Odyseja
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Wedrowka jest jednym ze sposobow poznania swiata, a takze poznania samego siebie. Aby udowodnic postawiona teze, przedstawie biografie dwoch bohaterow literackich.
Zaczne od postaci Bilba Baginsa, glownego bohatera powiesci Tolkiena, pt. "Hobbit czyli tam i z powrotem". Bilbo przed podroza byl spokojny, cenil sobie wygode, przyjemnosci, kochal swoja norke. Nigdy nie przypuszczal,ze oposci kraine hobbitow i pojedzie w nieznane. Jednak wszystko radykalnie sie zmienilo. Bilbo wraz z grupa krasnoludow i czarodziejem Gandalfem wyruszyl w dluga podroz. Podczas drogi przezywal przygody, podejmowal sie roznych zadan. Kazde z nich sprawilo,ze Bilbo dorosl wewnetrznie. Hobbit utracil cos, aby zyskac cos innego. Nabywa umiejetnosci, ktore maja wartosc ponadczasowa. W trakcie drogi Bilbo nauczyl sie, ze warto opuscic ukochane miejsce,aby przezyc niezapomniana przygode. Nauczyl sie takze, ze przygoda jest nierozlaczna z niespodziewanymi sytuacjami. W jej trakcie mozna sprawdzic swoje reakcje i zachowania. Bilbo nauczyl sie tez zycia w grupie, a wiec umiejetnosci podporzadkowania sie innym, solidarnosc i wspolodpowiedzialnosc. Przekonal sie, ze dobrze jest miec przyjaciol, na ktorych zawsze mozna liczyc. Dopiero podczas wedrowki Bilbo poznal samego siebie.
Kolejnym argumentem potwierdzajacym slusznosc mojego rozumowania jest przyklad Jacka Soplicy, jednego z glownych bohaterow ksiazki autorstwa Adama Mickiewicza, pt. " Pan Tadeusz".
Jacek Soplica przed opuszczeniem kraju byl pieniaczem, klotnikiem, paliwoda, zdolnym do wszystkiego. Chociaz byl ubogim szlachcicem nazywanym Wasalem, w jego zylach plynela krew zadna wladzy i przewodnictwa. Na tyle mial silny charakter, ze wladal cala rodzina Soplicow, stad tez nazywano go Wojewoda. W pewnym momencie jego zycia dokonuje sie metamorfoza, lecz nie po odmowie przez Horeszkow reki Ewy, a po nieszczesnym, niemal przypadkowym zabojstwie stolnika Horeszki. eraz jest samotny, tajemniczy, waleczny. Jest bojownikiem o sprawy kraju, dziala w ukryciu. jest jednym z wielu emisariuszy, przygotowuje powstanie na Litwe. Poza tym ksiadz Robak jest skromny, nie wywyzsza sie ponad tlumy, przeciwnie jest w nim gleboka pokora i szczera pokuta.
Na zakonczenie chcialabym jeszcze wspomniec, ze podroz kazdego z nas wiele uczy. kiedy odwiedzamy inne miasta czy panstwa, uczymy sie kultury, obyczajow, jezyka danego kraju. Zdobywamy takze pewne doswiadczenia zyciowe, sprawdzamy swoje zachowania i reakcje. Ale najwazniejsza dla nas jest wedrowka przez zycie. Popelniamy wiele bledow i uczymy sie na nich, poznajac samego siebie.
Zebrane wyzej argumenty potwierdzaja postawiona teze. Na podstawie dwoch bohaterow literackich mozna bylo przedstawic wartosci wedrowki. Kazda podroz powinna byc dla nas nauka, przemiana, dojrzewaniem, jak rowniez dorastaniem wewnetrznym. Jestem przekonana, ze dzieki zdobytym podczas wedrowki doswiadczeniom latwiej jest nam przeciwstawiac sie trudom codziennego zycia.
Zaczne od postaci Bilba Baginsa, glownego bohatera powiesci Tolkiena, pt. "Hobbit czyli tam i z powrotem". Bilbo przed podroza byl spokojny, cenil sobie wygode, przyjemnosci, kochal swoja norke. Nigdy nie przypuszczal,ze oposci kraine hobbitow i pojedzie w nieznane. Jednak wszystko radykalnie sie zmienilo. Bilbo wraz z grupa krasnoludow i czarodziejem Gandalfem wyruszyl w dluga podroz. Podczas drogi przezywal przygody, podejmowal sie roznych zadan. Kazde z nich sprawilo,ze Bilbo dorosl wewnetrznie. Hobbit utracil cos, aby zyskac cos innego. Nabywa umiejetnosci, ktore maja wartosc ponadczasowa. W trakcie drogi Bilbo nauczyl sie, ze warto opuscic ukochane miejsce,aby przezyc niezapomniana przygode. Nauczyl sie takze, ze przygoda jest nierozlaczna z niespodziewanymi sytuacjami. W jej trakcie mozna sprawdzic swoje reakcje i zachowania. Bilbo nauczyl sie tez zycia w grupie, a wiec umiejetnosci podporzadkowania sie innym, solidarnosc i wspolodpowiedzialnosc. Przekonal sie, ze dobrze jest miec przyjaciol, na ktorych zawsze mozna liczyc. Dopiero podczas wedrowki Bilbo poznal samego siebie.
Kolejnym argumentem potwierdzajacym slusznosc mojego rozumowania jest przyklad Jacka Soplicy, jednego z glownych bohaterow ksiazki autorstwa Adama Mickiewicza, pt. " Pan Tadeusz".
Jacek Soplica przed opuszczeniem kraju byl pieniaczem, klotnikiem, paliwoda, zdolnym do wszystkiego. Chociaz byl ubogim szlachcicem nazywanym Wasalem, w jego zylach plynela krew zadna wladzy i przewodnictwa. Na tyle mial silny charakter, ze wladal cala rodzina Soplicow, stad tez nazywano go Wojewoda. W pewnym momencie jego zycia dokonuje sie metamorfoza, lecz nie po odmowie przez Horeszkow reki Ewy, a po nieszczesnym, niemal przypadkowym zabojstwie stolnika Horeszki. eraz jest samotny, tajemniczy, waleczny. Jest bojownikiem o sprawy kraju, dziala w ukryciu. jest jednym z wielu emisariuszy, przygotowuje powstanie na Litwe. Poza tym ksiadz Robak jest skromny, nie wywyzsza sie ponad tlumy, przeciwnie jest w nim gleboka pokora i szczera pokuta.
Na zakonczenie chcialabym jeszcze wspomniec, ze podroz kazdego z nas wiele uczy. kiedy odwiedzamy inne miasta czy panstwa, uczymy sie kultury, obyczajow, jezyka danego kraju. Zdobywamy takze pewne doswiadczenia zyciowe, sprawdzamy swoje zachowania i reakcje. Ale najwazniejsza dla nas jest wedrowka przez zycie. Popelniamy wiele bledow i uczymy sie na nich, poznajac samego siebie.
Zebrane wyzej argumenty potwierdzaja postawiona teze. Na podstawie dwoch bohaterow literackich mozna bylo przedstawic wartosci wedrowki. Kazda podroz powinna byc dla nas nauka, przemiana, dojrzewaniem, jak rowniez dorastaniem wewnetrznym. Jestem przekonana, ze dzieki zdobytym podczas wedrowki doswiadczeniom latwiej jest nam przeciwstawiac sie trudom codziennego zycia.