę do Achilla, znajduje w sobie dość siły, aby przebaczyć mu. Oba te przypadki łączy śmierć jednego z uczestników. Obydwa utwory pokazują jednak, że ludzie w ostatecznych sytuacjach potrafią zdobyć się na miłosierdzie i przebaczenie wobec największych wrogów. Cierpienie innych sprawia, że zaczynamy inaczej patrzeć na nieprzyjaciół. Zaczynamy rozumieć ich zachowanie i gotowi jesteśmy im przebaczyć. Uczmy się rozumieć innych i przebaczać im ich winy. Nikt nie jest doskonały, a sami też kiedyś możemy znaleźć się w sytuacji, w której będziemy potrzebować zrozumienia i przebaczenia.
Literatura pokazuje nam wiele przykładów waśni, jednym z nich jest spotkanie Priama z Achillesem w „Iliadzie” Homera. Mimo wielkiego bólu po stracie syna i nienawiści do Achilla, Priam - król Troi, ojciec Hektora znajduje w sobie tyle siły, aby przyjść i prosić o zwłoki swego syna. Władca Troi wcale nie przypomina swoim zachowaniem dumnego monarchy, lecz załamanego i zrozpaczonego ojca, który utracił syna. Achilles początkowo nie był wzruszony takim zachowaniem starca, ale kiedy ten wspomniał o niemłodym ojcu bohatera jego serce drgnęło. Nie był już bezwzględnym mścicielem, ale człowiekiem tęskniącym za domem rodzinnym. Podziwiał starca, który nie bacząc na czyhające na niego niebezpieczeństwa miał odwagę stanąć oko w oko z zabójcą swojego syna i z pokorą prosić o jego zwłoki. Achilles zgodził się na wydanie Priamowi zwłok syna. Zadbał nawet o to, aby je umyto i namaszczono olejkami, by ich widok nie sprawił zbyt wielkiego bólu starcowi. Spotkanie tych dwóch tak różnych ludzi sprawia, że stają się sobie bliżsi i bardziej ludzcy. Jeden mimo dumy władcy i starczego wieku potrafi się ukorzyć. Drugi – młody, targany nienawiścią i złością umie wybaczać i docenić odwagę przeciwnika .
Drugim takim przykładem jest spotkanie Jacka Soplicy z Gerwazym podczas spowiedzi w „Panu Tadeuszu”. Jacek Soplica był ojcem Tadeusza, którego oddał pod wychowanie swojemu bratu Sędziemu. Sam po burzliwej młodości wyjechał z kraju by walczyć za ojczyznę. Przyjął śluby czystości i pod szatą mnicha przybył do Soplicowa jako ksiądz Robak. Podczas najazdu wojsk rosyjskich Jacek Soplica zostaje śmiertelnie ranny. Leżąc na łożu śmierci ujawnia całą prawdę o sobie jego wrogowi i wiernemu słudze Horeszków – Gerwazemu oraz swemu bratu – Sędziemu. Jacek jako młody człowiek cieszył się ogromnym uznaniem w gronie okolicznej szlachty. Nic więc dziwnego, że zauważył go Stolnik, deklarując Jackowi swoją przyjaźń. Znajomość ta dodaje mu pychy i dumy. Zakochuje się on w córce Stolnika. Jednak gdy ten odrzuca jego prośbę o rękę córki, jego młodzieńcza duma zostaje urażona. Gdy Moskale napadli na zamek Horeszki Soplica był w pobliżu. Widząc dumnego magnata chwycił za broń i wystrzelił do niego. Jacek wprost mówi o zabójstwie i wyjaśnia jego okoliczności. Opisuje całą sytuację obiektywnie. Nie boi się mówić prawdy. Ta bezsensowna śmierć Stolnika zmieniła go. Zmienia nie tylko nazwisko, ale staje się innym człowiekiem. Wie, że nie przywróci życia Stolnikowi i bardzo nad tym ubolewa. Ratuje życie Gerwazemu, ostatniemu z rodu Horeszków, chociaż wie, że ten poprzysiągł mu zemstę. Zabijając Stolnika nie kierował się rozumem, ale jego porywczy i wybuchowy charakter oraz zranione uczucia zagłuszyły rozsądek. Wie, że zrobił źle, chce to naprawić stając się lepszym człowiekiem, pełnym pokory i poświęcenia księdzem. Prosi Gerwazego o przebaczenie i zrozumienie. Klucznik słucha z niedowierzaniem wyznań Robaka. Przez lata podsycał w sobie wrogość i do dnia dzisiejszego chowa urazę do mordercy jego pana. Podkreśla jak bardzo chciał zabić Jacka i żałuje, że wtedy chybił. Prawdopodobnie, gdyby okoliczności, w których zabójca ujawnia prawdę były inne Gerwazy jeszcze teraz porwałby się na niego ze swoim Scyzorykiem. Powstrzymuje się jednak widząc w jak ciężkim stanie jest Robak i w obliczu ujawnionej prawdy wybacz mu. Gerwazy potrafił zataić w sobie złość, chęć zemsty i przebaczył mu. Wyznał również, że w obliczu śmierci przebaczył Jackowi również Horeszko.
Sytuacje w jakich znajdują się Achilles i Jacek Soplica pokazują jak ważne w życiu człowieka są uczucia i że pod wpływem emocji każdy z nas jest gotów popełnić głupstwo. Autorzy ukazują w utworach potęgę miłości - zarówno tej skierowanej do przyjaciela, jak i do kobiety. Miłość zaślepia bohaterów, którzy poddając się jej działaniu czynią zło. Obaj bohaterowie popełniają zbrodnie pod wpływem emocji. Po upływie czasu zdają sobie sprawę ze swoich czynów. Zrozpaczony swoim czynem Jacek postanawia wyruszyć na tułaczkę. Dopiero na łożu śmierci wyznaje prawdę i prosi o przebaczenie . Gerwazy mimo wielkiej nienawiści słucha opowieści Księdza Robaka do końca.
Achilles zabijając Hektora , ostatniego syna Priama , nie zdaje sobie sprawy z tego jak wielką krzywdę czyni jego ojcu. Priam choć żywi urazę do Achilla, znajduje w sobie dość siły, aby przebaczyć mu. Oba te przypadki łączy śmierć jednego z uczestników. Obydwa utwory pokazują jednak, że ludzie w ostatecznych sytuacjach potrafią zdobyć się na miłosierdzie i przebaczenie wobec największych wrogów. Cierpienie innych sprawia, że zaczynamy inaczej patrzeć na nieprzyjaciół. Zaczynamy rozumieć ich zachowanie i gotowi jesteśmy im przebaczyć. Uczmy się rozumieć innych i przebaczać im ich winy. Nikt nie jest doskonały, a sami też kiedyś możemy znaleźć się w sytuacji, w której będziemy potrzebować zrozumienia i przebaczenia.