Krytyka źródeł polega na stwierdzeniu autentyczności i właściwego sensu śladów pewnej działalności ludzkiej, po czym – objaśnieniu ich w świetle poznanych przyczyn i warunków działalności ludzkiej. Dzięki niej dochodzi się do poznania i przebiegu minionej działalności ludzkiej i jej wytworów. Narzędziami w stwierdzaniu autentyczności śladów i celem ustalenia właściwego ich znaczenia jest szereg metod pomocniczych historii.
Źródła historyczne oprócz tego, że dzielą się na pisane i niepisane, posiadają także podział wewnętrzny, to znaczy, ze wśród źródeł pisanych rozróżniamy:
» źródła aktowe
» źródła narracyjne
» literaturę piękną
» źródła kartograficzne
» źródła ikonograficzne
» źródła statystyczne
LUB TEŻ:
Źródła niepisane:
-Archeologiczne (wykopaliskowe): szczątki naczyń, uzbrojenia, przedmiotów codziennego użytku, szczątki ludzkie i zwierzęce
-Obiekty architektoniczne: świątynie, pałace, zamki, dawne kamienice, gospodarstwa
-Dzieła sztuki: obrazy, posągi, rzeźby, biżuteria itp.
Źródła pisane:
-Aktowe (dokumentacyjne; normatywne) są to źródła powstałe na użytek administracji, np.: notatki urzędowe, spisy inwentarza gospodarczego, protokoły, sprawozdania, skodyfikowane prawa, edykty
-Epistolarne (listowe) jest to wszelkiego rodzaju korespondencja
-Historiograficzne: kroniki, roczniki, spisane kazania, pamiętniki, wspomnienia
-Hagiograficzne: żywoty świętych
-Biograficzne: np. żywoty cesarzy, monarchów
____________________
Jeśli Ci pomogłem daj "+".