Wyjaśnij dlaczego człowiek określa się mianem istoty społecznej.
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Człowiek niewątpliwie jest istotą społeczną bowiem w społeczeństwie realizuje swoje podstawowe potrzeby np.
bezpieczeństwa, przynależności, szacunku, samorealizacji i rozwoju. Istnieją trzy główne koncepcje, kształtujące człowieka jako istotę społeczną:
Według koncepcji behawiorystycznej: środowisko, w którym żyje człowiek kształtuje go przez odpowiedni system kar i nagród. System ten wpajają określone zasady i formy zachowania.
Według koncepcji psychoanalitycznej: człowiek sam kieruje się własnymi potrzebami i popędami, które decydują o jego zachowaniu.
Według koncepcji humanistycznej: zarówno środowisko zewnętrzne jak i wewnętrzne ma wpływ na jego zachowanie, jednak ostatecznie działanie wypływa z przemyśleń i posiadanych wartości.
Człowiek od momentu urodzenia podlega socjalizacji, czyli procesowi kształtowania, w wyniku którego staje się członkiem określonej społeczności. W trakcje socjalizacji, która w największym stopniu dotyczy dzieci i młodzież, która przyswaja sobie umiejętności niezbędne do życia np. rozumienie znaków, symboli (w tym narodowych) i porozumiewanie się,role społeczne np. dziecka, ojca, pracownika, obywatela, Polaka, katolika
reguły, ideały, normy postępowania,umiejętności posługiwania się różnymi przedmiotami, charakterystycznymi dla danego społeczeństwa.
Proces socjalizacji wtórnej dotyczy dorosłego osobnika i trwa do końca życia. W wyniku socjalizacji wtórnej człowiek modyfikuje wcześniej poznane wzorce i role społeczne, zdarza się, że nawet niektóre z nich lub wszystkie odrzuca.
bezpieczeństwa, przynależności, szacunku, samorealizacji i rozwoju. Istnieją trzy główne koncepcje, kształtujące człowieka jako istotę społeczną:
Według koncepcji behawiorystycznej: środowisko, w którym żyje człowiek kształtuje go przez odpowiedni system kar i nagród. System ten wpajają określone zasady i formy zachowania.
Według koncepcji psychoanalitycznej: człowiek sam kieruje się własnymi potrzebami i popędami, które decydują o jego zachowaniu.
Według koncepcji humanistycznej: zarówno środowisko zewnętrzne jak i wewnętrzne ma wpływ na jego zachowanie, jednak ostatecznie działanie wypływa z przemyśleń i posiadanych wartości.
Człowiek od momentu urodzenia podlega socjalizacji, czyli procesowi kształtowania, w wyniku którego staje się członkiem określonej społeczności. W trakcje socjalizacji, która w największym stopniu dotyczy dzieci i młodzież, która przyswaja sobie umiejętności niezbędne do życia np. rozumienie znaków, symboli (w tym narodowych) i porozumiewanie się,role społeczne np. dziecka, ojca, pracownika, obywatela, Polaka, katolika
reguły, ideały, normy postępowania,umiejętności posługiwania się różnymi przedmiotami, charakterystycznymi dla danego społeczeństwa.
Proces socjalizacji wtórnej dotyczy dorosłego osobnika i trwa do końca życia. W wyniku socjalizacji wtórnej człowiek modyfikuje wcześniej poznane wzorce i role społeczne, zdarza się, że nawet niektóre z nich lub wszystkie odrzuca.