XIXw. Związany z określeniem fin de siecle (fr. koniec wieku). U jego podłoża leżało przekonanie, że wraz z schyłkiem wieku pogłębia się kryzys wszelkich wartości, przede wszystkim moralnych i kulturowych. Według dekadentów ludzkość stała u progu zagłady, katastrofy. Postawa dekadencka charakteryzowała się przekonaniem o bezsensowności działania i przeciwdziałania rozpadowi cywilizacji. Dominowało przeczucie zbliżającej się katastrofy i i wynikająca z niego bierność. Własnie bierność była charakterystyczna dla dekadentów. Do dekadentów należeli przede wszystkim Kazimierz Przerwa-Tetmajer, oraz Stanisław Korab-Brzozowski.