Wyprawa wikingów.Wypracowanie
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Chociaż w pierwszych wyprawach wikingów brało udział zaledwie kilka łodzi, to ich liczba stale wzrastała. Flota, która żeglowała na zachód ku Anglii, Szkocji, Francji i Irlandii, liczyła już setki okrętów. Wikingowie przybywali jako napastnicy i grabieżcy, budząc wśród ludzi przerażenie. Ale ci sami wikingowie byli także kupcami i dobrymi administratorami. Zakładali miasta, między innymi Dublin, i kolonie – jak Normandia we Francji. Pomiędzy 879 a 920 rokiem skolonizowali Islandię, która z kolei stała się dla nich bazą do kolonizacji Grenlandii.
W 986 roku urodzony w Norwegii Eirik Thorvaldsson, zwany Erykiem Rudym, spenetrował i skolonizował południowo-zachodnią część Grenlandii. Natomiast jego syn, Leiv Eiriksson, pierwszy Europejczyk, który przybył do Ameryki Północnej i pierwszy odkrywca norweskiego pochodzenia, zyskał światową sławę.
Data i miejsce urodzenia Leiva Eirikssona nie są definitywnie ustalone, uważa się jednak, że wychowywał się na Grenlandii. Saga o Eryku Rudym donosi, że w 999 roku Leiv odpłynął do Norwegii, gdzie służył przez jeden sezon królowi Olafowi I Tryggvassonowi i w rok później został odesłany z powrotem na Grenlandię, aby szerzyć tam chrześcijaństwo.
Istnieją dwie wersje dalszego rozwoju wypadków. Według pierwszej z nich, Eirikssona, po drodze na Grenlandię, wiatr zwiał z kursu, i całkiem przypadkowo dotarł on do brzegów północno-zachodniej. Ameryki w roku 1000, w ten sposób, o prawie pięć stuleci wyprzedzając Kolumba. Natomiast według Sagi Grenlandzkiej, którą powszechnie uznaje się za wiarygodne źródło, odkrycie Eirikssona nie było przypadkowe. Saga donosi, że Leiv przygotował wyprawę i pożeglował na zachód, aby zebrać dowody popierające twierdzenia islandzkiego kupca Bjarniego Herjulfssona. W 986 roku Herjulfsson, zepchnięty daleko z kursu przez gwałtowny sztorm pomiędzy Islandią a Grenlandią, doniósł o tym, jakoby widział daleko na zachodzie pagórkowaty, pokryty lasem ląd. Herjulfsson był zapewne pierwszym Europejczykiem, który zobaczył kontynent północnoamerykański, jednak nigdy nie pojawił się na jego brzegu. Leiv Eiriksson, ośmielony ówczesnymi opowieściami o potencjalnych odkryciach, jak też nieustanną potrzebą posiadania ziemi pod uprawę, kupił od Bjarniego jego statek i wyruszył w drogę.
Wydaje się, że Leiv odbył trasę Bjarniego, tyle że w przeciwnym kierunku, trzykrotnie schodząc na ląd. Pierwsze z miejsc lądowania nazwał Helluland, czyli Ziemią Płaskiego Kamienia. Obecnie miejsce to powszechnie uznaje się za Labrador. Drugim była Markland, czyli Ziemia Lasu, prawdopodobnie Nowa Funlandia. Dokładne usytuowanie trzeciego, nazwanego Vinland, jest przedmiotem sporów wśród naukowców, a jego lokalizację umieszcza się gdzieś pomiędzy północą Nowej Funlandii a przylądkiem Cape Cod, bądź nawet terenem jeszcze dalej na południe.
Eiriksson wraz ze swoimi ludźmi spędził zimę w Vinlandii, w miejscu nazwanym przez nich Leifsbud-ir. Powrócił na Grenlandię w roku następnym - w 1001.
Kolejną wyprawę na nowo odkryte tereny podjął już brat Eirikssona, Thorvald, ponieważ Leiv Eiriksson nigdy już tam nie powrócił. Kolejne próby zasiedlenia Vinlandii okazały się daremne z powodu poważnych starć pomiędzy wikingowskimi osadnikami a tubylczymi mieszkańcami Ameryki Północnej.
Choć wiele osób nadal uważa Krzysztofa Kolumba za odkrywcę Nowego Świata, prawo Eirikssona do tego tytułu uzyskało sakrę oficjalnego potwierdzenia w Stanach Zjednoczonych, gdy w 1964 roku prezydent Lyndon B. Johnson, przy jednogłośnym poparciu Kongresu, ogłosił dzień 9 października "Dniem Leifa Ericsona”, jako upamiętnienie przybycia pierwszego Europejczyka na północnoamerykańską ziemię.
W 986 roku urodzony w Norwegii Eirik Thorvaldsson, zwany Erykiem Rudym, spenetrował i skolonizował południowo-zachodnią część Grenlandii. Natomiast jego syn, Leiv Eiriksson, pierwszy Europejczyk, który przybył do Ameryki Północnej i pierwszy odkrywca norweskiego pochodzenia, zyskał światową sławę.
Data i miejsce urodzenia Leiva Eirikssona nie są definitywnie ustalone, uważa się jednak, że wychowywał się na Grenlandii. Saga o Eryku Rudym donosi, że w 999 roku Leiv odpłynął do Norwegii, gdzie służył przez jeden sezon królowi Olafowi I Tryggvassonowi i w rok później został odesłany z powrotem na Grenlandię, aby szerzyć tam chrześcijaństwo.
Istnieją dwie wersje dalszego rozwoju wypadków. Według pierwszej z nich, Eirikssona, po drodze na Grenlandię, wiatr zwiał z kursu, i całkiem przypadkowo dotarł on do brzegów północno-zachodniej. Ameryki w roku 1000, w ten sposób, o prawie pięć stuleci wyprzedzając Kolumba. Natomiast według Sagi Grenlandzkiej, którą powszechnie uznaje się za wiarygodne źródło, odkrycie Eirikssona nie było przypadkowe. Saga donosi, że Leiv przygotował wyprawę i pożeglował na zachód, aby zebrać dowody popierające twierdzenia islandzkiego kupca Bjarniego Herjulfssona. W 986 roku Herjulfsson, zepchnięty daleko z kursu przez gwałtowny sztorm pomiędzy Islandią a Grenlandią, doniósł o tym, jakoby widział daleko na zachodzie pagórkowaty, pokryty lasem ląd. Herjulfsson był zapewne pierwszym Europejczykiem, który zobaczył kontynent północnoamerykański, jednak nigdy nie pojawił się na jego brzegu. Leiv Eiriksson, ośmielony ówczesnymi opowieściami o potencjalnych odkryciach, jak też nieustanną potrzebą posiadania ziemi pod uprawę, kupił od Bjarniego jego statek i wyruszył w drogę.
Wydaje się, że Leiv odbył trasę Bjarniego, tyle że w przeciwnym kierunku, trzykrotnie schodząc na ląd. Pierwsze z miejsc lądowania nazwał Helluland, czyli Ziemią Płaskiego Kamienia. Obecnie miejsce to powszechnie uznaje się za Labrador. Drugim była Markland, czyli Ziemia Lasu, prawdopodobnie Nowa Funlandia. Dokładne usytuowanie trzeciego, nazwanego Vinland, jest przedmiotem sporów wśród naukowców, a jego lokalizację umieszcza się gdzieś pomiędzy północą Nowej Funlandii a przylądkiem Cape Cod, bądź nawet terenem jeszcze dalej na południe.
Eiriksson wraz ze swoimi ludźmi spędził zimę w Vinlandii, w miejscu nazwanym przez nich Leifsbud-ir. Powrócił na Grenlandię w roku następnym - w 1001.
Kolejną wyprawę na nowo odkryte tereny podjął już brat Eirikssona, Thorvald, ponieważ Leiv Eiriksson nigdy już tam nie powrócił. Kolejne próby zasiedlenia Vinlandii okazały się daremne z powodu poważnych starć pomiędzy wikingowskimi osadnikami a tubylczymi mieszkańcami Ameryki Północnej.
Choć wiele osób nadal uważa Krzysztofa Kolumba za odkrywcę Nowego Świata, prawo Eirikssona do tego tytułu uzyskało sakrę oficjalnego potwierdzenia w Stanach Zjednoczonych, gdy w 1964 roku prezydent Lyndon B. Johnson, przy jednogłośnym poparciu Kongresu, ogłosił dzień 9 października "Dniem Leifa Ericsona”, jako upamiętnienie przybycia pierwszego Europejczyka na północnoamerykańską ziemię.