Śmierć rycerza i średniowiecznych świętych łączy to, że swoje życie oddali w imieniu religii, byli zachłannymi chrześcijanami, którzy stosowali się do zasad wytyczonych przez religię.
Istotnymi różnicami było to, że święci umierali w ascezie, wyzbywali się wszelkich dóbr materialnych by żyć w ubóstwie i służyć wszystkim ludziom. Nie potrzebowali pochwał, pomocy od innych ludzi. Żyli jedynie Chrystusem i liczyli na to, że Jezus przyjmie ich do swojego królestwa. Chcieli naśladować Chrystusa poddając się katuszom i cierpieniu życia na ziemi.
Rycerz ponad wszystko chciał by jego śmierć była chwalona, wolał być zapamiętany przez wszystkich, dzięki temu jakie czyny robił. Nigdy jednak nie wyrzekał się dóbr, choć chętnie pomagał innym ludziom, był wierny narodowi, władcy i wierze, dzięki czemu mógł trafić do nieba.
____________________________________________________________
„Mówisz, że ja ci pomogłam. Była to moja przyjemność, tańczyłam mój taniec. Pomogło ci to, no to cudownie. Przyjmij moje gratulacje. Niczego mi nie zawdzięczasz”.