Dawne królewskie miasteczko przy szlaku handlowym do Krakowa, obecnie gmina i miejscowość przemysłowa nad rzeką Łososiną, która łączy się tutaj ze Słopniczanką. Leży w niewielkiej kotlince u stóp Paproci, Zęzowa i Łopienia, stanowi doskonały punkt wypadowy w centralną część Beskidu Wyspowego.
Informacje ogólne
Tymbark, liczący 2850 mieszkańców, ma dogodne połączenia komunikacyjne z okolicznymi miejscowościami, a wycieczki turystyczne ułatwia sieć szlaków pieszych i kilka znakowanych ścieżek rowerowych. Tymbark znany jest w całej Polsce z racji produkowanych tutaj znakomitych soków owocowych.
Nazwę miejscowości badacze wywodzą od niemieckiego słowa Tannenberg (Jodłowa Góra), co dowodziłoby, że pierwszymi osadnikami byli tutaj Niemcy
Ze względu na malownicze położenie i niekwestionowany urok małomiasteczkowej zabudowy Tymbark jest popularnym letniskiem. Stał się także plenerem filmu Jerzego Stuhra pt. „Duże zwierzę”.
Atrakcje regionu
Tymbark ma charakterystyczną, małomiasteczkową zabudowę. Uwagę zwraca okazały budynek ratusza z XIX w., obecnie siedziba Urzędu Gminy.
Kościół parafialny p.w. Narodzenia NMP, późnoklasycystyczny pochodzi z 1824 r. Pierwotnie stała tu świątynia drewniana, pamiętająca jeszcze XIV w. Jest to budowla murowana, jednonawowa, z krótkim prostokątnym prezbiterium. Z ciekawszych elementów wyposażenia warto wymienić gotycko-renesansową chrzcielnicę z 1541 r. i dzwon „Urban” z 1536 r., neobarokowy ołtarz główny i dwa boczne, obraz św. Anny Samotrzeć z 2 poł. XVII w. Obok kościoła zabytkowa plebania z XIX w. oraz figura św. Floriana z 1870 r., stojąca niegdyś na środku rynku, przeniesiona tu w lutym 1975 r. Poniżej kościoła świetlica parafialna, dawniej dom parafialny z lat 30-tych XX w.
Tuż obok Rynku, przy drodze do stacji kolejowej, można zobaczyć murowaną kaplicę grobową, z końca 1875 r., stanowiącą mauzoleum szlacheckiej rodziny Myszkowskich. Wewnątrz ołtarzyk neogotycki i krzyż kuty w piaskowcu.
Przy wąskiej uliczce z Rynku do Ośrodka Zdrowia ciekawy zespół kilku starych zabudowań gospodarczych, budowanych na tzw. „okół”.
W Bibliotece Publicznej Gminy Tymbark mieści się Izba Pamięci Narodowej gromadząca zbiory i pamiątki historyczne, głównie z okresu II wojny światowej.
Obok stacji kolejowej rośnie zabytkowy jesion, mający ponad 3,5 m w obwodzie.
Z Tymbarku pochodzi Marian Sopata - miejscowy dziejopis, autor wielu książek i esejów o Beskidzie Wyspowym.
Przy ul. Podlas 338 (przy żółtym szlaku na Mogielicę) mieszka p. Julia Mielnicka, która od 1946 r. prowadzi oryginalną, bogato ilustrowaną kronikę rodzinną. Zapisuje w niej wszystkie ciekawsze wydarzenia z życia rodziny, wsi a nawet kraju, dokładając oczywiście swój ciekawy komentarz. Kultywuje tradycje regionalne np. malując piękne pisanki wielkanocne.
Na zachodnim zboczu Zęzowa, w przysiółku Malarzówka znajduje się ładna kapliczka z pocz. XVIII w. Jest to budowla kamienna, otynkowana i pobielona, pokryta ostatnio blachą miedzianą. Została wybudowana przez niejakiego Brzazgonia, jako votum dziękczynne. Odprawia się tu nabożeństwa majowe i uroczystości Bożego Ciała.
Dawny dwór tymbarski (tzw. Nowy Dwór, wybudowany na pocz. XX w. przez Zygmunta Myszkowskiego) istnieje dzisiaj w dość zmienionej formie. Można go zobaczyć na południowym zboczu Zęzowa, obok Zespołu Szkół im. KEN i schroniska PTSM. Obecnie znajdują się w nim mieszkania prywatne. Jest to budowla wzniesiona na kamiennej podmurówce, piętrowa z poddaszem, zeszpecona współczesnymi, murowanymi przybudówkami. Zachowała się także ruina dawnej oranżerii w parku podworskim, w której hodowano rośliny egzotyczne. Została ona zbudowana w stylu neogotyckim ok. 1912 r. Obok dworu w tzw. „ogrodach dworskich” piękny starodrzew dębowy.
Pozostałości „Starego Dworu” tymbarskiego znajdują się przy drodze z centrum Tymbarku w kierunku Wilkowiska, ok. 1 km od centrum, przy zielonym szlaku turystycznym. Zachowała się tylko część zabudowań gospodarczych oraz kilka pomnikowych drzew, głównie wiekowych lip.
Przy ul. Kazimierza Wielkiego znajduje się budynek dawnej apteki oraz miejsce gdzie niegdyś stała synagoga żydowska. Poniżej, w dolinie Słopniczanki, osiedle Podwisiołki, które wedle tradycji było miejscem straceń.
„Grób Nieznanego Żołnierza” – znajduje się na pograniczu Tymbarku i Piekiełka, u wylotu tzw. „Kopanej Drogi”. W tym miejscu pochowany został partyzant radziecki, który brał udział w dywersyjnym ataku na most kolejowy w Tymbarku w 1944 r. Ogłuszony eksplozją leżał nieprzytomny i takim znaleźli go Niemcy. Był torturowany przez nich i zabity, potem zwłoki powieszono tuż przy drodze. Pochowano go najpierw w sadzie jednego z gospodarzy, a potem na obecnym miejscu. Pierwotnie był tu tylko krzyż, a w 2000 r. postawiono ozdobny nagrobek.
proszę o przetłumaczenie tylko nie translatorem
potrzebuje bardzo pilnie!!!
Informacje ogólne
Tymbark, liczący 2850 mieszkańców, ma dogodne połączenia komunikacyjne z okolicznymi miejscowościami, a wycieczki turystyczne ułatwia sieć szlaków pieszych i kilka znakowanych ścieżek rowerowych. Tymbark znany jest w całej Polsce z racji produkowanych tutaj znakomitych soków owocowych.
Nazwę miejscowości badacze wywodzą od niemieckiego słowa Tannenberg (Jodłowa Góra), co dowodziłoby, że pierwszymi osadnikami byli tutaj Niemcy
Ze względu na malownicze położenie i niekwestionowany urok małomiasteczkowej zabudowy Tymbark jest popularnym letniskiem. Stał się także plenerem filmu Jerzego Stuhra pt. „Duże zwierzę”.
Atrakcje regionu
Tymbark ma charakterystyczną, małomiasteczkową zabudowę. Uwagę zwraca okazały budynek ratusza z XIX w., obecnie siedziba Urzędu Gminy.
Kościół parafialny p.w. Narodzenia NMP, późnoklasycystyczny pochodzi z 1824 r. Pierwotnie stała tu świątynia drewniana, pamiętająca jeszcze XIV w. Jest to budowla murowana, jednonawowa, z krótkim prostokątnym prezbiterium. Z ciekawszych elementów wyposażenia warto wymienić gotycko-renesansową chrzcielnicę z 1541 r. i dzwon „Urban” z 1536 r., neobarokowy ołtarz główny i dwa boczne, obraz św. Anny Samotrzeć z 2 poł. XVII w. Obok kościoła zabytkowa plebania z XIX w. oraz figura św. Floriana z 1870 r., stojąca niegdyś na środku rynku, przeniesiona tu w lutym 1975 r. Poniżej kościoła świetlica parafialna, dawniej dom parafialny z lat 30-tych XX w.
Tuż obok Rynku, przy drodze do stacji kolejowej, można zobaczyć murowaną kaplicę grobową, z końca 1875 r., stanowiącą mauzoleum szlacheckiej rodziny Myszkowskich. Wewnątrz ołtarzyk neogotycki i krzyż kuty w piaskowcu.
Przy wąskiej uliczce z Rynku do Ośrodka Zdrowia ciekawy zespół kilku starych zabudowań gospodarczych, budowanych na tzw. „okół”.
W Bibliotece Publicznej Gminy Tymbark mieści się Izba Pamięci Narodowej gromadząca zbiory i pamiątki historyczne, głównie z okresu II wojny światowej.
Obok stacji kolejowej rośnie zabytkowy jesion, mający ponad 3,5 m w obwodzie.
Z Tymbarku pochodzi Marian Sopata - miejscowy dziejopis, autor wielu książek i esejów o Beskidzie Wyspowym.
Przy ul. Podlas 338 (przy żółtym szlaku na Mogielicę) mieszka p. Julia Mielnicka, która od 1946 r. prowadzi oryginalną, bogato ilustrowaną kronikę rodzinną. Zapisuje w niej wszystkie ciekawsze wydarzenia z życia rodziny, wsi a nawet kraju, dokładając oczywiście swój ciekawy komentarz. Kultywuje tradycje regionalne np. malując piękne pisanki wielkanocne.
Na zachodnim zboczu Zęzowa, w przysiółku Malarzówka znajduje się ładna kapliczka z pocz. XVIII w. Jest to budowla kamienna, otynkowana i pobielona, pokryta ostatnio blachą miedzianą. Została wybudowana przez niejakiego Brzazgonia, jako votum dziękczynne. Odprawia się tu nabożeństwa majowe i uroczystości Bożego Ciała.
Dawny dwór tymbarski (tzw. Nowy Dwór, wybudowany na pocz. XX w. przez Zygmunta Myszkowskiego) istnieje dzisiaj w dość zmienionej formie. Można go zobaczyć na południowym zboczu Zęzowa, obok Zespołu Szkół im. KEN i schroniska PTSM. Obecnie znajdują się w nim mieszkania prywatne. Jest to budowla wzniesiona na kamiennej podmurówce, piętrowa z poddaszem, zeszpecona współczesnymi, murowanymi przybudówkami. Zachowała się także ruina dawnej oranżerii w parku podworskim, w której hodowano rośliny egzotyczne. Została ona zbudowana w stylu neogotyckim ok. 1912 r. Obok dworu w tzw. „ogrodach dworskich” piękny starodrzew dębowy.
Pozostałości „Starego Dworu” tymbarskiego znajdują się przy drodze z centrum Tymbarku w kierunku Wilkowiska, ok. 1 km od centrum, przy zielonym szlaku turystycznym. Zachowała się tylko część zabudowań gospodarczych oraz kilka pomnikowych drzew, głównie wiekowych lip.
Przy ul. Kazimierza Wielkiego znajduje się budynek dawnej apteki oraz miejsce gdzie niegdyś stała synagoga żydowska. Poniżej, w dolinie Słopniczanki, osiedle Podwisiołki, które wedle tradycji było miejscem straceń.
„Grób Nieznanego Żołnierza” – znajduje się na pograniczu Tymbarku i Piekiełka, u wylotu tzw. „Kopanej Drogi”. W tym miejscu pochowany został partyzant radziecki, który brał udział w dywersyjnym ataku na most kolejowy w Tymbarku w 1944 r. Ogłuszony eksplozją leżał nieprzytomny i takim znaleźli go Niemcy. Był torturowany przez nich i zabity, potem zwłoki powieszono tuż przy drodze. Pochowano go najpierw w sadzie jednego z gospodarzy, a potem na obecnym miejscu. Pierwotnie był tu tylko krzyż, a w 2000 r. postawiono ozdobny nagrobek.
proszę o przetłumaczenie tylko nie translatorem
potrzebuje bardzo pilnie!!!