System aktów normatywnych w Rzeczpospolitej Polskiej
person
brightness_auto
1 odpowiedź
System aktów normatywnych jest uporządkowany według dwóch kryteriów:
1) podmiotu (organu) prawodawczego,
2) rodzaju aktu normatywnego.
Ujęte według tych kryteriów akty normatywne pozwalają na ustalenie ich hierarchii, która dla naszego prawa przedstawia się następująco:
Konstytucja – jest to ustawa zasadnicza zajmująca naczelne miejsce w hierarchii aktów ustawodawczych. Wyróżnia się ona spośród innych aktów normatywnych tym, że jej uchwalenie, jak również wprowadzenie zmian do jej treści wymaga zgody dwóch trzecich co najmniej połowy ogólnej liczby posłów obecnych w czasie głosowania.
W swojej treści zawiera normy prawne dotyczące zasad ustroju politycznego i społeczno – ekonomicznego państwa. Ustala podstawy organizacyjne aparatu państwowego, reguluje sposób powoływania, skład i zakres działania organów państwa i samorządów terytorialnych, określa podstawowe prawa i obowiązki obywateli.
Wydane z upoważnienia Konstytucji inne akty normatywne nie mogą być w swojej treści z nią sprzeczne.
Ustawa – jest aktem normatywnym, uchwalanym przez Sejm przy udziale Senatu.
Ustawy uchwalane są na wniosek Prezydenta, Senatu, Rady Ministrów, komisji sejmowych lub 15 posłów oraz grupy co najmniej 100.000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu. Sejm ma obowiązek rozpatrzyć projekty Ustaw zgłoszone tylko przez wymienione podmioty.
Sejm rozpatruje projekty Ustaw w 3 czytaniach. Pierwsze czytanie obejmuje uzasadnienie projektu przez wnioskodawcę, pytania posłów i odpowiedzi wnioskodawcy oraz debatę w sprawie ogólnych zasad projektu. Pierwsze czytanie w zasadzie odbywa się na posiedzeniu właściwej komisji. Ale pierwsze czytanie najważniejszych społecznie projektów Ustaw, np. ustaw konstytucyjnych, odbywa się na posiedzeniu Sejmu. Drugie czytanie obejmuje przedstawienie Sejmowi sprawozdania komisji o projekcie Ustawy, przeprowadzenie debaty oraz zgłoszenie poprawek i wniosków. Trzecie czytanie może się odbyć niezwłocznie po zakończeniu drugiego czytania, jeżeli w drugim czytaniu projekt Ustawy nie został skierowany ponownie do komisji. Trzecie czytanie kończy się głosowaniem Sejmu nad projektem.
Marszałek Sejmu przesyła niezwłocznie Marszałkowi Senatu potwierdzony swoim podpisem tekst uchwalonej przez Sejm Ustawy. Senat może w ciągu 30 dni ustawę przyjąć, odrzucić bądź zaproponować Sejmowi dokonanie w niej zmian. Jeżeli Senat podjął decyzję o wniesieniu poprawek bądź odrzuceniu ustawy, to wraca ona do Sejmu, gdzie odbywa się głosowanie. Poprawki Senatu są odrzucane przez Sejm bezwzględną większością głosów, natomiast poprawki, nie odrzucone bezwzględną większością głosów są poprawkami przez Sejm przyjętymi.
Następnie Ustawa przesyłana jest do Prezydenta RP, który podpisuje Ustawę i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw, ale ma prawo także jej nie podpisywać i nie zarządzić jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Ustawa wobec której Prezydent zgłosił veto, aby obowiązywać musi być ponownie uchwalona przez Sejm większością 2/3 głosów. Wtedy Prezydent musi ją podpisać i zarządzić jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw.
1) podmiotu (organu) prawodawczego,
2) rodzaju aktu normatywnego.
Ujęte według tych kryteriów akty normatywne pozwalają na ustalenie ich hierarchii, która dla naszego prawa przedstawia się następująco:
Konstytucja – jest to ustawa zasadnicza zajmująca naczelne miejsce w hierarchii aktów ustawodawczych. Wyróżnia się ona spośród innych aktów normatywnych tym, że jej uchwalenie, jak również wprowadzenie zmian do jej treści wymaga zgody dwóch trzecich co najmniej połowy ogólnej liczby posłów obecnych w czasie głosowania.
W swojej treści zawiera normy prawne dotyczące zasad ustroju politycznego i społeczno – ekonomicznego państwa. Ustala podstawy organizacyjne aparatu państwowego, reguluje sposób powoływania, skład i zakres działania organów państwa i samorządów terytorialnych, określa podstawowe prawa i obowiązki obywateli.
Wydane z upoważnienia Konstytucji inne akty normatywne nie mogą być w swojej treści z nią sprzeczne.
Ustawa – jest aktem normatywnym, uchwalanym przez Sejm przy udziale Senatu.
Ustawy uchwalane są na wniosek Prezydenta, Senatu, Rady Ministrów, komisji sejmowych lub 15 posłów oraz grupy co najmniej 100.000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu. Sejm ma obowiązek rozpatrzyć projekty Ustaw zgłoszone tylko przez wymienione podmioty.
Sejm rozpatruje projekty Ustaw w 3 czytaniach. Pierwsze czytanie obejmuje uzasadnienie projektu przez wnioskodawcę, pytania posłów i odpowiedzi wnioskodawcy oraz debatę w sprawie ogólnych zasad projektu. Pierwsze czytanie w zasadzie odbywa się na posiedzeniu właściwej komisji. Ale pierwsze czytanie najważniejszych społecznie projektów Ustaw, np. ustaw konstytucyjnych, odbywa się na posiedzeniu Sejmu. Drugie czytanie obejmuje przedstawienie Sejmowi sprawozdania komisji o projekcie Ustawy, przeprowadzenie debaty oraz zgłoszenie poprawek i wniosków. Trzecie czytanie może się odbyć niezwłocznie po zakończeniu drugiego czytania, jeżeli w drugim czytaniu projekt Ustawy nie został skierowany ponownie do komisji. Trzecie czytanie kończy się głosowaniem Sejmu nad projektem.
Marszałek Sejmu przesyła niezwłocznie Marszałkowi Senatu potwierdzony swoim podpisem tekst uchwalonej przez Sejm Ustawy. Senat może w ciągu 30 dni ustawę przyjąć, odrzucić bądź zaproponować Sejmowi dokonanie w niej zmian. Jeżeli Senat podjął decyzję o wniesieniu poprawek bądź odrzuceniu ustawy, to wraca ona do Sejmu, gdzie odbywa się głosowanie. Poprawki Senatu są odrzucane przez Sejm bezwzględną większością głosów, natomiast poprawki, nie odrzucone bezwzględną większością głosów są poprawkami przez Sejm przyjętymi.
Następnie Ustawa przesyłana jest do Prezydenta RP, który podpisuje Ustawę i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw, ale ma prawo także jej nie podpisywać i nie zarządzić jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Ustawa wobec której Prezydent zgłosił veto, aby obowiązywać musi być ponownie uchwalona przez Sejm większością 2/3 głosów. Wtedy Prezydent musi ją podpisać i zarządzić jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw.