Bardzo prosze pomocy mam napisac wypracowanie na temat spieszmy się kochać ludzi bo tak szybko odchodzą mam wyrazic tam swoje refleksie barzon prosze pomóżcie dziękuje
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą- nad tymi słowami zastanawiamy się tylko wtedy, gdy już ktoś odchodzi, kiedy kogoś już w naszym życiu brak, zauważamy, że nam zabrakło czasu, by go kochać i słuchać, brać z niego przykład. Będąc młodymi lub i w wieku dojrzałym rzadko kiedy zastanawiamy się nad życiem, zapominamy o tym, że z momentem przyjścia na ten świat nieuchronnie zbliżamy się ku śmierci i gdy dopiero człowiek odchodzi, zdajemy sobie sprawę jak bardzo był dla nas ważny i jak bardzo go kochaliśmy.
Życie człowieka – czym ono jest? Jest jak pochodnia, która zapala się, jakiś czas płonie i zgaśnie. Jedne pochodnie zaaledwie się tlą, aby wreszcie zgasnąć na zawsze... i po nich szybko zanika ślad, inne natomiast palą się jasnym płomieniem, dają światło i ciepło, wskazując drogę idącym za nią...
Takim Człowiekiem – Pochodnią był właśnie Papież Jan Paweł II, który czynem i słowem służył Bogu i ludziom. 2 kwietnia b.r. odszedł od nas ciałem, lecz pozostał z nami duchem. Wrócił do domu Ojca człowiek, który zdołał zjednoczyć świat i pokazać, że możemy kochać blizniego i żyć w zgodzie. Ojciec Święty w czasie swego pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki i odwiedził 130 różnych krajów, niosąc słowo Boże i miłość do ludzi. Wszędzie, gdziekolwiek bywał, zawsze odwiedzał ludzi chorych, spotykał się z dziećmi i młodzieżą. Całe życie poświęcał Siebie do reszty: wszystkim ludziom razem i każdemu człowiekowi oddzielnie. Człowieka mierzył miarą serca, uczył miłości, szacunku, godności, patriotyzmu, zdołał znalezć wspólny język i drogę do każdego serca, potrafił zburzyć bariery między Żydami, Chrześcijanami i Muzułmanami. Miał tak wielkie serce, że potrafił przebaczyć temu, który próbował Go zabić. Potrafił słowem dotrzeć do każdego, gdyż nauki, które głosił, były proste lecz globalne: patrzeć w swoje serce, otwierać je dla blizniego, nie lękać się, nie być fałszywym, lecz pomocnym dla innych, w każdej trudnej chwili kochać i miłować Świetą Trójcę, wzmacniać i zwiększać wspólnotę chrześcijańską, wychować swoje dzieci wedlug tych przykazań.
Życie człowieka – czym ono jest? Jest jak pochodnia, która zapala się, jakiś czas płonie i zgaśnie. Jedne pochodnie zaaledwie się tlą, aby wreszcie zgasnąć na zawsze... i po nich szybko zanika ślad, inne natomiast palą się jasnym płomieniem, dają światło i ciepło, wskazując drogę idącym za nią...
Takim Człowiekiem – Pochodnią był właśnie Papież Jan Paweł II, który czynem i słowem służył Bogu i ludziom. 2 kwietnia b.r. odszedł od nas ciałem, lecz pozostał z nami duchem. Wrócił do domu Ojca człowiek, który zdołał zjednoczyć świat i pokazać, że możemy kochać blizniego i żyć w zgodzie. Ojciec Święty w czasie swego pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki i odwiedził 130 różnych krajów, niosąc słowo Boże i miłość do ludzi. Wszędzie, gdziekolwiek bywał, zawsze odwiedzał ludzi chorych, spotykał się z dziećmi i młodzieżą. Całe życie poświęcał Siebie do reszty: wszystkim ludziom razem i każdemu człowiekowi oddzielnie. Człowieka mierzył miarą serca, uczył miłości, szacunku, godności, patriotyzmu, zdołał znalezć wspólny język i drogę do każdego serca, potrafił zburzyć bariery między Żydami, Chrześcijanami i Muzułmanami. Miał tak wielkie serce, że potrafił przebaczyć temu, który próbował Go zabić. Potrafił słowem dotrzeć do każdego, gdyż nauki, które głosił, były proste lecz globalne: patrzeć w swoje serce, otwierać je dla blizniego, nie lękać się, nie być fałszywym, lecz pomocnym dla innych, w każdej trudnej chwili kochać i miłować Świetą Trójcę, wzmacniać i zwiększać wspólnotę chrześcijańską, wychować swoje dzieci wedlug tych przykazań.