Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" pochodzi z wiersza Antoniego Słonimskiego p.t. "Czarna wiosna". Obrazuje on tendencje, jakie po roku 1918, po odzyskaniu niepodległości po ponad stuletniej niewoli, zdominowały literaturę piękną. Poeci doszli do wniosku, że nadszedł czas zarzucenia poezji tyrtejskiej, że nadszedł czas, by położyć kres tematyce patriotycznej, narodowościowej i wyzwoleńczej. Nowa ojczyzna - nowa poezja głosili.
Niestety Polacy krótko cieszą się wolnością – w 1939 roku na nasz kraj napadają Niemcy nazistowskie, pomimo bohaterskiej obrony Polska po raz kolejny staje przed obliczem utraty niepodległości. Dla poety staje się to znak do rozpoczęcia walki z okupantem, nie pogodził się z przegraną. Czołowym przedstawicielem pokolenia poetów, których twórczość przypadła na okres wojny jest Krzysztof Kamil Baczyński. W wierszu Pokolenie na początku zostało ukazane piękno obfitej i wydającej wspaniałe owoce ziemi, podmiot wskazuje nadzieję i spokój, które towarzyszyły temu obrazowi. Niestety cisza zostaje zakłócona przez wojnę – "Ogromne nieba suną z warkotem" – słychać szum samolotów, które zalegają całe niebo , niczym wielka czarna chmura. Miejsce dostatku i spokoju zajmuje teraz śmierć, strach i łzy, wszędzie leżą ciała zmarłych, a po ziemi płynie krew – tak wygląda rzeczywistość dla pokolenia Baczyńskiego. Poeta musi się teraz otrząsnąć, czas aby wziąć karabin i walczyć. Jest to koncepcja poety – żołnierza. Bezlitosne oblicze wojny karze mu codziennie stawać twarzą w twarz ze śmiercią, poeta boi się, czuje się zdesperowany i obojętny wobec swojego losu, nie liczy na lepszą przyszłość. Służba ojczyźnie jest ważniejsza niż zabawa, miłość, czy śmiech.
Koncepcje poety i poezji są tak różnorodne, jak różnorodne są epoki, w których one istniały. Poezja zawsze pełniła ważną funkcje w życiu ludzi, a w szczególności Polaków, dla których była nauczycielką i podporą na trudny okres w dziejach. Poezja rozgrzewała do walki i wskazywała prawdziwe wzory postępowania patrioty. Jej wartość dydaktyczna i moralizatorska jest niepodważalna, stanowi również dowód bogactwa kulturowego naszej ojczyzny. Z całą pewnością poeta pozostawał bardzo wyraźną jednostką spośród tłumu innych ludzi. Poeta był świadomy swojej roli i czuł się wyjątkowy, dostosowywał się do czasów, w których żył i stąd przybierał różne cele i wartości.