Występowanie błon komórkowych jest istotne dla funkcjonowania i życia komórki. Najstarszą ewolucyjnie jest funkcja izolacyjna błony. Uformowana błona oddzielała różne substancje organiczne od otaczającego środowiska. Umożliwiało to stopniową organizację komórki oraz przebieg reakcji chemicznych między cząsteczkami odseparowanymi od środowiska zewnętrznego.
Błony wewnątrzkomórkowe umożliwiają z kolei istnienie organelli komórkowych oraz pełnienie różnych funkcji przez te organelle. Błony wewnątrzkomórkowe powodują istnienie przedziałów wewnątrz komórki, różniących się składem chemicznym i właściwościami. Dzięki temu komórki wykazują przystosowanie do określonych czynności w obrębie narządów lub tkanek.
Błony komórkowe cechuje wybiórcza przepuszczalność, zatem izolacja komórki od środowiska zewnętrznego oraz utrzymanie stałego składu chemicznego poszczególnych przedziałów nie jest zupełne. Błony jedynie ograniczają wpływ oddzielających je środowisk.
Poznawanie budowy i funkcji błon komórkowych stanowi jeden z ważniejszych problemów współczesnej biochemii. W ostatnich latach poświęcono wiele uwagi błonom komórkowym i przeprowadzono wiele badań dotyczących zarówno struktury, jak i transportu przez błony. Są to badania z pogranicza chemii i fizyki, bardzo trudne, a jednocześnie bardzo doniosłe. Skażenie środowiska naturalnego, wprowadzanie do organizmu ksenobiotyków oraz proces starzenia się powodują uszkodzenie struktury cząsteczek tworzących błony komórkowe, a tym samym uszkodzenie błon. Znajomość tych zagadnień jest niezbędna we współczesnej medycynie i biologii.