Według tych punktów:
1. Przedstawienie postaci
2. Opis wygladu
3.Cechy charakteru
4.Własna ocena z uzasadnieniem
1. Przedstawienie postaci
2. Opis wygladu
3.Cechy charakteru
4.Własna ocena z uzasadnieniem
person
brightness_auto
1 odpowiedź
"Eliza była niewidomą sierotą, z tego względu też nie uczęszczała do szkoły. Miejscem jej zamieszkania był dom państwa Budziszów - przybranych dziadków.
Dziewczyna była średniego wzrostu o szczupłej sylwetce. Miała piegi. Jej jasne, długie włosy były splecione w warkocz, a dziwne, bladoniebieskie oczy sprawiały wrażenie osoby niewidomej. Zadarty nos, cienkie spłowiałe brwi dodawały jej nawet uroku, ale psuła go trójkątna broda i wypukłe usta. Ubierała się najczęściej w przykrótką sukienkę i czarny fartuszek.
Eliza jak na osobę inteligentną i mądrą, była zamknięta w sobie i wystraszona. Jednak przyjaźń z Danusią bardzo ją odmieniła. Mimo swego kalectwa potrafiła rozpoznawać rośliny (po dotyku i zapachu), nawet pomagała w pracach domowych; obierając ziemniaki, pasąc kozy i gęsi czy zbierając jagody. Miała piękny głos, który potrafiła wykorzystać - bardzo dużo śpiewała i nuciła. Uwielbiała jak się jej czytało, a jej ciekawość świata była nieograniczona.
Osobiście dziewczynce współczuję, nie wyobrażam sobie życia pozbawionego zmysłu wzroku, ale jednocześnie podziwiam ją za optymizm i pogodzenie się z nieodwracalną chorobą. Dzięki przyjaźni Danusi pokochała otaczający ją świat. Elza była osobą dzielną, odważną i niepoddającą się - za to ją cenię. "
LUB:
"Przedstawienie i wygląd postaci: dziewczynka naprawdę nazywa się Elżbieta Jezierska. Jest niewidoma od urodzenia. Nazywa Budziszów dziadkami, jednak nie jest ich wnuczką. W 1952 r. jej matka mieszkała u rybaków. Po jej śmierci stary rybak z żoną zajęli się niewidomą sierotą. Elza ma jedenaście lat, „(...) jest brzydka. Buzię ma obsypaną piegami, lekko zadarty nos, jakby spłowiałe brwi, wypukłe usta, ostrą, prawie trójkątnie ściętą brodę. Jasne, gładko sczesane z czoła włosy przytrzymuje półkolisty grzebień, na szyję spada związany tasiemką warkocz. Oczy ma dziwne, tak bladoniebieskie, że wydają się prawie białe”.
Cechy usposobienia: mimo swojego kalectwa Elza jest niezwykle pogodną dziewczynką. Już dawno pogodziła się z tym, że nie widzi. Dużo śpiewa, śmieje się. Ma bogatą wyobraźnię, czasem układa własne bajki. Jest trochę nieśmiała, bo inne dzieci od niej stronią.
Charakter: Elza jest bardzo ciekawa świata. Przed dwoma laty przebywający u Budziszów emerytowany nauczyciel z Poznania rozbudził w niej tę pasję. Nauczył rozpoznawania wielu roślin wszczepił miłość do przyrody. Dziewczynka doskonale radzi sobie nie tylko w znanym sobie domu, potrafi też w nieznanym lesie wskazać drogę powrotną. Nauczyła się wykonywać drobne prace gospodarskie i pomaga przybranym dziadkom na miarę swoich możliwości. Nie może tylko chodzić do szkoły, bardzo tego żałuje."
Dziewczyna była średniego wzrostu o szczupłej sylwetce. Miała piegi. Jej jasne, długie włosy były splecione w warkocz, a dziwne, bladoniebieskie oczy sprawiały wrażenie osoby niewidomej. Zadarty nos, cienkie spłowiałe brwi dodawały jej nawet uroku, ale psuła go trójkątna broda i wypukłe usta. Ubierała się najczęściej w przykrótką sukienkę i czarny fartuszek.
Eliza jak na osobę inteligentną i mądrą, była zamknięta w sobie i wystraszona. Jednak przyjaźń z Danusią bardzo ją odmieniła. Mimo swego kalectwa potrafiła rozpoznawać rośliny (po dotyku i zapachu), nawet pomagała w pracach domowych; obierając ziemniaki, pasąc kozy i gęsi czy zbierając jagody. Miała piękny głos, który potrafiła wykorzystać - bardzo dużo śpiewała i nuciła. Uwielbiała jak się jej czytało, a jej ciekawość świata była nieograniczona.
Osobiście dziewczynce współczuję, nie wyobrażam sobie życia pozbawionego zmysłu wzroku, ale jednocześnie podziwiam ją za optymizm i pogodzenie się z nieodwracalną chorobą. Dzięki przyjaźni Danusi pokochała otaczający ją świat. Elza była osobą dzielną, odważną i niepoddającą się - za to ją cenię. "
LUB:
"Przedstawienie i wygląd postaci: dziewczynka naprawdę nazywa się Elżbieta Jezierska. Jest niewidoma od urodzenia. Nazywa Budziszów dziadkami, jednak nie jest ich wnuczką. W 1952 r. jej matka mieszkała u rybaków. Po jej śmierci stary rybak z żoną zajęli się niewidomą sierotą. Elza ma jedenaście lat, „(...) jest brzydka. Buzię ma obsypaną piegami, lekko zadarty nos, jakby spłowiałe brwi, wypukłe usta, ostrą, prawie trójkątnie ściętą brodę. Jasne, gładko sczesane z czoła włosy przytrzymuje półkolisty grzebień, na szyję spada związany tasiemką warkocz. Oczy ma dziwne, tak bladoniebieskie, że wydają się prawie białe”.
Cechy usposobienia: mimo swojego kalectwa Elza jest niezwykle pogodną dziewczynką. Już dawno pogodziła się z tym, że nie widzi. Dużo śpiewa, śmieje się. Ma bogatą wyobraźnię, czasem układa własne bajki. Jest trochę nieśmiała, bo inne dzieci od niej stronią.
Charakter: Elza jest bardzo ciekawa świata. Przed dwoma laty przebywający u Budziszów emerytowany nauczyciel z Poznania rozbudził w niej tę pasję. Nauczył rozpoznawania wielu roślin wszczepił miłość do przyrody. Dziewczynka doskonale radzi sobie nie tylko w znanym sobie domu, potrafi też w nieznanym lesie wskazać drogę powrotną. Nauczyła się wykonywać drobne prace gospodarskie i pomaga przybranym dziadkom na miarę swoich możliwości. Nie może tylko chodzić do szkoły, bardzo tego żałuje."