M. Pawlikowska-Jasnorzewska Barwy narodowe - Wiersz napisany został już po wyzwoleniu i jest hołdem złożonym sztandarowi polskiemu, bo poetka wskazuje na jego barwy jako na: ,,(...) pamiątkę Ten dług I ten morał". Jest to lapidarne, ale bardzo trafne określenie idei ojczyzny w wolnym już państwie.
J. Tuwim Modlitwa z Kwiatów polskich - poeta nawiązuje do wzorów romantycznych - znowu trzeba się modlić o wolną Polskę, o „chleb z polskiego pola" i o „trumny z polskiej sosny". Wracają marzenia przeszłych pokoleń o wolnej, sprawiedliwej ojczyźnie, w której: „... prawo zawsze prawo znaczy, A sprawiedliwość — sprawiedliwość".
W. Szymborska Gawęda o miłości ziemi ojczystej - poetka we właściwy sobie sposób wyjaśnia, że „Bez tej miłości można żyć", ale ma się wtedy „serce suche jak orzeszek", jest się jak drzewo bez korzeni i „nie można owocować".