Adam (hebr. אדם; arab. آدم - "człowiek" / "mężczyzna)", dosł. "czerwony", od koloru ziemi, z której został ulepiony) według relacji biblijnych, zawartych w Księdze Rodzaju, pierwszy człowiek. Biblijna historia została rozbudowana w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej. Tę samą historię powtarza tradycja manichejska; wzbogacona o dodatkowe elementy została też zawarta w Koranie.
Księga Rodzaju zawiera dwie tradycje odnośnie stworzenia pierwszych ludzi - według starszej Bóg najpierw stworzył Adama, a następnie z jego żebra tworzy Ewę; według młodszej obydwoje zostali stworzeni szóstego dnia.
Bóg ulepił z prochu człowieka (mężczyznę) i osadził go w ogrodzie w Eden, aby go uprawiał i doglądał. Zabronił mu jedynie spożywania owocu z Drzewa Poznania Dobra i Zła.
Mężczyzna nadał nazwę wszystkim zwierzętom stworzonym przez Boga. Później Bóg zesłał na mężczyznę mocny sen, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Jahwe Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. Po hebrajsku słowu "żebro", odpowiada też słowo życie, co sugeruje błąd w tłumaczeniu Biblii.
Synami Adama i Ewy byli Kain i Abel. Gdy Abel został zabity przez Kaina, Adam i Ewa doczekali się trzeciego syna - Seta. O innych potomkach brak konkretnych informacji w relacjach biblijnych; Księga Rodzaju podaje, że po urodzenia Seta Adam miał synów oraz córki.
Adam według Biblii żył 930 lat (Rdz 5,5).