Muszę napisać esej na temat: Poglądy pedagogiczne Jana Amosa Komeńskiego. Z którymi jego poglądami się zgadzasz, a z którymi nie i dlaczego.
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Jan Amos Komeński – Swoje poglądy pedagogiczne wyłożył w takich dziełach jak: „Drzwi języków otworzone”, „Wielka dydaktyka”, „Świat zmysłowy w obrazach”. Dzieła te obejmują przede wszystkim teoretyczne uzasadnienie i praktyczne wskazówki z zakresu nauczania i uczenia się oraz zewnętrznej i wewnętrznej organizacji szkoły. Wg Komeńskiego nauczanie oprócz zadań kształcących i poznawczych miało służyć kształtowaniu charakteru ucznia.
„Wielka dydaktyka” - W dziele tym zebrał Komeński całokształt swych poglądów pedagogicznych. Dzieło to obejmuje sztukę uczenia wszystkich wszystkiego, czyli stanowi ono pewny przewodnik jak zakładać we wszystkich gminach, miastach i wsiach każdego chrześcijańskiego państwa szkoły, które kształciły by młodzież obojga płci, wprawiając ich do pobożności i przygotowując ich do przyszłego życia w sposób przyjemny, szybki i gruntowny.
J. Locke – swoje poglądy w zakresie teorii poznania zawarł w „Rozważaniach dotyczących rozumu ludzkiego”. Wychodził on z założenia, że człowiek rodzi się jako „czysta tablica”, którą życie wypełnia przez doświadczenie. Wierzył on w nieograniczone możliwości wychowania, które czyni z człowieka istotę rozumną. U jego źródeł poglądów pedagogicznych, które wyłożył w „Myślach o wychowaniu” leży jego doświadczenie wyniesione z domu (od wczesnego dzieciństwa surowe wychowanie, które wraz z wiekiem późniejszym przechodzi w poufałość), negatywne przeżycia szkolne, własna działalność wychowawcza i praktyka lekarska.
Całokształt rozważań pedagogicznych podzielił on na 3 działy:
Wychowaniu moralnemu poświęca najwięcej uwagi. Uważa, że powinno ono dominować w całej działalności pedagogicznej. Wychowanie to uczy samodzielności, szacunku dla starszych, panowania nad sobą, poszanowanie cudzej własności, prawdy oraz uprzejmości. Locke był przeciwnikiem kar fizycznych w wychowaniu i za bardziej pożądane uważał stosowanie z umiarem nagród.
Wychowanie fizyczne – wychodził z założenia, że „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Jako lekarz zdawał sobie sprawę z potrzeby ukształtowania w wychowaniu właściwego stosunku do własnego ciała. Był przekonany, że hartowanie organizmu jest niezbędne do osiągnięcia dobrego stanu zdrowia. Zalecał on więc przyzwyczajanie dziecka do niewygód, chłodu, prostej diety, lekkiego ubierania, długiego snu i wczesnego wstawania, oraz rygorystycznej toalety rannej i wieczornej. Kładł też duży nacisk na konieczność codziennego obcowania dziecka z naturą.
Wychowanie umysłowe uważał za najmniej ważny składnik wychowania. Sądził, że powodzenie w życiu bardziej zapewniają człowiekowi zalety moralne niż wiedza. Celem wykształcenia umysłowego jest przygotowanie przedsiębiorczego gentlemana dobrze znającego się na interesach i pracy zawodowej. Dobór treści kształcenia umysłowego oparł on na kryterium użyteczności wiedzy. W programie nauczania umieścił więc naukę czytania i pisania, rysunek, język ojczysty, francuski, geografię, arytmetykę, astronomię, historię, prawo, znajomość konstytucji, przyrodę. Zalecał również naukę rzemiosła. Nauka tego wszystkiego powinna odbywać się tylko w języku ojczystym.
Za cel wychowania uznaje on człowieka zdrowego, uczciwego, pożytecznego społecznie i biegłego w swoim zawodzie, a jednocześnie umiejącego znaleźć się w towarzystwie czyli tzw. gentleman.
„Wielka dydaktyka” - W dziele tym zebrał Komeński całokształt swych poglądów pedagogicznych. Dzieło to obejmuje sztukę uczenia wszystkich wszystkiego, czyli stanowi ono pewny przewodnik jak zakładać we wszystkich gminach, miastach i wsiach każdego chrześcijańskiego państwa szkoły, które kształciły by młodzież obojga płci, wprawiając ich do pobożności i przygotowując ich do przyszłego życia w sposób przyjemny, szybki i gruntowny.
J. Locke – swoje poglądy w zakresie teorii poznania zawarł w „Rozważaniach dotyczących rozumu ludzkiego”. Wychodził on z założenia, że człowiek rodzi się jako „czysta tablica”, którą życie wypełnia przez doświadczenie. Wierzył on w nieograniczone możliwości wychowania, które czyni z człowieka istotę rozumną. U jego źródeł poglądów pedagogicznych, które wyłożył w „Myślach o wychowaniu” leży jego doświadczenie wyniesione z domu (od wczesnego dzieciństwa surowe wychowanie, które wraz z wiekiem późniejszym przechodzi w poufałość), negatywne przeżycia szkolne, własna działalność wychowawcza i praktyka lekarska.
Całokształt rozważań pedagogicznych podzielił on na 3 działy:
Wychowaniu moralnemu poświęca najwięcej uwagi. Uważa, że powinno ono dominować w całej działalności pedagogicznej. Wychowanie to uczy samodzielności, szacunku dla starszych, panowania nad sobą, poszanowanie cudzej własności, prawdy oraz uprzejmości. Locke był przeciwnikiem kar fizycznych w wychowaniu i za bardziej pożądane uważał stosowanie z umiarem nagród.
Wychowanie fizyczne – wychodził z założenia, że „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Jako lekarz zdawał sobie sprawę z potrzeby ukształtowania w wychowaniu właściwego stosunku do własnego ciała. Był przekonany, że hartowanie organizmu jest niezbędne do osiągnięcia dobrego stanu zdrowia. Zalecał on więc przyzwyczajanie dziecka do niewygód, chłodu, prostej diety, lekkiego ubierania, długiego snu i wczesnego wstawania, oraz rygorystycznej toalety rannej i wieczornej. Kładł też duży nacisk na konieczność codziennego obcowania dziecka z naturą.
Wychowanie umysłowe uważał za najmniej ważny składnik wychowania. Sądził, że powodzenie w życiu bardziej zapewniają człowiekowi zalety moralne niż wiedza. Celem wykształcenia umysłowego jest przygotowanie przedsiębiorczego gentlemana dobrze znającego się na interesach i pracy zawodowej. Dobór treści kształcenia umysłowego oparł on na kryterium użyteczności wiedzy. W programie nauczania umieścił więc naukę czytania i pisania, rysunek, język ojczysty, francuski, geografię, arytmetykę, astronomię, historię, prawo, znajomość konstytucji, przyrodę. Zalecał również naukę rzemiosła. Nauka tego wszystkiego powinna odbywać się tylko w języku ojczystym.
Za cel wychowania uznaje on człowieka zdrowego, uczciwego, pożytecznego społecznie i biegłego w swoim zawodzie, a jednocześnie umiejącego znaleźć się w towarzystwie czyli tzw. gentleman.