Utwór Franciszka Karpińskiego jest sielanką, w której autor przedstawia dwoje kochanków, Laurę i
Filona. Laura przychodzi na umówione spotkanie
pod drzewem, jednak okazuje się, że jej ukochany na nią nie czeka. Dziewczyna zaczyna rozmyślać i podejrzewa, że jest zdradzana z Dorydą. Popada w rozpacz, czemu daje gwałtowny wewnętrzny wyraz: niszczy wianek oraz kosz. Tymczasem jej ukochany Filon, obserwował ją z ukrycia. Wielkie wrażenie zrobiły na nim wyznania kochanki. Ukochany zapewnia Laurę o swoich uczuciach. Para godzi się.
Świat przedstawiony jest przez pryzmat uczuć. Karpiński ukazał bohaterów, którzy nie są wielkimi filozofami, nie dyskutują o wielkich ogólnoludzkich sprawach. Interesują go jedynie uczucia wewnętrzne.
Utwór charakteryzuje język prosty, potoczny. Autor używa jedynie nielicznych epitetów i wykrzyknień. Zdarzenia są umieszczone w realistycznym tle. Obu podmiotom lirycznym autor nadał cech indywidualnych.