Temat pracy semestralnej minimum na strone A4 ... Człowiek jest istota wyjątkowa
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Moim zdaniem człowiek zasługuje na miano istoty wyjatkowej.
Kiedy porównany człowieka z innymi istotami żywymi, wtedy bez trudu zauważymy, jak wiele ich dzieli. Przewyższamy inteligencją wszystkich przedstawicieli świata zwierząt. Kiedy wrodzonej mądrości towarzyszy jeszcze erudycja i liczne nabyte umiejętności, to nie powinno być wątpliwości, kto jest królem wszelkiego stworzenia. Człowiek z pewnością zasługuje na obdarzenie go mianem istoty wyjątkowej. Jako istota myśląca potrafi przy tym przewidywać skutki swoich działań, wyciągać wnioski z przeszłości. Jest jeszcze wiele innych czynników, które sytuują go na szczycie drabiny bytów. Spróbuje wskazać tylko najważniejsze z nich.
W przypadku homo sapiens decydującą rolę odgrywa proces logicznego myślenia. Wysiłek intelektualny danej jednostki nigdy nie idzie na marne i pozwala zmieniać otaczający świat. Nawet w wyjątkowo niesprzyjających warunkach potrafi ona przetrwać. Na drodze rozumowania możliwe było stworzenie licznych wynalazków, które w znacznym stopniu ułatwiają ludzkie życie. Ogromne znaczenie miało także opanowanie umiejętności czytania i pisania. W ten sposób doświadczenia ludzkie niejako się sumowały i można było je przekazywać z pokolenia na pokolenie. Żadna inna istota nie stworzyła przecież literatury, czy innych dzieł kultury. To wszystko potwierdza główna tezę o wyjątkowości rodzaju ludzkiego.
Warto zwrócić uwagę także na sferę uczuć. Człowiek potrafi w bardzo zróżnicowany sposób okazywać swoje doznania. Może o nich szczegółowo mówić, ale także manifestować je i wyrażać przy pomocy konkretnych działań. Zazwyczaj stara się wychodzić poza swoje cielesne ograniczenia i wkraczać w sferę ducha. Potrafi wiele poświęcić -na przykład ze względu na miłość, czy przyjaźń. W takich sytuacjach jego własne potrzeby schodzą na plan dalszy. Umie zapamiętywać doznane uczucia i przekazywać innym całą gamę przeżyć. Z wielkim oddaniem troszczy się o swoją rodzinę, krewnych i znajomych, czego nie praktykują inne istoty.
O jego wyjątkowości świadczy przemyślne wykorzystanie wszelkich dobrodziejstw rozumu. Chociaż biega wolniej niż niektóre ze zwierząt, nie przeszkodziło mu to w przejęciu roli pana ziemi. Potrafi spętać niebezpieczne zwierzęta, ujarzmić ich dziką naturę. Właściwie żaden gatunek mu nie jest w stanie zagrozić. Stara się nie tylko zapanować nad bezmiarem wód i oceanów, ale wyprawia się również w przestrzeń niebieską. Loty na księżyc i inne planety Układu Słonecznego są wymiernym dowodem jego potęgi. Dąży nie tylko do zaspokojenia swoich ambicji, ale potrafi otworzyć się na innych. Pomaga mu w tym w znaczącym stopniu język Umie podejmować szybkie decyzje, po wcześniejszej dogłębnej analizie sytuacji. Z powodzeniem znajduje odpowiedzi na ważne pytania o charakterze metafizycznym. Kształtuje swoistą hierarchię wartości i zgodnie z nią stara się żyć. Pokłada ufność w Bogu i potrafi wiele znieść ze względu na życie wieczne.
Przykłady można by mnożyć. Wszystkie one pokazują niezbicie jak wyjątkową rolę pełni człowiek w świecie przyrody. Obdarzony darem mowy, umiejętnością pisma, potrafi wewnętrznie się rozwijać dla własnego dobra i całej ludzkości. Otoczony licznymi wynalazkami potrafi wprost działać cuda. Jednak nie zawsze właściwie korzysta ze swej przewagi nad światem zwierząt, o czym świadczy chociażby przyroda zdewastowana w niektórych zakątkach ziemi.
Kończąc stwierdzam ,że właśnie te argumenty, które wczesniej wymieniłam, nakłoniły mnie do podjęcia ostatecznej dycyzji, że człowiek w zupełnosci zasługuje na miano istoty wyjątkowej.
Kiedy porównany człowieka z innymi istotami żywymi, wtedy bez trudu zauważymy, jak wiele ich dzieli. Przewyższamy inteligencją wszystkich przedstawicieli świata zwierząt. Kiedy wrodzonej mądrości towarzyszy jeszcze erudycja i liczne nabyte umiejętności, to nie powinno być wątpliwości, kto jest królem wszelkiego stworzenia. Człowiek z pewnością zasługuje na obdarzenie go mianem istoty wyjątkowej. Jako istota myśląca potrafi przy tym przewidywać skutki swoich działań, wyciągać wnioski z przeszłości. Jest jeszcze wiele innych czynników, które sytuują go na szczycie drabiny bytów. Spróbuje wskazać tylko najważniejsze z nich.
W przypadku homo sapiens decydującą rolę odgrywa proces logicznego myślenia. Wysiłek intelektualny danej jednostki nigdy nie idzie na marne i pozwala zmieniać otaczający świat. Nawet w wyjątkowo niesprzyjających warunkach potrafi ona przetrwać. Na drodze rozumowania możliwe było stworzenie licznych wynalazków, które w znacznym stopniu ułatwiają ludzkie życie. Ogromne znaczenie miało także opanowanie umiejętności czytania i pisania. W ten sposób doświadczenia ludzkie niejako się sumowały i można było je przekazywać z pokolenia na pokolenie. Żadna inna istota nie stworzyła przecież literatury, czy innych dzieł kultury. To wszystko potwierdza główna tezę o wyjątkowości rodzaju ludzkiego.
Warto zwrócić uwagę także na sferę uczuć. Człowiek potrafi w bardzo zróżnicowany sposób okazywać swoje doznania. Może o nich szczegółowo mówić, ale także manifestować je i wyrażać przy pomocy konkretnych działań. Zazwyczaj stara się wychodzić poza swoje cielesne ograniczenia i wkraczać w sferę ducha. Potrafi wiele poświęcić -na przykład ze względu na miłość, czy przyjaźń. W takich sytuacjach jego własne potrzeby schodzą na plan dalszy. Umie zapamiętywać doznane uczucia i przekazywać innym całą gamę przeżyć. Z wielkim oddaniem troszczy się o swoją rodzinę, krewnych i znajomych, czego nie praktykują inne istoty.
O jego wyjątkowości świadczy przemyślne wykorzystanie wszelkich dobrodziejstw rozumu. Chociaż biega wolniej niż niektóre ze zwierząt, nie przeszkodziło mu to w przejęciu roli pana ziemi. Potrafi spętać niebezpieczne zwierzęta, ujarzmić ich dziką naturę. Właściwie żaden gatunek mu nie jest w stanie zagrozić. Stara się nie tylko zapanować nad bezmiarem wód i oceanów, ale wyprawia się również w przestrzeń niebieską. Loty na księżyc i inne planety Układu Słonecznego są wymiernym dowodem jego potęgi. Dąży nie tylko do zaspokojenia swoich ambicji, ale potrafi otworzyć się na innych. Pomaga mu w tym w znaczącym stopniu język Umie podejmować szybkie decyzje, po wcześniejszej dogłębnej analizie sytuacji. Z powodzeniem znajduje odpowiedzi na ważne pytania o charakterze metafizycznym. Kształtuje swoistą hierarchię wartości i zgodnie z nią stara się żyć. Pokłada ufność w Bogu i potrafi wiele znieść ze względu na życie wieczne.
Przykłady można by mnożyć. Wszystkie one pokazują niezbicie jak wyjątkową rolę pełni człowiek w świecie przyrody. Obdarzony darem mowy, umiejętnością pisma, potrafi wewnętrznie się rozwijać dla własnego dobra i całej ludzkości. Otoczony licznymi wynalazkami potrafi wprost działać cuda. Jednak nie zawsze właściwie korzysta ze swej przewagi nad światem zwierząt, o czym świadczy chociażby przyroda zdewastowana w niektórych zakątkach ziemi.
Kończąc stwierdzam ,że właśnie te argumenty, które wczesniej wymieniłam, nakłoniły mnie do podjęcia ostatecznej dycyzji, że człowiek w zupełnosci zasługuje na miano istoty wyjątkowej.