Romantyzm w Rosji sięga początków gdy w 1801 roku tron objął nowy car - Aleksander I. Jego początek panowania miał zapowiadać nadejście nowej epoki wielkich reform ustrojowych i zmian, które nie doszły do skutku. Wyraźne zgładzenie kursu polityki wewnętrznej rozbudziło aktywność społeczną, co wyraziło się m. in. w powstaniu konserwatywnej i postępowej opozycji wobec polityki cara. Wojna z Francją w 1812 roku przemieniła się w narodową wojnę wyzwoleńczą, budziła ona głębokie refleksje społeczno-polityczne. Po śmierci cara Aleksandra I, w grudniu 1825 roku w Petersburgu doszło do wymarszu żołnierzy. Zrewolucjonizowane wojsko nie podjęło żadnej walki, a ich bunt stłumiły wojska wiernie oddane carowi już w pierwszym dniu wystąpienia. Podobny przebieg miała rebelia pułku czermikowskiego w Tulczynie.
Najwybitniejszymi przedstawicielami romantyzmu w Rosji byli dekabryści: Aleksander Fiodor Iwanowicz, Gogol Nikolaj Wasilewicz. Literatura rosyjska pierwszego ćwierćwiecza XIX wieku rozwijała się w wyraźnym życiu narodu. W utworach rosyjskich poetów najczęściej pojawia się problem rewolucyjno-niepodległościowy, w którym poeci zachęcali do powstań i obalenia cara. W tych utworach zrodził się typ bohatera rosyjskiego romantyzmu - bohatera zniechęconego do życia, przygnębionego, nie umiejącego znaleźć celu i sensu życia - rosyjska odmiana choroby wieku. Romantyczni twórcy poszukiwali zarówno prawdy o ziemskiej, widzialnej rzeczywistości, jak i idei niedostępnych zmysłom, ponadczasowych, uniwersalnych. Dlatego bohater romantyczny był osobowością osamotnioną, rozdarty między niebem a ziemią, w niezmierzonym Kosmosie, walczący z Bogiem (choć zarazem uznający jego wielkość), z przeznaczeniem, społeczeństwem i nieuchronnością historycznych przemian. Epoka romantyzmu miała powiązanie tylko z średniowieczem, a także z mitami i legendami z tych czasów. Romantyzm odnosił się z niechęcią do takich przejawów oświecenia jak: materializm, racjonalizm, liberalizm, dając pierwszeństwo emocjonalnemu stosunkowi do świata, nierzadko w formie mistycznej. Głównym powodem przemian dziejowych oraz natury stał się Duch uosabiający wolności indywidualne i narodowe, powszechna miłość, jedność świata i Boga.
Romantyzm charakteryzuje się otwartością, stawianiem uczucia ponad rozum, wiara w świat pozazmysłowy, tajemniczością, orientalizmem, dążeniem do indywidualizmu. W Rosji romantyzm miał odbicie nie tylko w literaturze, ale także w malarstwie, architekturze i muzyce, w której pojawił się żywioł, emocje i uczucia. W malarstwie przedstawiono przyrodę, rzeczy fantastyczne, wyobrażenia, duchy lub elementy wolności, indywidualizmu. Fascynacja naturą przyczyniła się do rozwoju ogrodnictwa, ludzi zachwycała natura, w miastach powstawały parki i ogrody, upiększano kwiatami domy.
W czasie romantyzmu w Rosji, doszło do wielu przemian w życiu społeczeństwa Rosji. Wybuchło wiele powstań, Rosjanie ponownie zrozumieli, co to znaczy być wolnym człowiekiem. Romantyzm otworzył oczy, duszę i serca tych ludzi.
Mam nadzieje że pomogłem
_______________________
Jeśli pomogłem daj naj odp