Powinno pomóc: Cechy bohatera romantycznego; wojownik o wolność, skłócony ze światem, rozdarty wewnętrznie, samotny, nieszczęśliwie zakochany (prowadząca do samobójstwa), idealizuje miłość, zbuntowany wewnętrznie, indywidualista.
Kordian jest przedstawicielem pokolenia romantyków. Juliusz Słowacki tworząc dramat „Kordian” , odwołuje się do znanych wzorców literackich np. do „Hamleta” Szekspira, czy „Wertera” postać z powieści Goethego. Kordian, tak jak inni bohaterowie romantyczni cierpi a ból istnienia i jest rozdarty wewnętrznie. Jako młodzieniec przeżyje wiele rozczarowań. W jego biografię będzie wpisana nieszczęśliwa miłość do Laury i nieudana próba samobójcza.
Kordian wybierze się w podróż, aby odnaleźć cel i sens życia. Jest postacią dynamiczną, uwidacznia się to w podanym fragmencie. Wewnętrzną przemianę Kordian przeżywa na górze Mont Blanc, na największym szczycie Europy, analizuje doświadczenia życiowe i ukazuje rozczarowanie światem. W Londynie i we Włoszech poznał, że światem rządzą pieniądze, za nie można też kupić miłość do kobiety. Nawet papież autorytet moralny nie daje mu pociechy. Bohater romantyczny ma skomplikowane wnętrze, odczuwa własną wartość ale brakuje mu woli działania. Scenę tę należy odczytać jako kulminację podróży, odnalezienie idei. Bohater pokonał swój wewnętrzny pesymizm i odczuwa przypływ sił. Na szczycie Mont Blanc poszukuje drogi działania i idei, dla której będzie mógł żyć. Postać rycerza widziana
Ze szczytu oczami wyobraźni przypomina Winkelrieda, Szwajcarskiego bohatera narodowego. Staje się on symbolem jego drogi życiowej. Bohater Słowackiego przeżyje metamorfozę z nieszczęśliwego, czułego kochanka, ogarniętego niemocą staje się wojownikiem o wolność. Postanawia powrócić do ojczyzny i przystąpić do spisku podchorążych. Kordian, którego imię oznacza „człowiek serca” jest skrajnym indywidualistą skłóconym ze światem. Buntuje się przeciw rzeczywistości i skostniałym regułom. Jest postacią tragiczną wbrew swojej naturze i sumieniu chce dokonać zabójstwa na carze. Nie dokona tego czynu gdyż jego nadwrażliwa natura i wyrzuty sumienia go przerosły.
Samotny, odczuwający kosmiczne obrazowanie świata, ma silny związek z przyrodą, Ona wpływa, że ma kontakt z absolutem. Dzięki temu, że jest na najwyższym szczycie Alp doświadcza zbliżenia się do Boga. Monolog Kordiana na górze Mont Blanc jest kulminacją podróży. Bohater, marzyciel i nadwrażliwy człowiek w końcu odnalazł cel życia. Idea walki za ojczyznę staje się jego nowym zadaniem. Kordian jest typowym bohaterem romantycznym, rozczarowanym światem młodzieniec natury odnajduje drogę, którą się poświęci, niewiadomo czy zrealizuje swoje cele, gdyż ostatnia sceny dramatu ukazuje go stojącego przed plutonem egzekucyjnym. Kordian chciał dokonać zabójstwa na carze, nieetyczny czyn miał być dokonany w imię wyższych, historycznych celów. Kordian nie pokonał wewnętrznych słabości, był tylko poetą. Czyn przerastał jego naturę i osobowość.
