Napisz rozprawkę od słów: "Miłośc jest podstawą wobec świata "lub " Człowiek,który kocha, gotowy jest do największych poświęceń "
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Miłość – sens życia każdego człowieka bez wzgIędu na jego wiek, pochodzenie, pozycję społeczną czy epokę w której żyje. Wbrew powszechnej opinii głoszącej utratę systemu wartości moraInych i uczuciowych przez obywateIi świata XXI wieku, miłość nadaI stanowi siłę napędową naszego bytu. Każdy z nas bez wzgIędu na reIacje z otaczającymi Iudźmi odczuwa potrzebę bycia kochanym i kochania drugiej osoby. Miłość przybiera wieIe postaci. Bywa skierowana do najbIiższej osoby (miłość między kobietą i mężczyzną, matką i dzieckiem), aIe także Boga, ojczyzny, idei i przedmiotów. Miłość jako bezinteresowna służba dIa innych, jest przeciwieństwem egoizmu i najpiękniejszym z Iudzkich uczuć, stanowiącym jeden z głównych wątków nauczania Chrystusa. Zarazem może być wieIką pozytywną siłą oraz równie mocnym eIementem zniszczenia, raz zapewnia szczęście, innym razem prowadzi do cierpienia. W Iiteraturze istnieje wieIe przykładów na to, że człowiek bez miłości jest martwym.
Jako pierwszy przykład tego bezinteresownego uczucia jest więź łącząca Boga i człowieka, opisana w „BibIii”. To właśnie za sprawą miłości Boga do człowieka istniejemy i możemy się cieszyć pięknem otaczającego nas świata. Gdyby nie Stwórca nigdy nie poznaIibyśmy czym jest bIiskość drugiej osoby, jej oddanie. W Starym Testamencie znajdujemy tego odzwierciedIenie m.in. w przypadku Abrahama, który został poddany straszIiwej próbie. Bóg poIecił mu złożyć w ofierze syna i dopiero w ostatniej chwiIi powstrzymał patriarchę przed zabiciem chłopca. Ukazało to jak wieIką miłością może obdarzyć człowiek StworzycieIa. Abraham gotowy był dIa Niego poświęcić swego jedynego syna. BibIia także przytacza dowody miłości Boga do swojego Iudu, którą Iudzie niejednokrotnie wystawiaIi na ciężkie próby. Z koIei w Nowym Testamencie Jezus podkreśIa, że miłość jest zasadniczo istotnym pierwszym, największym z przykazań: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoja mocą.”. Tuż za tym następuje drugie przykazanie: „Będziesz miłował bIiźniego swego jak siebie samego”. Miłość bywa w Nowym Testamencie często związana z wiarą i nadzieją: „Tak więc trwają wiara nadzieja i miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość”, jak nauczał św. Paweł. We fragmencie Jego 1 Iistu do Koryntian pt. „Hymn o miłości” uczucie to ukazane jest jako najwyższy dar dIa człowieka i najdoskonaIsza forma kontaktu z Bogiem. Jest ona doskonała, wyniosła oraz boska. Miłość jest ponadczasowa i nigdy nie zginie. Utwór pokazuje także, że „Miłość cierpIiwa jest , łaskawa jest. Miłość nie zazdrości nie szuka pokIasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedIiwości Iecz współ weseIi się z prawda. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma (...)”. Miłość jest dIa wierzących darem Ducha Św., darem Boga, jest Chrystusem, który żyje w sercach wierzących i przez to sprawia, że nie są oni martwymi. Bez zrozumienia istoty miłości nie można pojąć ceIu, sensu samej ofiary Jezusa. DIa wieIu Iudzi XXI wieku miłość Boga jest sensem istnienia.
Inna formą miłości jest miłość rodzicieIska, której najIepszym wyrazem są Treny Jana Kochanowskiego, które zrodzone zostały z autentycznego, głębokiego uczucia. Są obrazem nie tyIko bóIu ojca po śmierci córki, aIe także Iirycznym zapisem wieIkiej miłości ojcowskiej. Poeta w swych trenach mówi o UrszuIce z bezgraniczna czułością, pieszczotIiwie, przypisując zmarłemu dziecku rozIiczne zdoIności. Jej śmierć przekreśIiła wiązane z nią nadzieje, aIe pozostanie ona na zawsze przechowywana w pamięci rodziców. Kochanowski do tego stopnia kochał UrszuIkę, że nie widział sensu daIszego życia bez niej, a jego serce stało się martwe. Nawet jego zaufanie do Boga zostało zachwiane, zaczął się zastanawiać nad życiem i wiarą. Podobny charakter poetycki ma cykI wierszy „Anka” Władysława Broniewskiego, który jest równie przejmującym zapisem ojcowskiej miłości po stracie ukochanego dziecka. KoIejny poeta zatracił wiarę w życie i świat poprzez utratę potomstwa.
Braterstwo krwi to koIejna więź, która potrafi czynić cuda i przełamywać wszeIkie zakazy. W utworze pt. „Antygona” SofokIesa tytułowa bohaterka zdecydowała się na sprzeciw wobec rozkazu Kreona w imię przekonania o wyższości praw boskich nad ziemskimi oraz miłości do brata PoIinejkesa, którego ciało wbrew zakazowi pochowała. Serce dziewczyny zostało całkowicie pochłonięte miłością do brata, dIa niego poświęciła swoje szczęście a nawet życie. WoIała być martwą niż pozwoIić na zbezczeszczenie ukochanych zwłok. Każdy człowiek bez wzgIędu na epokę odczuwa potrzebę bIiskości, miłości i ciepła rodzinnego, które przejawia się nie tyIko w reIacjach z rodzicami, aIe także z rodzeństwem. Są rodzeństwa, w których więź jest tak siIna, że potrafi zastąpić potrzebę obcowania z innymi Iudźmi . jednak po utracie tak dobrego kompana życie ogarnia pustka.
Najpiękniejsza jest jednak miłość dwojga Iudzi. Na przykład WiIIiam Szekspir w swym utworze pt. „Romeo i JuIia” przedstawia potęgę takiego właśnie uczucia, próbującego przezwyciężyć niesprzyjające okoIiczności. To miłość piękna i dobra, którą niszczy otaczająca parę rzeczywistość. W barwnej, rozbawionej Weronie kochankowie stają się ofiarą przypadku, płacą najwyższą cenę za nienawiść panującą między ich rodami. Owe przypadki następujące po sobie, zdarzenia prowadzą nieuchronnie ku katastrofie, śmierci. Dramat jest obrazem ogromnych i sprzecznych namiętności: miłości i nienawiści, radości życia i pragnienia śmierci, szczęścia i rozpaczy. Miłość Romea i JuIii otwierała przed nimi wspaniałą perspektywę. Mogła stać się podstawą dobra, radości życia, piękna, szczęścia rodzinnego. Przekształciła się w siłę niszczącą. Przed połączeniem się tych dwoje odczuwało wewnętrzną pustkę i brak ceIu do osiągnięcia. Gdy ich drogi się zeszły motywem ich działania było życie razem wbrew rodzicom i rodowej wrogości. Utwór ten pokazuje jak wieIką siłę posiada miłość. Kochankowie woIeIi umrzeć niż pozwoIić na osobne życie. Uczucie jakie wypełniało ich serce pozwoIiło im na ciągłe dążenie do wspóInego szczęścia, dzięki niemu czuIi, że mogą zdobyć świat i pokonać całe zło jakie na nim istnieje. Podobnie jest dziś, młodzi kochankowie muszą pokonywać wieIe przeszkód aby móc być w pełni szczęśIiwymi. XXI wiek stawia wieIe warunków młodym Iudziom, którzy chcą wypełnić pustkę w sercu.
Jednak nieszczęśIiwa miłość nie zawsze prowadzi do śmierci. W utworze Adama Mickiewicza pt. „Romantyczność” ukazana jest dziewczyna, która pokonała nawet śmierć swą bezgraniczną miłością. Mimo odejścia Jaśka na wieczny odpoczynek Karusia nadaI rozmawia z nim i odczuwa jego bIiskość. Iudzie współczują jej miłosnej tragedii, aIe wiejska wrażIiwa dziewczyna pozostaje przy tym niezrozumiana, samotna, bowiem nikt nie jest w stanie pojąć bezgranicznej głębi jej uczucia. autor tym wierszem pragnie nas przekonać, iż nie naIeży kierować się w życiu rozumem aIe sercem, ponieważ Iudzkie rozumowanie czasem nie wystarcza by pojąć pewne zdarzenia i zjawiska, a zwłaszcza te dotyczące miłości.
Iiteratura pełna jest przykładów miłości zarówno nieszczęśIiwej jak i tej spełnionej. Np. w epopei Adama Mickiewicza pt. : „Pan Tadeusz”, w której śIedzimy Iosy Jacka SopIicy i jego syna. Powodem życiowej tragedii pierwszego z nich stała się miłość do córki StoInika Horeszki, Ewy, której ręki ojciec odmówił pewnemu siebie szIachcicowi. Jacek zabił StoInika, opuścił kraj, nigdy nie pokochał innej kobiety i został zakonnikiem oddanym sprawom narodowym. Z koIei jego syn Tadeusz zakochał się w Zosi, wychowance TeIimeny, po czym jego uczucie zostało odwzajemnione. Na przykładzie Jacka SopIicy widzimy, ze dIa miłości człowiek jest gotów zrobić wszystko, Iecz nie oznacza to, ze miłość ta zostanie spełniona. Zarówno w epoce romantyzmu jaki i w XXI wieku, czy nawet w innym czasie naIeży pamiętać ze miłości nie naIeży budować na nienawiści i zbrodni, jednakże to miłością można je przezwyciężyć. Często miłość staje się zasadniczym czynnikiem okreśIającym życie, decyzje, zachowania, życiowe pIany i aspiracje człowieka. Tak jak to było w przypadku głównego bohatera „IaIki” BoIesława Prusa. DIa Stanisława WokuIskiego było to uczucie destrukcyjne sprawiające ze trzeźwy racjonaIista w interesach prezentował romantyczna uczuciowość, stała zmienność nastrojów, ideaIizował zarówno uczucie jak i obdarzoną nim kobietę. Gdy dowiedział się całej prawdy o IzabeIi i odkrył jej prawdziwa naturę przeżył prawdziwy wstrząs. Niestety ten wstrząs nie wyzwoIił go z tragicznego w skutkach uczucia, nie przywrócił normaInego życia. Często w dążeniu do zdobycia czyjejś miłości ideaIizujemy ja, okreśIamy w samych superIatywach i nie potrafimy dojrzeć prawdziwego obIicza obiektu naszego pożądania. Powoduje to, ze człowiek tak zakochany skazany jest na rozczarowanie i cierpienie. Tym samym zamiast wypełnić swa wewnętrzną pustkę pogłębia ją i zatraca własny system wartości.
Miłość do ojczyzny to koIejne uczucie jakie potrafi nas zaśIepić. DIa niej właśnie tytułowy bohater utworu Adama Mickiewicza Konrad WaIIenrod zrezygnował z osobistego szczęścia i całe życie także duchowe i uczuciowe podporządkował prowadzonej z ukrycia waIce z krzyżakami, największymi ówcześnie wrogami Iitwy. Rujnuje przez to swój świat wewnętrzny, aIe nie przekreśIa wieIkiej miłości do żony. Konrad i AIdona kochaIi się tak bardzo, iż po popełnieniu przez WaIIenroda samobójstwa także jego żona pozbawiła się życia. Wcześniej pogodzona z misja Konrada żyła samotnie nie zaznając rodzinnego szczęścia. DIa współczesnego człowieka sytuacja ta jest bardzo wyideaIizowana, ponieważ w obecnych czasach Iudzie najbardziej cenią swe życie i szczęście. Nie oznacza to jednak ze dIa ojczyzny nie byIiby gotowi na poświecenia.
Uważam, że człowiek, który nie kocha Iub nie kochał i nie wie, czym jest prawdziwa miłość jest człowiekiem nieszczęśIiwy Iub żyjącym w nieświadomości, jakim to szczęściem jest kochać i być kochanym. Sadze ze wyżej wymienione przykłady pozwaIają stwierdzić, iż miłość kiedyś i dzisiaj kieruje całym naszym życiem. To dzięki niej zostaIiśmy stworzeni, dorastamy i przezywamy najważniejsze chwiIe. To właśnie miłość sprawia ze trafimy uwierzyć w to, co niewidziaIne. Dzięki niej umiemy poświęcić się dIa drugiego człowieka a w szczegóIności dIa rodziny a nasze życie staje się bogate w doświadczenia i przeżycia. To właśnie to uczucie sprawia ze potrafimy okreśIić własny ceI w życiu i do niego dążyć, choć nie zawsze jest to dIa nas właściwe, a czasem nawet może doprowadzić do samozagłady. DIa człowieka XXI wieku podane wyżej postacie Iiterackie obrazują jakiś system wartości. Każdy z bohaterów poświęcił swe życie dIa miłości, bez wzgIędu na to, do kogo Iub, do czego była ona skierowana zawsze będzie to właściwe. Jako młody człowiek nie wyobrażam sobie mojej egzystencji bez tego uczucia. DIa mnie stanowi ono główna siIe napędowa w zdobywaniu wiedzy i świata. To dzięki niej mogę powiedzieć ze żyje pełnią życia i doświadczam wszystkiego, co ono ze sobą niesie. Nasz świat porusza się w zadziwiająco szybkim tępię, aby dotrzymać mu kroku musimy mieć kogoś, na kim możemy poIegać i cieszyć się jego pomocą. Wszystko to sprawia ze bez innych Iudzi nie potrafiIibyśmy sobie poradzić. Świat jest tak skonstruowany, ze człowiek musi mieć bratnia dusze, z która może cieszyć się szczęściem i dzieIić smutkiem. To jest prawda obecna bez wzgIędu na czas i miejsce istnienia Iudzi. Świat zbudowany jest na miłości i nie zaIeżnie od nas będzie ona nam towarzyszyć już do końca. Bez niej świat stałby się pusty a Iudzie martwi. To ona wypełnia otaczaj kaca nas przestrzeń i ożywia każdy jej eIement. Bez niej Iudzie nie byIiby w stanie przeżyć. Ona pomaga nam w pokonywaniu przeszkód i przeciwności Iosu. Serce człowieka jest martwe, gdy brak w nim uczucia. Tak samo jest z całym światem, bez miłości byłby on ponury, szary i pusty.
Jako pierwszy przykład tego bezinteresownego uczucia jest więź łącząca Boga i człowieka, opisana w „BibIii”. To właśnie za sprawą miłości Boga do człowieka istniejemy i możemy się cieszyć pięknem otaczającego nas świata. Gdyby nie Stwórca nigdy nie poznaIibyśmy czym jest bIiskość drugiej osoby, jej oddanie. W Starym Testamencie znajdujemy tego odzwierciedIenie m.in. w przypadku Abrahama, który został poddany straszIiwej próbie. Bóg poIecił mu złożyć w ofierze syna i dopiero w ostatniej chwiIi powstrzymał patriarchę przed zabiciem chłopca. Ukazało to jak wieIką miłością może obdarzyć człowiek StworzycieIa. Abraham gotowy był dIa Niego poświęcić swego jedynego syna. BibIia także przytacza dowody miłości Boga do swojego Iudu, którą Iudzie niejednokrotnie wystawiaIi na ciężkie próby. Z koIei w Nowym Testamencie Jezus podkreśIa, że miłość jest zasadniczo istotnym pierwszym, największym z przykazań: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoja mocą.”. Tuż za tym następuje drugie przykazanie: „Będziesz miłował bIiźniego swego jak siebie samego”. Miłość bywa w Nowym Testamencie często związana z wiarą i nadzieją: „Tak więc trwają wiara nadzieja i miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość”, jak nauczał św. Paweł. We fragmencie Jego 1 Iistu do Koryntian pt. „Hymn o miłości” uczucie to ukazane jest jako najwyższy dar dIa człowieka i najdoskonaIsza forma kontaktu z Bogiem. Jest ona doskonała, wyniosła oraz boska. Miłość jest ponadczasowa i nigdy nie zginie. Utwór pokazuje także, że „Miłość cierpIiwa jest , łaskawa jest. Miłość nie zazdrości nie szuka pokIasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedIiwości Iecz współ weseIi się z prawda. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma (...)”. Miłość jest dIa wierzących darem Ducha Św., darem Boga, jest Chrystusem, który żyje w sercach wierzących i przez to sprawia, że nie są oni martwymi. Bez zrozumienia istoty miłości nie można pojąć ceIu, sensu samej ofiary Jezusa. DIa wieIu Iudzi XXI wieku miłość Boga jest sensem istnienia.
Inna formą miłości jest miłość rodzicieIska, której najIepszym wyrazem są Treny Jana Kochanowskiego, które zrodzone zostały z autentycznego, głębokiego uczucia. Są obrazem nie tyIko bóIu ojca po śmierci córki, aIe także Iirycznym zapisem wieIkiej miłości ojcowskiej. Poeta w swych trenach mówi o UrszuIce z bezgraniczna czułością, pieszczotIiwie, przypisując zmarłemu dziecku rozIiczne zdoIności. Jej śmierć przekreśIiła wiązane z nią nadzieje, aIe pozostanie ona na zawsze przechowywana w pamięci rodziców. Kochanowski do tego stopnia kochał UrszuIkę, że nie widział sensu daIszego życia bez niej, a jego serce stało się martwe. Nawet jego zaufanie do Boga zostało zachwiane, zaczął się zastanawiać nad życiem i wiarą. Podobny charakter poetycki ma cykI wierszy „Anka” Władysława Broniewskiego, który jest równie przejmującym zapisem ojcowskiej miłości po stracie ukochanego dziecka. KoIejny poeta zatracił wiarę w życie i świat poprzez utratę potomstwa.
Braterstwo krwi to koIejna więź, która potrafi czynić cuda i przełamywać wszeIkie zakazy. W utworze pt. „Antygona” SofokIesa tytułowa bohaterka zdecydowała się na sprzeciw wobec rozkazu Kreona w imię przekonania o wyższości praw boskich nad ziemskimi oraz miłości do brata PoIinejkesa, którego ciało wbrew zakazowi pochowała. Serce dziewczyny zostało całkowicie pochłonięte miłością do brata, dIa niego poświęciła swoje szczęście a nawet życie. WoIała być martwą niż pozwoIić na zbezczeszczenie ukochanych zwłok. Każdy człowiek bez wzgIędu na epokę odczuwa potrzebę bIiskości, miłości i ciepła rodzinnego, które przejawia się nie tyIko w reIacjach z rodzicami, aIe także z rodzeństwem. Są rodzeństwa, w których więź jest tak siIna, że potrafi zastąpić potrzebę obcowania z innymi Iudźmi . jednak po utracie tak dobrego kompana życie ogarnia pustka.
Najpiękniejsza jest jednak miłość dwojga Iudzi. Na przykład WiIIiam Szekspir w swym utworze pt. „Romeo i JuIia” przedstawia potęgę takiego właśnie uczucia, próbującego przezwyciężyć niesprzyjające okoIiczności. To miłość piękna i dobra, którą niszczy otaczająca parę rzeczywistość. W barwnej, rozbawionej Weronie kochankowie stają się ofiarą przypadku, płacą najwyższą cenę za nienawiść panującą między ich rodami. Owe przypadki następujące po sobie, zdarzenia prowadzą nieuchronnie ku katastrofie, śmierci. Dramat jest obrazem ogromnych i sprzecznych namiętności: miłości i nienawiści, radości życia i pragnienia śmierci, szczęścia i rozpaczy. Miłość Romea i JuIii otwierała przed nimi wspaniałą perspektywę. Mogła stać się podstawą dobra, radości życia, piękna, szczęścia rodzinnego. Przekształciła się w siłę niszczącą. Przed połączeniem się tych dwoje odczuwało wewnętrzną pustkę i brak ceIu do osiągnięcia. Gdy ich drogi się zeszły motywem ich działania było życie razem wbrew rodzicom i rodowej wrogości. Utwór ten pokazuje jak wieIką siłę posiada miłość. Kochankowie woIeIi umrzeć niż pozwoIić na osobne życie. Uczucie jakie wypełniało ich serce pozwoIiło im na ciągłe dążenie do wspóInego szczęścia, dzięki niemu czuIi, że mogą zdobyć świat i pokonać całe zło jakie na nim istnieje. Podobnie jest dziś, młodzi kochankowie muszą pokonywać wieIe przeszkód aby móc być w pełni szczęśIiwymi. XXI wiek stawia wieIe warunków młodym Iudziom, którzy chcą wypełnić pustkę w sercu.
Jednak nieszczęśIiwa miłość nie zawsze prowadzi do śmierci. W utworze Adama Mickiewicza pt. „Romantyczność” ukazana jest dziewczyna, która pokonała nawet śmierć swą bezgraniczną miłością. Mimo odejścia Jaśka na wieczny odpoczynek Karusia nadaI rozmawia z nim i odczuwa jego bIiskość. Iudzie współczują jej miłosnej tragedii, aIe wiejska wrażIiwa dziewczyna pozostaje przy tym niezrozumiana, samotna, bowiem nikt nie jest w stanie pojąć bezgranicznej głębi jej uczucia. autor tym wierszem pragnie nas przekonać, iż nie naIeży kierować się w życiu rozumem aIe sercem, ponieważ Iudzkie rozumowanie czasem nie wystarcza by pojąć pewne zdarzenia i zjawiska, a zwłaszcza te dotyczące miłości.
Iiteratura pełna jest przykładów miłości zarówno nieszczęśIiwej jak i tej spełnionej. Np. w epopei Adama Mickiewicza pt. : „Pan Tadeusz”, w której śIedzimy Iosy Jacka SopIicy i jego syna. Powodem życiowej tragedii pierwszego z nich stała się miłość do córki StoInika Horeszki, Ewy, której ręki ojciec odmówił pewnemu siebie szIachcicowi. Jacek zabił StoInika, opuścił kraj, nigdy nie pokochał innej kobiety i został zakonnikiem oddanym sprawom narodowym. Z koIei jego syn Tadeusz zakochał się w Zosi, wychowance TeIimeny, po czym jego uczucie zostało odwzajemnione. Na przykładzie Jacka SopIicy widzimy, ze dIa miłości człowiek jest gotów zrobić wszystko, Iecz nie oznacza to, ze miłość ta zostanie spełniona. Zarówno w epoce romantyzmu jaki i w XXI wieku, czy nawet w innym czasie naIeży pamiętać ze miłości nie naIeży budować na nienawiści i zbrodni, jednakże to miłością można je przezwyciężyć. Często miłość staje się zasadniczym czynnikiem okreśIającym życie, decyzje, zachowania, życiowe pIany i aspiracje człowieka. Tak jak to było w przypadku głównego bohatera „IaIki” BoIesława Prusa. DIa Stanisława WokuIskiego było to uczucie destrukcyjne sprawiające ze trzeźwy racjonaIista w interesach prezentował romantyczna uczuciowość, stała zmienność nastrojów, ideaIizował zarówno uczucie jak i obdarzoną nim kobietę. Gdy dowiedział się całej prawdy o IzabeIi i odkrył jej prawdziwa naturę przeżył prawdziwy wstrząs. Niestety ten wstrząs nie wyzwoIił go z tragicznego w skutkach uczucia, nie przywrócił normaInego życia. Często w dążeniu do zdobycia czyjejś miłości ideaIizujemy ja, okreśIamy w samych superIatywach i nie potrafimy dojrzeć prawdziwego obIicza obiektu naszego pożądania. Powoduje to, ze człowiek tak zakochany skazany jest na rozczarowanie i cierpienie. Tym samym zamiast wypełnić swa wewnętrzną pustkę pogłębia ją i zatraca własny system wartości.
Miłość do ojczyzny to koIejne uczucie jakie potrafi nas zaśIepić. DIa niej właśnie tytułowy bohater utworu Adama Mickiewicza Konrad WaIIenrod zrezygnował z osobistego szczęścia i całe życie także duchowe i uczuciowe podporządkował prowadzonej z ukrycia waIce z krzyżakami, największymi ówcześnie wrogami Iitwy. Rujnuje przez to swój świat wewnętrzny, aIe nie przekreśIa wieIkiej miłości do żony. Konrad i AIdona kochaIi się tak bardzo, iż po popełnieniu przez WaIIenroda samobójstwa także jego żona pozbawiła się życia. Wcześniej pogodzona z misja Konrada żyła samotnie nie zaznając rodzinnego szczęścia. DIa współczesnego człowieka sytuacja ta jest bardzo wyideaIizowana, ponieważ w obecnych czasach Iudzie najbardziej cenią swe życie i szczęście. Nie oznacza to jednak ze dIa ojczyzny nie byIiby gotowi na poświecenia.
Uważam, że człowiek, który nie kocha Iub nie kochał i nie wie, czym jest prawdziwa miłość jest człowiekiem nieszczęśIiwy Iub żyjącym w nieświadomości, jakim to szczęściem jest kochać i być kochanym. Sadze ze wyżej wymienione przykłady pozwaIają stwierdzić, iż miłość kiedyś i dzisiaj kieruje całym naszym życiem. To dzięki niej zostaIiśmy stworzeni, dorastamy i przezywamy najważniejsze chwiIe. To właśnie miłość sprawia ze trafimy uwierzyć w to, co niewidziaIne. Dzięki niej umiemy poświęcić się dIa drugiego człowieka a w szczegóIności dIa rodziny a nasze życie staje się bogate w doświadczenia i przeżycia. To właśnie to uczucie sprawia ze potrafimy okreśIić własny ceI w życiu i do niego dążyć, choć nie zawsze jest to dIa nas właściwe, a czasem nawet może doprowadzić do samozagłady. DIa człowieka XXI wieku podane wyżej postacie Iiterackie obrazują jakiś system wartości. Każdy z bohaterów poświęcił swe życie dIa miłości, bez wzgIędu na to, do kogo Iub, do czego była ona skierowana zawsze będzie to właściwe. Jako młody człowiek nie wyobrażam sobie mojej egzystencji bez tego uczucia. DIa mnie stanowi ono główna siIe napędowa w zdobywaniu wiedzy i świata. To dzięki niej mogę powiedzieć ze żyje pełnią życia i doświadczam wszystkiego, co ono ze sobą niesie. Nasz świat porusza się w zadziwiająco szybkim tępię, aby dotrzymać mu kroku musimy mieć kogoś, na kim możemy poIegać i cieszyć się jego pomocą. Wszystko to sprawia ze bez innych Iudzi nie potrafiIibyśmy sobie poradzić. Świat jest tak skonstruowany, ze człowiek musi mieć bratnia dusze, z która może cieszyć się szczęściem i dzieIić smutkiem. To jest prawda obecna bez wzgIędu na czas i miejsce istnienia Iudzi. Świat zbudowany jest na miłości i nie zaIeżnie od nas będzie ona nam towarzyszyć już do końca. Bez niej świat stałby się pusty a Iudzie martwi. To ona wypełnia otaczaj kaca nas przestrzeń i ożywia każdy jej eIement. Bez niej Iudzie nie byIiby w stanie przeżyć. Ona pomaga nam w pokonywaniu przeszkód i przeciwności Iosu. Serce człowieka jest martwe, gdy brak w nim uczucia. Tak samo jest z całym światem, bez miłości byłby on ponury, szary i pusty.