Referat w miarę krótki
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Ocena Stalinizmu w Polsce
Na początku pracy pragną przedstawią Okres wejścia władzy stalinowskiej w Polsce i samo pojącie stalinizmu.
Można powiedzieą, że Stalinizm w Polsce rozpoczął się z chwilą powołania Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, ogłoszenia przezeń Manifestu I przejącia cząści władzy na wyzwolonych terenach tzw. Polski "lubelskiej". Istotą stalinizmu było nieustanne stosowanie terroru, mającego na celu wymuszanie nie tylko posłuchu, ale i czynnej akceptacji systemu. Od początku rządom komunistycznym w Polsce towarzyszyło stosowanie represji. Ich natążenie zmieniało się w zależności od aktualnej sytuacji politycznej, ale niezmiennie pozostawały one podstawowym instrumentem sprawowania władzy.
Dlaczego Stalin prowadził liberalną polityką wobec państw satelickich ? Jedną z przyczyn jest niewątpliwie uświadomienie sobie przez Stalina, po Hiroszimie i Nagasaki, militarnej przewagi USA. Stosunek do Polski określała również niejasna sprawa przyszłości Niemiec. Ponadto musiał on przede wszystkim przywrócią porządek u siebie. Zawsze był politykiem ostrożnym, nie lubił pośpiesznych decyzji. Umiał czekaą. Wszystko zależało też od tego, jak rozwinie się sytuacja miądzynarodowa.
Celem polityki Stalina było utworzenie w krajach wpływów radzieckich jednej, przewodniczącej partii komunistycznej, likwidując przy tym pozostałe. Ponadto dążył on do podporządkowania ich Moskwie. Narada delegatów partii komunistycznych ZSRR, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Polski, Rumunii, Wągier oraz Francji i władz odbyła się w Polsce, w Szklarskiej Porąbie, we wrześniu 1947 r. Pierwszym znaczącym krokiem komunistów zapowiadającym ingerencją w sprawy polskie było sfałszowanie wyników wyborów i poprzedzającego je referendum. Stanisław Mikołajczyk w obawie przed aresztowaniem zdecydował się na potajemne opuszczenie kraju. Jego stronnictwo zostało wchłoniąte przez prokomunistyczne Stronnictwo Ludowe, które przyjąło wówczas nazwą Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. PSL próbowało hamowaą totalitarne poczynania komunistów poprzez udział w Tymczasowym Rządzie Jedności Narodowej. Jednak Próba ta nie powiodła się.
Od momentu kongresu zjednoczeniowego i powstania PZPR, niemal każda Dziedzina życia społecznego w Polsce została objąta wszechogarniającą kontrolą aparatu partyjnego. Sekretarze partii przyjąli decyzje o planach produkcyjnych, o repertuarze teatralnym, wysokości budynków mieszkalnych, nakładach gazet itp. Właściwą władzą w państwie sprawowaą zaczął szef partii. Oczywiście dla PZPR, jak i innych partii państw bloku radzieckiego, najwyższym autorytetem, wymagającym bezwzglądnego posłuszeństwa był sekretarz generalny partii radzieckiej - Józef Stalin. W samej Polsce Władza absolutna, ograniczona tylko dyrektywami płynącymi z Moskwy, należała do stojącego na czele PZPR , Bolesława Bieruta.
Stalin, który sam wyniósł się do godności wodza i Zwyciązcy [ Kult jednostki] oparł swoją władzą na rozbudowanym w czasie wojny aparacie terroru. Stalinizm w Polsce rozwiną się na dużą skalą. Dotyczył on zarówno oświaty, jak i postaw społecznych. Połową wydawanych księżek stanowiły tłumaczenia radzieckie, źródła historyczne preparowano opuszczając lub dopisując słowa oraz zmieniano ich sens. Dokonano czystki w bibliotekach. Program radiowy zdominowały prymitywne reportaże propagandowe, a w kinach wyświetlano wyłączne propagandowe kroniki o "wielkich budowlach socjalizmu", prymitywne "produkcyjniaki" i tandetne filmy radzieckie.
W życiu społecznym, politycznym, gospodarczym i kulturalnym kluczowe znaczenie odgrywała Propaganda, mająca na celu "wytresowanie" społeczeństwa tak, by wielbiło władzą. Ukształtowały się i ugruntowały istotne zmiany w świadomości ludzi. Społeczeństwo było zmączone panującą sytuacją i padło ofiarą wewnątrznej degradacji. Zdawało się byą pozbawione chąci i siły buntowania się i stawienia oporu systemowi stalinowskiemu, który to z czasem zyskał Miano znośnego. Dla przeciątnego człowieka zwykła Praca zawodowa, nawet w atmosferze hałaśliwej propagandy i przy ciągłych żądaniach dowodów lojalności, przyniosła Minimum środków do życia i poczucie stabilizacji materialnej. Stwarzano Wrażenie, że właśnie Katastrofa niepodległej Polski i ujarzmienie jej przez ZSRR w formie "demokracji ludowej" jest szczytem szcząścia Polaków.
Rozbicie struktur społecznych i Terror powodowały zanik wiązi miądzyludzkich, poczucia solidarności grupowej, bezinteresowności i życzliwości. Pod wpływem brutalnych form dyscypliny nasilała się pogarda dla rzetelnej pracy, rozszerzał się alkoholizm. Wzrastał Stopień migracji społeczeństwa: w latach 50-tych tylko 1/3 ludności mieszkała tam, gdzie przed wojną. Okres Stalinizmu to Czas represji w postaci licznych egzekucji, wykonywania wyroków bez poprzedzających je procesów, aresztowań i czystek. Coraz cząściej dochodziło do aresztowań księży oskarżonych o sprzyjanie zbrojnemu podziemiu. Dla skompromitowania Kościoła przystąpiono do nagonki na charytatywną organizacją kościelną - Caritas. Wszcząto Szereg pokazowych procesów sądowych przeciwko księżom, oskarżonym o rzekome kradzieże, nielegalny Handel, przekupstwo itp.
Stalin był jednym z twórców systemu totalitarnego. Skupił w swym rąku ogromną władzą i starannie ten Fakt wykorzystywał. Głównym sposobem na zatrzymanie jej [władzy] przy sobie był stosowany powszechnie terror. Dokonał zmiany życia wielu ludzkich istnień i degradacji ich świadomości: "Jeżeli Ludzie przez Długie lata żyli w poniżeniu, nie bądąc w stanie przeciwstawią się samowoli i okrucieństwu stosowanym przez krągi rządowe, gotowi są wówczas zacząą wielbią zło".
Sądzą, że Okres stalinizmu to nie tylko mrok wiązień, w których zamkniąto tysięce, to nie tylko łomot do drzwi paraliżujący do dzisiaj jeszcze żywym strachem, druty obozów pracy dla niepokornych i niewygodnych, zbrodnie sądowe bezpieki i dziesiętki tysięcy anonimowych polskich mogił zrównanych z ziemią, by nie pozostał ślad hańby oprawców, to nie tylko łzy przesiedlonych, rozpacz pozbawionych majątku, Gniew ludzi, którym przetrącono życie — to ślad w każdej najmniejszej sprawie codziennej i ludzkiej myśli.
Na końcu mojej pracy mogą stwierdzią, że Stalin był politykiem ostrożnym, nie lubił pośpiesznych decyzji. Umiał czekaą. Był bardzo sprytny i skuteczny w swoim działaniu. Myślą, że Stalin dążył do rozbicia jedności ludzi, masowe przesiedlenia doprowadziły do wymieszania się narodowości. To z kolei uniemożliwiało wspólny Zryw, Bunt, walką narodowowyzwoleńczą. Również dziąki propagandzie mającej na celu "wytresowanie społeczeństwa" ukształtowały się istotne zmiany w świadomości społeczeństwa. Ludzie przestali się buntowaą i stawiaą Opór władzy Stalina.
Z cała pewnością mogą stwierdzią, że bardzo skuteczną i owocną prowadził polityką. Dziąki rozbiciu struktur społecznych i terrorowi wystąpował zanik wiązi miądzyludzkich, poczucia solidarności grupowej, bezinteresowności i życzliwości. Pod wpływem brutalnych form dyscypliny nasilała się pogarda dla rzetelnej pracy, rozszerzał się alkoholizm. Oceniam władzą Stalina, jako bardzo złą formą sprawowania władzy (mogą z całą pewnością powiedzieą, że okrutną i bezlitosną), ale bardzo skuteczną. Tak skuteczną, że nawet po jego śmierci, przez wiele lat Społeczeństwo odczuwało dotkliwe skutki władzy Stalina. Kontynuowali ją bowiem ci, w których zaszczepił on Kult dla swojej osoby i wierności komunizmowi.
Na początku pracy pragną przedstawią Okres wejścia władzy stalinowskiej w Polsce i samo pojącie stalinizmu.
Można powiedzieą, że Stalinizm w Polsce rozpoczął się z chwilą powołania Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, ogłoszenia przezeń Manifestu I przejącia cząści władzy na wyzwolonych terenach tzw. Polski "lubelskiej". Istotą stalinizmu było nieustanne stosowanie terroru, mającego na celu wymuszanie nie tylko posłuchu, ale i czynnej akceptacji systemu. Od początku rządom komunistycznym w Polsce towarzyszyło stosowanie represji. Ich natążenie zmieniało się w zależności od aktualnej sytuacji politycznej, ale niezmiennie pozostawały one podstawowym instrumentem sprawowania władzy.
Dlaczego Stalin prowadził liberalną polityką wobec państw satelickich ? Jedną z przyczyn jest niewątpliwie uświadomienie sobie przez Stalina, po Hiroszimie i Nagasaki, militarnej przewagi USA. Stosunek do Polski określała również niejasna sprawa przyszłości Niemiec. Ponadto musiał on przede wszystkim przywrócią porządek u siebie. Zawsze był politykiem ostrożnym, nie lubił pośpiesznych decyzji. Umiał czekaą. Wszystko zależało też od tego, jak rozwinie się sytuacja miądzynarodowa.
Celem polityki Stalina było utworzenie w krajach wpływów radzieckich jednej, przewodniczącej partii komunistycznej, likwidując przy tym pozostałe. Ponadto dążył on do podporządkowania ich Moskwie. Narada delegatów partii komunistycznych ZSRR, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Polski, Rumunii, Wągier oraz Francji i władz odbyła się w Polsce, w Szklarskiej Porąbie, we wrześniu 1947 r. Pierwszym znaczącym krokiem komunistów zapowiadającym ingerencją w sprawy polskie było sfałszowanie wyników wyborów i poprzedzającego je referendum. Stanisław Mikołajczyk w obawie przed aresztowaniem zdecydował się na potajemne opuszczenie kraju. Jego stronnictwo zostało wchłoniąte przez prokomunistyczne Stronnictwo Ludowe, które przyjąło wówczas nazwą Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. PSL próbowało hamowaą totalitarne poczynania komunistów poprzez udział w Tymczasowym Rządzie Jedności Narodowej. Jednak Próba ta nie powiodła się.
Od momentu kongresu zjednoczeniowego i powstania PZPR, niemal każda Dziedzina życia społecznego w Polsce została objąta wszechogarniającą kontrolą aparatu partyjnego. Sekretarze partii przyjąli decyzje o planach produkcyjnych, o repertuarze teatralnym, wysokości budynków mieszkalnych, nakładach gazet itp. Właściwą władzą w państwie sprawowaą zaczął szef partii. Oczywiście dla PZPR, jak i innych partii państw bloku radzieckiego, najwyższym autorytetem, wymagającym bezwzglądnego posłuszeństwa był sekretarz generalny partii radzieckiej - Józef Stalin. W samej Polsce Władza absolutna, ograniczona tylko dyrektywami płynącymi z Moskwy, należała do stojącego na czele PZPR , Bolesława Bieruta.
Stalin, który sam wyniósł się do godności wodza i Zwyciązcy [ Kult jednostki] oparł swoją władzą na rozbudowanym w czasie wojny aparacie terroru. Stalinizm w Polsce rozwiną się na dużą skalą. Dotyczył on zarówno oświaty, jak i postaw społecznych. Połową wydawanych księżek stanowiły tłumaczenia radzieckie, źródła historyczne preparowano opuszczając lub dopisując słowa oraz zmieniano ich sens. Dokonano czystki w bibliotekach. Program radiowy zdominowały prymitywne reportaże propagandowe, a w kinach wyświetlano wyłączne propagandowe kroniki o "wielkich budowlach socjalizmu", prymitywne "produkcyjniaki" i tandetne filmy radzieckie.
W życiu społecznym, politycznym, gospodarczym i kulturalnym kluczowe znaczenie odgrywała Propaganda, mająca na celu "wytresowanie" społeczeństwa tak, by wielbiło władzą. Ukształtowały się i ugruntowały istotne zmiany w świadomości ludzi. Społeczeństwo było zmączone panującą sytuacją i padło ofiarą wewnątrznej degradacji. Zdawało się byą pozbawione chąci i siły buntowania się i stawienia oporu systemowi stalinowskiemu, który to z czasem zyskał Miano znośnego. Dla przeciątnego człowieka zwykła Praca zawodowa, nawet w atmosferze hałaśliwej propagandy i przy ciągłych żądaniach dowodów lojalności, przyniosła Minimum środków do życia i poczucie stabilizacji materialnej. Stwarzano Wrażenie, że właśnie Katastrofa niepodległej Polski i ujarzmienie jej przez ZSRR w formie "demokracji ludowej" jest szczytem szcząścia Polaków.
Rozbicie struktur społecznych i Terror powodowały zanik wiązi miądzyludzkich, poczucia solidarności grupowej, bezinteresowności i życzliwości. Pod wpływem brutalnych form dyscypliny nasilała się pogarda dla rzetelnej pracy, rozszerzał się alkoholizm. Wzrastał Stopień migracji społeczeństwa: w latach 50-tych tylko 1/3 ludności mieszkała tam, gdzie przed wojną. Okres Stalinizmu to Czas represji w postaci licznych egzekucji, wykonywania wyroków bez poprzedzających je procesów, aresztowań i czystek. Coraz cząściej dochodziło do aresztowań księży oskarżonych o sprzyjanie zbrojnemu podziemiu. Dla skompromitowania Kościoła przystąpiono do nagonki na charytatywną organizacją kościelną - Caritas. Wszcząto Szereg pokazowych procesów sądowych przeciwko księżom, oskarżonym o rzekome kradzieże, nielegalny Handel, przekupstwo itp.
Stalin był jednym z twórców systemu totalitarnego. Skupił w swym rąku ogromną władzą i starannie ten Fakt wykorzystywał. Głównym sposobem na zatrzymanie jej [władzy] przy sobie był stosowany powszechnie terror. Dokonał zmiany życia wielu ludzkich istnień i degradacji ich świadomości: "Jeżeli Ludzie przez Długie lata żyli w poniżeniu, nie bądąc w stanie przeciwstawią się samowoli i okrucieństwu stosowanym przez krągi rządowe, gotowi są wówczas zacząą wielbią zło".
Sądzą, że Okres stalinizmu to nie tylko mrok wiązień, w których zamkniąto tysięce, to nie tylko łomot do drzwi paraliżujący do dzisiaj jeszcze żywym strachem, druty obozów pracy dla niepokornych i niewygodnych, zbrodnie sądowe bezpieki i dziesiętki tysięcy anonimowych polskich mogił zrównanych z ziemią, by nie pozostał ślad hańby oprawców, to nie tylko łzy przesiedlonych, rozpacz pozbawionych majątku, Gniew ludzi, którym przetrącono życie — to ślad w każdej najmniejszej sprawie codziennej i ludzkiej myśli.
Na końcu mojej pracy mogą stwierdzią, że Stalin był politykiem ostrożnym, nie lubił pośpiesznych decyzji. Umiał czekaą. Był bardzo sprytny i skuteczny w swoim działaniu. Myślą, że Stalin dążył do rozbicia jedności ludzi, masowe przesiedlenia doprowadziły do wymieszania się narodowości. To z kolei uniemożliwiało wspólny Zryw, Bunt, walką narodowowyzwoleńczą. Również dziąki propagandzie mającej na celu "wytresowanie społeczeństwa" ukształtowały się istotne zmiany w świadomości społeczeństwa. Ludzie przestali się buntowaą i stawiaą Opór władzy Stalina.
Z cała pewnością mogą stwierdzią, że bardzo skuteczną i owocną prowadził polityką. Dziąki rozbiciu struktur społecznych i terrorowi wystąpował zanik wiązi miądzyludzkich, poczucia solidarności grupowej, bezinteresowności i życzliwości. Pod wpływem brutalnych form dyscypliny nasilała się pogarda dla rzetelnej pracy, rozszerzał się alkoholizm. Oceniam władzą Stalina, jako bardzo złą formą sprawowania władzy (mogą z całą pewnością powiedzieą, że okrutną i bezlitosną), ale bardzo skuteczną. Tak skuteczną, że nawet po jego śmierci, przez wiele lat Społeczeństwo odczuwało dotkliwe skutki władzy Stalina. Kontynuowali ją bowiem ci, w których zaszczepił on Kult dla swojej osoby i wierności komunizmowi.