Dynastia Piastów, odegrała bardzo istotną role w kształtowaniu sie państwa Polskiego. W IX wieku na terenie Polski znajdowały się dwa plemiona - Polanie i Wiślanie. Polanie podbili wiele innych ludów, skutkiem czego stworzyli duże państwo, które dało początek późniejszemu państwu polskiemu. Panowanie dynastii ma początki już w X wieku około roku 960 do wieku XIV czyli do roku 1370. Pierwszym władcą był Mieszko I zaś ostatnim Kazimierz Wielki, który umarł bezpotomnie. Władcy z tej dynastii pomogli bardzo państwu polskiemu w rozwoju pod względami religijnymi, terytorialnymi, czy też politycznymi.
Pierwszym ważnym czynnikiem była religia. Władcy z tego okresu bardzo dużo wnieśli do kultury polskiej.
Pierwszym z nich był Mieszko I ? Książe polski. W 966 nastąpił chrzest Polski przez co schrystianizował cały naród przez ślub z czeską księżniczką Dobrawą. Kraj stał się chrześcijański i wyzbył się całego pogaństwa. Drugim władcą mającym zasługi był syn Mieszka I ? Bolesław Chrobry. Zamierzał on wzmocnić wpływy Polski nad Bałtykiem, poprzez chrystianizacje Prusów. Misja zakończyła się niestety niepowodzeniem, gdyż Wojciech zginął przebity włócznią. Władca Polski wykupił zwłoki biskupa i nakazał je uroczyście złożyć w Gnieźnie. Niebawem zmarły został uznany za męczennika i świętego. Polska uzyskała swojego patrona, którego kult stał się elementem scalającym mieszkańców państwa. Bolesław sprytnie wykorzystał kanonizacje Wojciecha do wzmocnienie pozycji naszego kraju w chrześcijańskiej Europie. Rozpoczął starania o stworzenie w kraju samodzielnej prowincji kościelnej. W 1000r. przybył cesarz Otton III z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha. Bolesław zaprezentował "światu" potęgę i bogactwo kraju. Cesarz więc wyraził zgodę na utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie i biskupstw w Polsce. Utworzenie metropolii kościelnej podległej kościołowi oznaczało uznanie samodzielności państwa polskiego. Cesarz Otton chciał utworzyć uniwersalistyczne cesarstwo chrześcijańskie, tym samym uznał on Bolesława za idealnego partnera do tego przedsięwzięcia. Zawiązał z nim przymierze na zjeździe gnieźnieńskim. Wręczył mu wtedy insygnia władzy: włócznię św. Maurycego oraz cesarski diadem, co było zapowiedzią koronacji. Zjazd ten stał się ogromnym sukcesem politycznym państwa.
Za panowania Mieszka II i Bezpryma doszło do zniszczenia i to dość mocno administracji kościelnej przez
wojnę domową. Dopiero Kazimierz Odnowiciel wziął sprawy w swoje ręce i odbudował administrację kościelną. Do polski przybyli benedyktyni, których klasztory odegrały istotną rolę cywilizacyjną. Nie powiodły się jednak starania o odbudowe archidiecezji w Gnieźnie tym razem.
Za czasów panowanie Bolesława Śmiałego doszło do sporu o inwestyturę między papieżem Grzegorzem VII, a cesarzem Henrykiem IV. Polski władca stanął za papieżem co przyniosło Polsce wiele korzyści. Udało się odbudować metropolię gnieźnieńską.