W kontekście całego utworu Edyp dąży do tego aby odkryć prawdę. Próbuje przechytrzyś fatum, gdyż nadmiernie ufa swojemu rozumowi. Odrzuca on słowa Tyrezjasza i uważa, że uda mu się przechytrzć przeznaczenie. Lecz nie jest to takie proste jak mogłoby się wydawać z tego względu, że klętwa ta przechodzi z pokolenia na pokolenie. Każdego członka tej rodziny i tak spotka nieszczęście. Edyp był zupełnie nieświadomy swoich czynów, ponieważ ponosił on winy swoich przodków. To bogowie wydali na niego wyrok, którego on nie był świadomy. Edyp niewłaściwie rozpoznaje sytuację co prowadzi go do nieszczęśliwego zbłądzenia a w konsekeoncji do popełnienia winy tragicznej.
Tragedia Sofoklesa obrazuje klęskę człowieka, który swiadomie w dobrej wierze dąży do poznania prawdy, w efekcie czyny te tylko go pogrążyły. Edyp jest doskonałym przykładem na to, że ludzkim losem, kierują odgórne siły. Jest także przykładem bezsilności wobec nieodgadnionych praw losu. Człowiek nie powinien podejmować żadnych prób poznania swojej przyszłości. Ciążące nad każdym przeznaczenie jest nieodwracalne. Edyp nieświadomie dopuścił się ojcobójstwa i kazirodztwa. Sam wydał na siebie bezlitosny wyrok. Edypa zgubiła bezgraniczna ufność swojemu rozumowi.
Ustalony odgórnie los obdarza często licznymi zwycięstwami i sukcesami. Dla Edypa sukcesem było pokonanie niewinnego człowieka, który zajechał mu drogę oraz założenie wspaniałej rodziny. Jednak w późniejszym czasie to wszystko okazało się poważną klęską. Należy więc się cieszyć ze wszelkich łask, jakimi człowiek zostaje obdadzony, lesz trzeba pamiętać, że po okresie radości następuje czas o wiele mniej przyjemny, czas klęski i zatroskania.