Zanim ktoś został rycerzem musiał być przez bardzo długi czas być sługą u Pana- innego rycerza, który uczył go wszystkich rzeczy. Służącego nazywano giermkiem. Rycerze bardzo długo "przygotowywali" swoich uczniów, ponieważ mięli z nich pożytek.
Po okresie przygotowywań, gdy giermek otrzymał pozwolenie mógł zostać pasowany na rycerza. Pasował go król.
Rycerze w średniowieczu przysięgali przestrzeganie Kodeksu Rycerskiego, który wyglądał następująco:
1. Rycerz nie zdejmuje zbroi, chyba że dla nocnego spoczynku.
2. Rycerz jest zobowiązany szukać przygód, by zdobyć rozgłos i sławę.
3. Rycerz jest zobowiązany bronić biednych i słabych.
4. Rycerz jest zobowiązany udzielić pomocy każdemu, kto o nią poprosi w słusznej sprawie.
5. Rycerze są zobowiązani nie zaczepiać się wzajemnie.
6. Rycerz jest zobowiązany walczyć dla obrony i pomyślności kraju.
7. Rycerz jest zobowiązany działać dla honoru, a nie dla zysku.
8. Rycerz jest zobowiązany nigdy pod żadnym pozorem, nie łamać danego słowa.
9. Rycerz jest zobowiązany poświęcać dla honoru swojego kraju.
10. Rycerz jest zobowiązany raczej wybierać śmierć chlubną niż haniebną ucieczkę.
Życie rycerza było bardzo trudne, ponieważ na każdym kroku musiał dbać o swój honor. Bronić ojczyzny i oddać życie za swojego króla.
Rycerze w średniowieczu jako rozrywkę uważali turnieje rycerskie. Walka na turniejach trwała zazwyczaj 3 dni- rozpoczynając od uroczystej Mszy Świętej i zazwyczaj dawała wielką szansę na zdobycie majątku.
Oprócz tego rycerzy oczywiście wysyłano na wojny, a przed bitwą śpiewali liczne pieśni, które miały podnieść ich na duchu. Taką pieśnią była Bogurodzica śpiewana przed Bitwą pod Grunwaldem w 1410 roku.