brunon Jasiński but w butonierce.
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Wiersz zbudowany jest z sześciu zwrotek, każda z nich ma cztery wersy. Mają one na przemian dziewiętnaście i osiemnaście sylab. Rymy występują we wszystkich wersach, są typu abab. Para pierwsza to rymy żeńskie, druga zaś - męskie.
Wiersz opowiada o samym autorze, nawet wymienione jest jego nazwisko w jednej ze zwrotek. Utwór jest dynamiczny, Zestaw słów wymaga od odbiorcy szybszego czytania. Bruno Jasieński jest przedstawicielem futuryzmu, jego wiersze oddają fascynację nowoczesnością. Stałym elementem jego poezji jest cywilizacja, dźwięki, zdarzenia z nią związane.
Wiersz dotyczy pogoni za nowoczesnością. Autor pokazuje siebie, jako młodego, genialnego człowieka, który cały czas idzie przed siebie. Nie interesuje go nic, co za nim zostaje, a jedynie to co spotka na swej drodze. Jego pochód jest tak zdecydowany, tak silnie umotywowany, że, według autora, nic nie jest w stanie go zatrzymać:
"Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed"
Fascynacja samym sobą, można powiedzieć nawet narcyzm, jest tak silna, że Jasieński pozwala sobie na pogrzebanie żyjących jeszcze podówczas wielkich poetów zarówno Młodej Polski, jaki dwudziestolecia, jakimi byli Kazimierz Przerwa Tetmajer oraz Leopold Staff. Uważa, że jego poezja jest doskonała i żadna inna nie jest w stanie jej dorównać. W wierszu pojawia się wiele wzmianek świadczących o futurystycznym charakterze wiersza. Autor wspomina, że jakaś siła niesie go "motorycznie", również nowa poezja to "futuryzm -niewiadoma i X". Jasieński często używa zwrotów zapożyczonych z obcych języków. Zamiast słowa spotkanie używa słowa meeting, a posiłek poobiedni nazywa jour-fixe. Nie żegna się również po polsku, a po francusku: "Adieu". O futurystycznym charakterze wiersz świadczą również elementy cywilizacji wprowadzone do poezji. Jasieński idąc przed siebie zauważa "auto w białych kłębach benzyny".
W wierszu występują również liczne neologizmy. Poeta używa słowa "słońcempijany", które jest połączeniem rzeczownika z przymiotnikiem. Konstrukcje takie znajdujemy między innymi w języku niemieckim. Innym neologizmem jest "parkocień", zbudowany z dwóch rzeczowników. W wierszu spotykamy także inne neologizmy jak na przykład: "mojo", czy ""echopowiem"
Już po przeczytaniu tytułu widać, że wiersz ten jest prowokacją. But w butonierce to fikcja, ponieważ nie ma możliwości zmieszczenia fizycznie normalnego buta do butonierki. Z drugiej zaś strony jest to symbol inności, odmienności poety. Potępienie i pogrzebanie żyjących poetów to wystarczający dowód na bezkrytyczne odrzucenie ideałów poprzednich epok, jednak bez podania przyczyny takiego postępowania. Uwypuklone w ten sposób zostają jego nowoczesność, fascynacja futuryzmem. Całemu wierszowi towarzyszy arogancja i pycha Jasieńskiego, nie formułuje on bowiem żadnych zarzutów wobec poezji Tetmajera i Staffa, a uprawia czyste krytykanctwo.
Wszystkie elementy zawarte w wierszu dobitnie świadczą o jego futurystycznym pochodzeniu. Pojawiają się liczne słowa pochodzące z języków obcych, neologizmy, elementy kojarzące się jednoznacznie z otaczającą nas cywilizacją. Jednak jego futurystyczny charakter przejawia się przede wszystkim w odrzuceniu ideałów poprzednich epok.
Wiersz opowiada o samym autorze, nawet wymienione jest jego nazwisko w jednej ze zwrotek. Utwór jest dynamiczny, Zestaw słów wymaga od odbiorcy szybszego czytania. Bruno Jasieński jest przedstawicielem futuryzmu, jego wiersze oddają fascynację nowoczesnością. Stałym elementem jego poezji jest cywilizacja, dźwięki, zdarzenia z nią związane.
Wiersz dotyczy pogoni za nowoczesnością. Autor pokazuje siebie, jako młodego, genialnego człowieka, który cały czas idzie przed siebie. Nie interesuje go nic, co za nim zostaje, a jedynie to co spotka na swej drodze. Jego pochód jest tak zdecydowany, tak silnie umotywowany, że, według autora, nic nie jest w stanie go zatrzymać:
"Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed"
Fascynacja samym sobą, można powiedzieć nawet narcyzm, jest tak silna, że Jasieński pozwala sobie na pogrzebanie żyjących jeszcze podówczas wielkich poetów zarówno Młodej Polski, jaki dwudziestolecia, jakimi byli Kazimierz Przerwa Tetmajer oraz Leopold Staff. Uważa, że jego poezja jest doskonała i żadna inna nie jest w stanie jej dorównać. W wierszu pojawia się wiele wzmianek świadczących o futurystycznym charakterze wiersza. Autor wspomina, że jakaś siła niesie go "motorycznie", również nowa poezja to "futuryzm -niewiadoma i X". Jasieński często używa zwrotów zapożyczonych z obcych języków. Zamiast słowa spotkanie używa słowa meeting, a posiłek poobiedni nazywa jour-fixe. Nie żegna się również po polsku, a po francusku: "Adieu". O futurystycznym charakterze wiersz świadczą również elementy cywilizacji wprowadzone do poezji. Jasieński idąc przed siebie zauważa "auto w białych kłębach benzyny".
W wierszu występują również liczne neologizmy. Poeta używa słowa "słońcempijany", które jest połączeniem rzeczownika z przymiotnikiem. Konstrukcje takie znajdujemy między innymi w języku niemieckim. Innym neologizmem jest "parkocień", zbudowany z dwóch rzeczowników. W wierszu spotykamy także inne neologizmy jak na przykład: "mojo", czy ""echopowiem"
Już po przeczytaniu tytułu widać, że wiersz ten jest prowokacją. But w butonierce to fikcja, ponieważ nie ma możliwości zmieszczenia fizycznie normalnego buta do butonierki. Z drugiej zaś strony jest to symbol inności, odmienności poety. Potępienie i pogrzebanie żyjących poetów to wystarczający dowód na bezkrytyczne odrzucenie ideałów poprzednich epok, jednak bez podania przyczyny takiego postępowania. Uwypuklone w ten sposób zostają jego nowoczesność, fascynacja futuryzmem. Całemu wierszowi towarzyszy arogancja i pycha Jasieńskiego, nie formułuje on bowiem żadnych zarzutów wobec poezji Tetmajera i Staffa, a uprawia czyste krytykanctwo.
Wszystkie elementy zawarte w wierszu dobitnie świadczą o jego futurystycznym pochodzeniu. Pojawiają się liczne słowa pochodzące z języków obcych, neologizmy, elementy kojarzące się jednoznacznie z otaczającą nas cywilizacją. Jednak jego futurystyczny charakter przejawia się przede wszystkim w odrzuceniu ideałów poprzednich epok.