http://www.esciagi.info/rozwoj-pogladow-na-budow-wszechswiata,802,2
Jednak prawdziwym twórcą podstaw całej starożytnej i średniowiecznej nauki był Arystoteles. Jego poglądy na budowę wszechświata można uważać za dalsze rozwijanie myśli Pitagorasa. Uważał Ziemią za kulę i na dowód przytaczał fakt, że widoczny w czasie zaćmienia Księżyca cień Ziemi ma kształt koła. Głosił ideę kulistości nie tylko Ziemi, ale także wszystkich ciał niebieskich. Kulę uważał za najdoskonalszą bryłę, a koło za najdoskonalszą krzywą. Podobnie też za najdoskonalszy, najidealniejszy ruch uważał jednostajny ruch po kole. Dodał do tego zasadę, że ruchy ciał niebieskich są również doskonałe i odbywają się po kołach z jednostajną szybkością. Arystoteles odróżniał materię ziemską od substancji niebieskiej. Do podziału materii na ziemię, wodę, powietrze i ogień dodał piąty pozaziemski, który nazwał eterem.
Zbudowana z tych czterech pierwszych elementów Ziemia jest światem zniszczalnym, natomiast zbudowane z eteru ciała niebieskie są wieczne i niezniszczalne. Z geocentrycznego światopoglądu Arystotelesa wynikało, że świat był ograniczony.