Okres w, którym tworzył Mikołaj Rej wzorował się sztuką starożytną, głównym obiektem zainteresowań pisarzy i poetów stał się człowiek , w przeciwieństwie do średniowiecza, które Boga stawiało na pierwszym miejscu.
Mikołaj Rej to z pochodzenia szlachcic urodzony w Żurawinie, który braki w wykształceniu nadrabiał samodzielną nauką. W swej twórczości ukazuje on nam model wzorowego szlachcica zieminina, którym sam zresztą był.
Obraz takiego szlachcica widzimy w utworze „Żywot człowieka poćciwego”, który to utwór przedstawia nam gotowy, godny do naśladowania wzorzec osobowy. Autor ukazuje nam ideał człowieka umiejącego w życiu odnaleźć „złoty środek”. Rej przedstawia nam kolejno młodość, wiek męski jak i starość bohatera, który jego zdaniem powinien żyć w zgodzie z naturą, szanować swe pochodzenie, a także co nie mniej ważne umieć zadbać o swój majątek. Ten renesansowy pisarz głosi w swym utworze pochwalę pracy, z której jego zdaniem człowiek powinien czerpać satysfakcję. Zdaniem Reja człowiek powinien umieć współżyć z naturą a nie przeciwstawiać się jej, podporządkować się rytmowi przyrody, zmienności pór roku.
Mikołaj Rej model człowieka przedstawia nam też opisując ludzkie wady, czyli jakim człowiek być nie powinien, a robi to w utworze „Krótka rozprawa miedzy trzema osobami ...”. Utwór ten wytyka wady kleru oskarżając go lenistwo, nieuczciwość, lekceważenie swych obowiązków. Nie oszczędza też Rej szlachty zarzucając jej prywatę, przekładanie własnego interesu nad dobro kraju z czego możemy wysnuć wniosek, że zdaniem pisarza dobry obywatel to taki, który ojczyznę stawia na pierwszym miejscu.