Napisz reportaż z Rzymu na podstawie Quo Vadis. Z góry dziękuję za pomoc ;)
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Dziś udałam się do Rzymu by opisać państwu, co dzieje się w mieście ogarniętym chaosem, które jest sercem południowej europy. Jest ono bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturą miejską. Rzym jest bardzo pięknym miastem, z wieloma cudami architektonicznymi. W mieście poza straganami, budynkami użyteczności publicznej i domami, panowały tu przepiękne ogrody, które nadawały mu niespotykany dotąd urok.
Niestety kilka godzin temu w Rzymie wybuchł pożar, który w ekspresowym tempie rozprzestrzenił się po całym mieście, zajmując każdy budynek, nawet tak wzniosły pałac Nerona nie zdołał uchronić się przed niszczącą siłą ognia. Nad miastem unosi się chmura dymu, która przysłoniła całe niebo, blokując dostęp światła do doliny Tybru. Ogień zajął całe miasto przypominając ogromnego węża, który oplata w morderczym uścisku swoją ofiarę i nie wzruszenie czekając aż jego zdobycz zginie w jego śmiercionośnym uścisku.
Wielu mieszkańców jak i podróżnych próbowało gasić pożar, wodą z rzeki, niestety ich wysiłki nie dawały widocznego rezultatu. Ludzie ratowali z płomieni swój dobytek, którzy wielu gromadziło latami. Co biedniejsi starali się jak najszybciej wydostać z miasta unikając śmierci w ogniu. Nie zabrakło też takich, którzy próbowali się wzbogacić się cudzym kosztem, plądrując okoliczne domy i stragany.
Niestety tak jak w czasie wszystkich wielkich katastrof nie zabrakło ofiar. Ciała stratowanych lub spalonych znajdowały się w przydrożnych rowach lub rynnach, żaden z uciekających nie zwracał uwagi na sterty ciał, które znajdowały się tuż przy nim, a ci nieliczni, który zauważyli ofiary pożaru, na chwilę przystawali, lecz zaraz ruszali dalej próbując ratować swoje życie. Przy opuszczonych domach stały przerażone dzieci próbujące znaleźć w chaosie swoje matki. W całym Rzymie znalazło się tylko kilku szlachetnych ludzi, którzy brali sieroty ze sobą i ratowali je z płomieni dając im szansę na przeżycie.
Tłum ludzi uciekających z Rzymu nie baczył na innych, po prostu gnał przed siebie jak zwierzyna uciekająca w popłochu przed myśliwym. W tłumie dało się słyszeć „Rzym płonie!” lub też „O Bogowie, za co?!” oraz wiele tragicznych krzyków wołających o pomoc, niestety większość z nich pozostała bez odpowiedzi. Zatrzymując jednego Rzymian i pytając się, co teraz zrobi, odpowiedział mi „Nie mam pojęcia, wszystko się zawaliło.”, gdy zadałam to samo pytanie następnej osobie, nie mogła złożyć jednego zdania, z przerażenia.
Gdy miałam wychodzić z miasta zajęła się wielka drewniana kłoda, wisząca na wyjściem. Po chwili runęła i zablokowała przejście, pozostającym nadal we wnętrzu miasta ludziom. Jedni zaczęli usuwać przeszkodę, inni zaś próbowali przejść obok niej, niektórzy pobiegli w kierunku dalszych wyjść, a nieliczni wspinali się na mury miasta i skakali do wody chcąc jak najszybciej opuścić miasto. Na szczęście usunięcie przeszkody nie trwało długo i udało mi się wydostać płonącego miasta.
Według naszych doniesień za podpalenie Rzymu odpowiedzialni są chrześcijanie, którzy w ten sposób chcieli osłabić cesarstwo Rzymskie, jednak to niepotwierdzone dane. Dochodzą nas też plotki, że to cezar mógł być za to odpowiedzialny, chcąc w ten sposób odnaleźć poetyckie natchnienie z widoku płonącego miasta. Niestety nie wiemy, która z tych informacji jest prawdziwa. Będziemy państwa informować o dalszym przebiegu wydarzeń.
Niestety kilka godzin temu w Rzymie wybuchł pożar, który w ekspresowym tempie rozprzestrzenił się po całym mieście, zajmując każdy budynek, nawet tak wzniosły pałac Nerona nie zdołał uchronić się przed niszczącą siłą ognia. Nad miastem unosi się chmura dymu, która przysłoniła całe niebo, blokując dostęp światła do doliny Tybru. Ogień zajął całe miasto przypominając ogromnego węża, który oplata w morderczym uścisku swoją ofiarę i nie wzruszenie czekając aż jego zdobycz zginie w jego śmiercionośnym uścisku.
Wielu mieszkańców jak i podróżnych próbowało gasić pożar, wodą z rzeki, niestety ich wysiłki nie dawały widocznego rezultatu. Ludzie ratowali z płomieni swój dobytek, którzy wielu gromadziło latami. Co biedniejsi starali się jak najszybciej wydostać z miasta unikając śmierci w ogniu. Nie zabrakło też takich, którzy próbowali się wzbogacić się cudzym kosztem, plądrując okoliczne domy i stragany.
Niestety tak jak w czasie wszystkich wielkich katastrof nie zabrakło ofiar. Ciała stratowanych lub spalonych znajdowały się w przydrożnych rowach lub rynnach, żaden z uciekających nie zwracał uwagi na sterty ciał, które znajdowały się tuż przy nim, a ci nieliczni, który zauważyli ofiary pożaru, na chwilę przystawali, lecz zaraz ruszali dalej próbując ratować swoje życie. Przy opuszczonych domach stały przerażone dzieci próbujące znaleźć w chaosie swoje matki. W całym Rzymie znalazło się tylko kilku szlachetnych ludzi, którzy brali sieroty ze sobą i ratowali je z płomieni dając im szansę na przeżycie.
Tłum ludzi uciekających z Rzymu nie baczył na innych, po prostu gnał przed siebie jak zwierzyna uciekająca w popłochu przed myśliwym. W tłumie dało się słyszeć „Rzym płonie!” lub też „O Bogowie, za co?!” oraz wiele tragicznych krzyków wołających o pomoc, niestety większość z nich pozostała bez odpowiedzi. Zatrzymując jednego Rzymian i pytając się, co teraz zrobi, odpowiedział mi „Nie mam pojęcia, wszystko się zawaliło.”, gdy zadałam to samo pytanie następnej osobie, nie mogła złożyć jednego zdania, z przerażenia.
Gdy miałam wychodzić z miasta zajęła się wielka drewniana kłoda, wisząca na wyjściem. Po chwili runęła i zablokowała przejście, pozostającym nadal we wnętrzu miasta ludziom. Jedni zaczęli usuwać przeszkodę, inni zaś próbowali przejść obok niej, niektórzy pobiegli w kierunku dalszych wyjść, a nieliczni wspinali się na mury miasta i skakali do wody chcąc jak najszybciej opuścić miasto. Na szczęście usunięcie przeszkody nie trwało długo i udało mi się wydostać płonącego miasta.
Według naszych doniesień za podpalenie Rzymu odpowiedzialni są chrześcijanie, którzy w ten sposób chcieli osłabić cesarstwo Rzymskie, jednak to niepotwierdzone dane. Dochodzą nas też plotki, że to cezar mógł być za to odpowiedzialny, chcąc w ten sposób odnaleźć poetyckie natchnienie z widoku płonącego miasta. Niestety nie wiemy, która z tych informacji jest prawdziwa. Będziemy państwa informować o dalszym przebiegu wydarzeń.