VII List pisze już stary Platon. Na tym etapie wynikiem oglądu noetycznego jest wiedza, której przedmiotem jest byt istotnie istniejący.
Odcinek świata idei, który powinien zahaczać o świat fenomenalny, to są przedmioty matematyki, która jest czymś w rodzaju pomostu miedzy światem idei, a światem rzeczy, ponieważ przysługuje im specjalistyczna postać bytu – są wieczne, niezmienne.
Ale kiedy struktura, ta świata idei, jeszcze piramidalna, z ideą dobra na czele o charakterze dynamicznym, jest taka, że każda z wielu rzeczy ma jedną idee - są to przedmioty matematyczne, które charakteryzują się wielością.
Jest jedna np. idea trójkąta, ale w tym obszarze bytu jest wiele trójkątów jako takich; jest jedna idea koła, ale wiele, kół, które nie są tożsame z obrazami,. Z kołami narysowanymi czy z kołami skonstruowanymi.
Różnią się owe koła od świata rzeczy tym, że są wieczne i niezmienne; od świata idei rożni je mnogość i wielość. Są one również przedmiotem wiedzy (bardzo swoistej dla Platona) która jest podstawą dla wiedzy o ideach. Matematyka jest tym pomostem.
Rzeczy są przedmiotem oglądu zmysłowego - AISTHESlS. Ogląda je człowiek, „jako taki" zmysłami, ale i z rozumem, a wiec nie wyselekcjonowana niejako sfera człowieka. czy jego duszy rozumnej, lecz człowiek cały. Może człowiek oglądać rzecz każdą osobno, np. że Koń jest biały, jest gniady, człowiek jest niski, wysoki itp.
Człowiek może postrzegać wszystko oddzielnie, nie próbując w jakiś sposób tego łączyć. Podmiotem poznającym jest człowiek. Można również postrzegać w poznaniu zmysłowym rzeczy, ale w specjalny sposób - w sposób synoptyczny kiedy wielość spostrzeżeń mozna zbierać w jedno.
Platon tworzy określenie dla człowieka, który umie zastosować ten ogląd snoptyczny. Człowiek zdolnym do zbierania wielości spostrzeżeń w jedno to Mąż Synoptyczny, czyli optymalny podmiot poznający.
Wynikiem takiego oglądu tej sfery rzeczywistości jest Mniemanie.
Dla Parmenidesa z Elei istniały dwa wyniki poznania: rozumowy i zmysłowy. Wynikiem poznania rozumowego była wiedza albo mądrość.
W wyniku takiego poznania stwierdza się, że byt jest, a niebytu niema, że byt nie ma początku ani Końca, że jest niepodzielny, nieruchomy.
Więcej o: Platon list 7 - Teoria Idei