Współczesny Internet - jak można zresztą wnioskować z jego nazwy - jest "siecią sieci": zbudowany jest na zasadzie łączenia ze sobą poszczególnych sieci lokalnych. Pokażmy to na przykładzie (rys.1). Wyobraźmy sobie instytucję (np. uczelnię), w której znajduje się kilka sieci lokalnych - np. w różnych wydziałach. Mogą to być chociażby popularne PC-towe sieci lokalne typu Novell Netware. Sieci te łączymy ze sobą (robi się to za pomocą tzw. routerów, których rola jest dokładniej omówiona dalej), tworząc sieć uczelnianą (może w nią być także - oprócz sieci lokalnych - włączone bezpośrednio kilka "większych" maszyn). Takie sieci uczelniane mogą następnie być przyłączone do sieci miejskiej, łączącej sieci lokalne poszczególnych instytucji, ta zaś sieć miejska - do tzw. krajowej sieci szkieletowej - zwykle jednej z kilku - łączącej poszczególne sieci miejskie na obszarze kraju. Największe jednostki, z jakich zbudowany jest Internet, to Autonomiczne Systemy (AS-y), zwykle pokrywające się ze wspomnianymi sieciami krajowymi; układ połączeń między nimi tworzy tzw. rdzeń Internetu.
Taka właśnie budowa Internetu umożliwia jego tak dynamiczny rozwój. Przyłączenie nowego "kawałka" sieci jest bowiem przy takiej topologii bardzo proste i wymaga uzgodnień w zasadzie jedynie z osobami zarządzającymi bezpośrednio podsiecią, do której zamierzamy się dołączyć. Podłączanie i odłączanie nowych podsieci nie wpływa na działanie pozostałych fragmentów Internetu ani nie wymaga żadnych zmian w konfiguracji komputerów znajdujących się w odległych podsieciach.