Według średniowiecznych wierzeń, główną drogą do zbawienia, czyli świętości była asceza. Asceza jest to umartwianie duszy i ciała w celu jak najbliższego zbliżenia się do Boga. Przyjmowała ona takie formy jak: noszenie włosiennicy, siedzenie na słupie, głodowanie, spanie w trumnie, mieszkanie na cmentarzu, a także żywienie się dobrami natury. Święty Aleksy był właśnie przykładem człowieka, który poprzez ascezę trafił do nieba. Wyrzekł on się dobra rodzinnego, odszedł ze swego domu, stał się bezdomny, wrócił do domu jako służba lecz nikt nie wiedział że to Aleksy. W średniowieczu uważano, że każdy który dokonywał ascezy był człowiekiem świętym, nawet w trakcie życia.
Trochę bez sensu, ale nie jestem humanistą ;)