Charakterystyka i opis ...referat
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Polskę zamieszkują przedstawiciele 9 mniejszości narodowych:
Białorusini,
Czesi,
Litwini,
Niemcy,
Ormianie,
Rosjanie,
Słowacy,
Ukraińcy,
Żydzi,
i 4 mniejszości etnicznych:
Karaimi,
Łemkowie,
Romowie,
Tatarzy.
Ponadto, tereny województwa pomorskiego zamieszkują Kaszubi, społeczność posługująca się językiem regionalnym.
Białorusini to mniejszość narodowa tradycyjnie zamieszkała na południowo-wschodnich terenach województwa podlaskiego. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość białoruską zadeklarowało 47 640 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 46 041, mazowieckim - 541, warmińsko-mazurskim - 226, lubelskim - 137, pomorskim - 117, zachodnio-pomorskim - 117. Największe skupiska obywateli polskich narodowości białoruskiej znajdują się w południowo-wschodnich powiatach województwa podlaskiego: hajnowskim (39,1 % mieszkańców powiatu), bielskim (19,80 %), siemiatyckim (3,46 %), białostockim (3,2 %) i w Białymstoku (2,53 %). Na terenie 12 gmin województwa podlaskiego przedstawiciele mniejszości białoruskiej stanowią ponad 20 % mieszkańców gminy, w tym w 4 - ponad 50 %.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości białoruskiej wybrany z listy komitetu Lewica i Demokraci. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość białoruska wystawiała swoich kandydatów na terenie województwa podlaskiego. Część środowisk mniejszości białoruskiej powołała odrębny komitet wyborczy – Białoruski Komitet Wyborczy. Na terenie powiatu hajnowskiego komitet ten występował jako Komitet Wyborczy Białorusko-Ludowy, a w powiecie bielskim zawiązał Koalicję Bielską. Ponadto kandydaci reprezentujący mniejszość białoruską ubiegali się o mandaty z list innych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów trzech przedstawicieli mniejszości białoruskiej, ubiegających się o mandat z list komitetów Lewica i Demokraci oraz Polskie Stronnictwo Ludowe, zostało wybranych do sejmiku województwa podlaskiego. Przedstawiciele mniejszości białoruskiej zasiadają również w radach powiatów hajnowskiego i bielskiego. Kilku przedstawicieli mniejszości białoruskiej zostało wybranych na stanowiska wójtów i burmistrzów gmin i miast województwa. Ponad trzydzieści osób należących do tej mniejszości zasiada, z ramienia komitetów mniejszości białoruskiej oraz innych komitetów wyborczych, w radach gmin województwa podlaskiego, w części z nich osoby należące do mniejszości wchodzą w skład ugrupowań sprawujących władzę.
W roku szkolnym 2005/2006 języka białoruskiego uczyło się w 40 placówkach oświatowych 3 535 uczniów należących do tej mniejszości.
Zdecydowana większość przedstawicieli mniejszości białoruskiej należy do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Białoruskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne,
Związek Białoruski w Rzeczypospolitej Polskiej - w skład którego wchodzą, działające autonomicznie: Białoruskie Stowarzyszenie Literackie "Białowieża", Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich, Rada Programowa Tygodnika „Niwa”, Białoruskie Zrzeszenie Studentów, Towarzystwo „Chatka” z Gdańska oraz partia polityczna Białoruskie Zjednoczenie Demokratyczne,
Białoruskie Forum Samorządowe w Rzeczypospolitej Polskiej,
Związek Młodzieży Białoruskiej,
Stowarzyszenie „Muzeum i Ośrodek Kultury Białoruskiej” w Hajnówce,
Towarzystwo Kultury Białoruskiej,
Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci i Młodzieży Uczących się Języka Białoruskiego „AB-BA”.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Niwa” - tygodnik,
„Czasopism” - miesięcznik,
„Bielski Hostineć” – kwartalnik,
„Białoruskie Zeszyty Historyczne" – półrocznik,
„Termapiły” – rocznik,
„Annus Albaruthenicus” – rocznik.
Niepubliczne media:
Białoruskie Radio „Racja” – nadające programy w języku białoruskim.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Muzyki Młodej Białorusi „Basowiszcza”,
Festiwal „Piosenka Białoruska” w Białymstoku,
Festiwal Poezji Śpiewanej i Piosenki Autorskiej „Jesień Bardów”,
Międzynarodowy Festiwal Kulturalny „Siabrouskaja Biasieda”,
Święto Kultury Białoruskiej w Białymstoku,
Święto „Kupalle” w Białowieży,
Polsko-Białoruskie Warsztaty Literackie „Biazmieżża”,
Konkurs Poezji i Prozy „Debiut”.
Czesi to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 386 obywateli polskich, w tym: w województwie łódzkim - 111, śląskim - 61, dolnośląskim - 47, mazowieckim - 37. Pierwsza migracja czeska na tereny Polski miała miejsce w połowie XVI w. i związana była z prześladowaniami religijnymi Braci Czeskich. Następne fale migracji miały miejsce w pierwszej połowie XVII w., drugiej połowie XVIII w. i na początku XIX w. – ta ostatnia związana była z rozwojem przemysłu włókienniczego w Łodzi. Obecnie najwięcej osób narodowości czeskiej mieszka w miejscowości Zelów (powiat bełchatowski, województwo łódzkie).
Mniejszość czeska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Mieszkający w Polsce Czesi tradycyjnie są ewangelikami.
Główna organizacja:
działalność społeczno-kulturalna osób należących do mniejszości czeskiej koncentruje się wokół Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Zelowie.
Najważniejszy tytuł prasowy:
sprawy dotyczące mniejszości czeskiej poruszane są na łamach czasopisma „Kalendarz Zelowski - rocznik społeczno-kulturalny czesko-braterskiej parafii ewangelicko-reformowanej w Zelowie”.
Największa impreza kulturalna:
coroczny konkurs przedszkolnych zespołów teatralnych.
Karaimi są najmniej liczną mniejszością etniczną w Polsce. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość karaimską zadeklarowało 43 obywateli polskich. Karaimi mieszkają przede wszystkim w Warszawie i okolicach, Wrocławiu oraz w Trójmieście. Pierwsze grupy Karaimów przybyły z Krymu w XIII wieku i osiedliły się na ziemiach księstwa halicko-wołyńskiego (Łuck, Halicz, Lwów). Na przełomie XIII/XIV w. duża grupa Karaimów została osiedlona w Trokach koło Wilna. Na obecne tereny Polski Karaimi przesiedlili się po II wojnie światowej w wyniku repatriacji ze wschodnich kresów Rzeczypospolitej.
Mniejszość karaimska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Karaimi zatracili znajomość ojczystego języka, wyróżnia ich natomiast religia karaimska, wywodząca się z judaizmu. Istotne znaczenie w życiu mniejszości karaimskiej ma działalność Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Główna organizacja:
Związek Karaimów Polskich.
Najważniejszy tytuł prasowy:
Awazymyz – ukazuje się 3 razy do roku.
Litwini to mniejszość narodowa tradycyjnie zamieszkała na północnych terenach województwa podlaskiego. Narodowość litewską podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 5 639 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 5 097, mazowieckim - 99, warmińsko-mazurskim - 83, pomorskim - 75, zachodniopomorskim - 67, dolnośląskim - 53. Największe skupisko osób należących do mniejszości litewskiej znajduje się na terenie powiatu sejneńskiego w województwie podlaskim, gdzie 21,20 % obywateli polskich zadeklarowało w trakcie spisu powszechnego narodowość litewską. Litwini zamieszkują głównie gminę Puńsk - 74,36 % mieszkańców, gminę wiejską Sejny – 18,52 %, gminę miejską Sejny – 7,80 % oraz należącą do powiatu suwalskiego gminę Szypiliszki – 2,66 % mieszkańców.
Mniejszość litewska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość litewska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych. Kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list lokalnych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów trzy osoby należące do mniejszości litewskiej zasiadają w radzie powiatu sejneńskiego. W radzie gminy Puńsk przedstawiciele mniejszości litewskiej mają 14 mandatów (na 15 możliwych), ponadto członkowie mniejszości zasiadają w radach miasta i gminy Sejny. Przedstawiciel mniejszości litewskiej pełni również funkcję wójta gminy Puńsk.
W roku szkolnym 2005/2006 języka litewskiego jako ojczystego uczyło się w 17 placówkach oświatowych 686 uczniów. W większości wspomnianych placówek oświatowych język litewski jest językiem wykładowym – taki model nauczania mniejszość litewska wybrała jako jedyna mniejszość w Polsce. Nauczanie języka i w języku litewskim zorganizowane jest na wszystkich poziomach nauczania.
Zdecydowana większość przedstawicieli mniejszości litewskiej to wierni Kościoła Rzymskokatolickiego.
Główne organizacje:
Wspólnota Litwinów w Polsce,
Stowarzyszenie Litwinów w Polsce,
Litewskie Towarzystwo św. Kazimierza,
Fundacja im. Biskupa Antanasa Baranauskasa „Dom Litewski w Sejnach”.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Aušra” - dwutygodnik,
„Aušrelé” - miesięcznik dla dzieci,
„Šaltinis” – kwartalnik.
Najważniejsze imprezy kulturalne:
Jarmark Folklorystyczny „Zielna”,
Festiwal Teatrów Stodolanych,
Festiwal Teatrów Dziecięcych,
„Sąskrydis” - zlot litewskich zespołów artystycznych,
Koncert Zaduszkowy „Velines”.
Łemkowie to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 5 850 obywateli polskich, w tym: w województwie dolnośląskim - 3 082, małopolskim - 1 580, lubuskim - 784, podkarpackim - 147, zachodniopomorskim - 66. Tradycyjnie członkowie tej mniejszości zamieszkiwali tzw. Łemkowszczyznę, czyli Beskid Niski i część Beskidu Sądeckiego. Na tereny obecnego zamieszkiwania (zachodnie województwa kraju) zostali przesiedleni w 1947 r. w wyniku akcji „Wisła” (potępionej przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej w 1990 r.). Współcześnie jedynie część Łemków mieszka na terenach historycznej Łemkowszczyzny (województwo małopolskie).
Część Łemków podkreśla swoją przynależność do narodu ukraińskiego, inni deklarują, że z narodem tym nie mają związków.
Mniejszość łemkowska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość łemkowska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych, jednocześnie kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list różnych komitetów wyborczych. Osoby należące do mniejszości kandydowały w województwach: lubuskim, małopolskim i dolnośląskim.
W wyniku wyborów sześciu przedstawicieli mniejszości łemkowskiej zasiada w radach czterech gmin województwa małopolskiego, a pięciu innych w radach czterech gmin województwa dolnośląskiego. Ponadto przedstawiciel mniejszości łemkowskiej został wójtem w jednej z gmin województwa małopolskiego.
W roku szkolnym 2005/2006 języka łemkowskiego uczyło się w 37 placówkach oświatowych 295 uczniów należących do tej mniejszości.
Łemkowie w zdecydowanej większości należą do dwóch Kościołów: Kościoła Katolickiego Obrządku Bizantyńsko-Ukraińskiego oraz Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Stowarzyszenie Łemków,
Zjednoczenie Łemków (członek wspierający Związek Ukraińców w Polsce),
Fundacja Wspierania Mniejszości Łemkowskiej „Rutenika",
Stowarzyszenie „Ruska Bursa” w Gorlicach,
Towarzystwo na Rzecz Rozwoju Muzeum Kultury Łemkowskiej w Zyndranowej.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Besida” - kwartalnik,
„Zahoroda” – kwartalnik,
„Watra” – kwartalnik,
„Rocznik Ruskiej Bursy”- rocznik,
„Łemkiwska Stotinka” - dodatek do ukraińskiego tygodnika "Nasze Słowo”.
Największe imprezy kulturalne:
„Łemkowska Watra” w Zdyni,
„Łemkowska Watra na Obczyźnie" w Michałowie,
Święto Łemkowskiej Tradycji „Od Rusal do Jana” w Zyndranowej k. Dukli,
Europejskie Spotkania Mniejszości Narodowych i Etnicznych „Pod Kyczerą”,
„Łemkowska Jesień Twórcza” w Gorlicach i Krynicy,
„Międzynarodowe Biennale Kultury Łemkowskiej” w Krynicy,
„Spotkania z Kulturą Łemkowską” w Gorzowie Wlkp.
Niemcy to najliczniejsza mniejszość narodowa zamieszkująca Polskę. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość niemiecką zadeklarowało 147 094 obywateli polskich, w tym: w województwie opolskim - 104 399, śląskim - 30 531, dolnośląskim - 1 792, warmińsko-mazurskim - 4 311, pomorskim - 2 016, zachodniopomorskim - 1 014, wielkopolskim - 820, kujawsko-pomorskim - 636, lubuskim – 513, mazowieckim - 351, łódzkim - 263. Największe skupiska obywateli polskich narodowości niemieckiej znajdują się w centralnych i wschodnich powiatach województwa opolskiego: strzeleckim (20,62 % mieszkańców powiatu), opolskim (19,82 %), krapkowickim (18,38 %), oleskim (16,82 %), prudnickim (14,93 %), kędzierzyńsko-kozielskim (13,15 %), kluczborskim (9,75 %) i opolskim-miejskim (2,46 %) oraz w zachodnich powiatach województwa śląskiego: raciborskim (7,24 %), gliwickim (4,25 %), i lublinieckim (3,10 %). Na terenie 27 gmin województwa opolskiego i jednej gminy województwa śląskiego przedstawiciele mniejszości niemieckiej stanowią ponad 20 % mieszkańców gminy.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości niemieckiej, wybrany z listy wyborczej komitetu mniejszości niemieckiej. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość niemiecka wystawiała swoich kandydatów na terenie zamieszkałych przez Niemców gmin województwa opolskiego, śląskiego i warmińsko-mazurskiego. Na terenie Opolszczyzny środowiska mniejszości powołały komitet wyborczy „Mniejszość Niemiecka”. Lokalne komitety wyborcze mniejszości powstały również na terenie województwa śląskiego. Kandydaci mniejszości startowali także z list innych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów siedmiu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zasiada w sejmiku województwa opolskiego (przedstawiciel mniejszości pełni funkcję wicemarszałka województwa). W województwie opolskim mniejszość współtworzy koalicję rządzącą. Ponadto w sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego mandat sprawuje przedstawicielka mniejszości niemieckiej, wybrana z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego (jednocześnie pełni funkcję wicemarszałka województwa). Czterdziestu siedmiu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zasiada w radach powiatów: strzeleckiego, kędzierzyńsko-kozielskiego, krapkowickiego, opolskiego, oleskiego, kluczborskiego i prudnickiego w województwie opolskim, pięciu zasiada w radzie powiatu raciborskiego w województwie śląskim. W powiatach strzeleckim i opolskim przedstawiciele mniejszości uzyskali większość mandatów. Dwudziestu sześciu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zostało wybranych na stanowiska wójtów i burmistrzów gmin i miast województwa opolskiego, jeden reprezentant mniejszości pełni funkcję wójta w gminie na terenie województwa śląskiego. W radach miast i gmin województwa opolskiego zasiada 304 radnych należących do mniejszości niemieckiej. Na terenie województwa śląskiego mniejszość tę reprezentuje 22 radnych, natomiast w województwie warmińsko-mazurskim dwoje. W gminach i powiatach zamieszkałych przez przedstawicieli mniejszości niemieckiej odgrywają oni znaczącą rolę we władzach samorządowych, kierując niektórymi z jednostek samorządu terytorialnego samodzielnie bądź w koalicjach z innymi komitetami.
W roku szkolnym 2005/2006 języka niemieckiego uczyło się w 350 placówkach oświatowych 35 456 uczniów należących do tej mniejszości.
Przedstawiciele mniejszości niemieckiej są w większości katolikami, nieliczni (głównie zamieszkujący województwa Polski północnej) deklarują przynależność do Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego.
Główne organizacje:
Związek Niemieckich Stowarzyszeń Społeczno-Kulturalnych w Polsce - Związek reprezentuje 10 Towarzystw Społeczno-Kulturalnych działających w 10 województwach i ok. 600 kół terenowych. Do Związku należy 10 członków (organizacji) stałych i 7 organizacji zrzeszonych. Członkowie stali to: Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców na Śląsku Opolskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców w województwie śląskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie zachodnio-pomorskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie wielkopolskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie łódzkim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie lubuskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie dolnośląskim, Związek Stowarzyszeń Niemieckich w byłych Prusach Wschodnich, Związek Mniejszości Niemieckiej w województwie pomorskim, Związek Ludności Pochodzenia Niemieckiego w województwie kujawsko-pomorskim. Organizacjami stowarzyszonymi są: Związek Młodzieży Mniejszości Niemieckiej w Rzeczypospolitej Polskiej, Związek Śląskich Rolników, Związek Śląskich Kobiet Wiejskich, Śląskie Towarzystwo Medyczne, Górnośląskie Towarzystwo Śpiewacze, Towarzystwo Dobroczynne Niemców na Śląsku, Konwersatorium im. Josepha von Eichendorffa i Niemieckie Towarzystwo Oświatowe,
Niemiecka Wspólnota „Pojednanie i Przyszłość”,
Stowarzyszenie Mazurskie,
Śląskie Stowarzyszenie Samorządowe.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Schlesisches Wochenblatt" - tygodnik,
„Mitteilungsblatt" - miesięcznik,
„Masurische Storchenpost" - miesięcznik,
„Zeszyty Edukacji Kulturalnej-Heft für Kultur und Bildung"- kwartalnik.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Kultury Mniejszości Niemieckiej w Polsce,
Dni Kultury Niemieckiej na Śląsku Opolskim,
Konkurs Recytatorski w Języku Niemieckim „Młodzież Recytuje Poezję”,
Festyn Letni „Sommerfest” w Olsztynku,
Przegląd Orkiestr i Kapel Mniejszości Niemieckiej w Leśnicy,
Przegląd Zespołów Dziecięcych i Młodzieżowych Mniejszości Niemieckiej w Leśnicy,
Festiwal Chórów i Zespołów Śpiewaczych Mniejszości Niemieckiej w Walcach.
Ormianie to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 262 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 73, wielkopolskim - 26, śląskim - 23, małopolskim - 22, lubuskim - 20. Kolonie ormiańskie powstałe około XI w. na Rusi Kijowskiej (Lwów, Łuck, Kamieniec Podolski) weszły w skład państwa Polskiego za panowania Kazimierza Wielkiego. W 1356 r. kolonie w Kamieńcu Podolskim i we Lwowie uzyskały potwierdzenie swojej autonomii, a Lwów został siedzibą biskupa ormiańskiego. Po II wojnie światowej polscy Ormianie z dawnych kresów południowo-wschodnich w większości repatriowali się na obecne tereny państwa Polskiego. Największe skupiska polskich Ormian znajdują się w Warszawie, Poznaniu i Krakowie. Ważnym centrum kulturalnym mniejszości ormiańskiej są też Gliwice.
Mniejszość ormiańska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
W roku szkolnym 2005/2006 języka ormiańskiego uczyło się w 2 placówkach oświatowych (w Warszawie i Krakowie) 40 uczniów należących do tej mniejszości.
Mieszkający w Polsce Ormianie są przeważnie katolikami obrządku ormiańskiego lub łacińskiego.
Główne organizacje:
Ormiańskie Towarzystwo Kulturalne z siedzibą w Krakowie,
Związek Ormian w Polsce im. Arcybiskupa Józefa Teodorowicza z siedzibą w Gliwicach,
Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich z siedzibą w Warszawie
Fundacja Ormiańska KZKO.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Biuletyn Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego" - kwartalnik.
Największe imprezy kulturalne:
Obchody rocznicy ludobójstwa Ormian w 1915 r.,
Ogólnopolskie Spotkania Środowiska Ormiańskiego,
Dni ormiańskie w Krakowie.
Romowie to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 12 731 obywateli polskich, w tym: w województwie małopolskim - 1 678, dolnośląskim - 1 319, mazowieckim - 1 291, śląskim - 1 189, wielkopolskim - 1 086, łódzkim - 1 018, opolskim - 847, podkarpackim - 712, zachodniopomorskim - 699, lubelskim - 670, kujawsko-pomorskim - 634, warmińsko-mazurskim - 426, podlaskim - 365, świętokrzyskim - 338, lubuskim - 272, pomorskim - 187. Romowie w Polsce należą do czterech grup etnicznych: Polska Roma, Romowie Karpaccy (Bergitka Roma), Kełderasze i Lowarzy.
Pierwszy dokument poświadczający obecność Romów w Polsce datowany jest na rok 1401 i pochodzi z Krakowa. Od XV w. wzdłuż łuku Karpat i od strony Niziny Węgierskiej przybywały do Polski i osiedlały się grupy wędrujących Romów. Ich potomkami są Romowie Karpaccy. Od XVI wieku do Polski zaczęli przybywać z Niemiec Romowie nazwani później Polska Roma. W II połowie XIX w. z terenów Siedmiogrodu i Wołoszczyzny rozpoczęła się migracja Kełderaszy (Kelderari - kotlarze) i Lowarów (Lovari - handlarze końmi).
Romowie Karpaccy (prowadzący osiadły tryb życia od kilkuset lat) zamieszkują górskie tereny województwa małopolskiego. Największy odsetek osób narodowości romskiej zamieszkuje gminę wiejską Bukowina Tatrzańska w powiecie tatrzańskim, gdzie 1,10 % mieszkańców gminy zadeklarowało w trakcie spisu powszechnego narodowość romską. Stosunkowo duże skupiska osób należących do grupy Bergitka Roma znajdują się także w miastach Górnego i Dolnego Śląska oraz w Nowej Hucie, gdzie w latach 50-tych XX wieku zatrudniano Romów w ramach tzw. polityki produktywizacyjnej. Większość Romów należących do pozostałych trzech grup prowadziła niegdyś wędrowny tryb życia. Obecnie przedstawiciele tych społeczności mieszkają głównie w miastach: Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Łodzi, Krakowie, Mielcu i Puławach oraz wielu mniejszych ośrodkach miejskich. Jest to konsekwencją przymusowej polityki osiedleńczej prowadzonej przez władze PRL.
Mniejszość romska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. do władz niektórych gmin województw: mazowieckiego, małopolskiego, opolskiego i dolnośląskiego z list różnych komitetów wyborczych. Żaden z kandydatów związanych z tą mniejszością nie uzyskał jednak mandatu.
Romowie w Polsce to w zdecydowanej większości członkowie Kościoła Rzymskokatolickiego, są jednak także wśród nich wyznawcy prawosławia, członkowie Kościoła Zielonoświątkowców i Związku Świadków Jehowy.
Główne organizacje:
Centralna Rada Romów,
Stowarzyszenie Romów w Polsce,
Centrum Kultury Rromów w Polsce – Stowarzyszenie Kulturalno-Społeczne z siedzibą w Tarnowie,
Stowarzyszenie Mniejszości Narodowej Romów „Roma Union” z siedzibą we Włocławku,
Stowarzyszenia Romów we Wrocławiu „Romani Bacht”,
Stowarzyszenie Romów w Limanowej,
Towarzystwo Społeczno – Kulturalne Romów w Rzeczypospolitej Polskiej z siedzibą w Kędzierzynie – Koźlu,
Związek Romów Polskich z siedzibą w Szczecinku,
Centrum Doradztwa i Informacji dla Romów w Polsce z siedzibą w Łodzi,
Radomskie Stowarzyszenie Romów „Romano Waśt”,
Romskie Stowarzyszenie Oświatowe „Harangos” z siedzibą w Krakowie,
Stowarzyszenie Kobiet Romskich w Polsce z siedzibą w Krakowie,
Towarzystwo Krzewienia Kultury i Tradycji Romskiej „Kałe Jakha” z siedzibą w Krakowie,
Stowarzyszenie Romów w Krakowie,
Stowarzyszenie Społeczności Romskiej „Familia” w Tarnowie,
Stowarzyszenie Kultury Romskiej „Hitano” w Olsztynie,
Stowarzyszenie Twórców i Przyjaciół Kultury Cygańskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Dialog – Pheniben” – miesięcznik,
„Rrom po Drom” – dwumiesięcznik,
„Romano Atmo” – dwumiesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Międzynarodowe Spotkania Zespołów Cygańskich „Romane Dyvesa” w Gorzowie Wielkopolskim,
Międzynarodowy Festiwal Piosenki i Kultury Romów w Ciechocinku,
Obchody dnia pamięci o zagładzie Romów i Sinti organizowane na terenie byłego obozu KL Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu,
Uroczystości upamiętniające likwidację w 1942 r. tzw. Zigeunerlager-Litzmannstadt Getto w Łodzi,
Międzynarodowy Tabor Pamięci Romów Tarnów-Żabno-Szczurowa.
Rosjanie to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 3244 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 614, podlaskim - 511, dolnośląskim - 362, śląskim - 275, zachodniopomorskim - 221, pomorskim - 199, łódzkim - 179, wielkopolskim - 160, lubuskim - 124, warmińsko-mazurskim - 112, małopolskim - 106. Rosjanie mieszkający w Polsce wywodzą się głównie z kolejnych fal migracyjnych, w ramach których przybywali do Polski: w okresie rozbiorów, po rewolucji październikowej, w okresie PRL oraz po rozpadzie ZSRR. Przedstawiciele społeczności rosyjskiej należą w większości do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Ponadto w województwie podlaskim i warmińsko-mazurskim mieszkają staroobrzędowcy (starowiercy). Grupa ta, jako grupa wyznaniowa, powstała w drugiej połowie XVII wieku w wyniku rozłamu w rosyjskiej cerkwi prawosławnej. Pod koniec XVIII wieku staroobrzędowcy osiedlili się na obecnych terenach Polski (Suwalszczyzna i Mazury) uchodząc przed prześladowaniami religijnymi. Najważniejszym czynnikiem identyfikacji tej grupy jest religia (prawosławie w obrządku Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego), a świadomość narodowa stanowi czynnik drugorzędny.
Mniejszość rosyjska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. z list różnych komitetów wyborczych. Żaden przedstawiciel mniejszości rosyjskiej nie uzyskał jednak mandatu.
Główne organizacje:
Rosyjskie Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe z siedzibą w Białymstoku,
Stowarzyszenie „Wspólnota Rosyjska” z siedzibą w Warszawie,
Stowarzyszenie „Rosyjski Dom” z siedzibą w Warszawie,
Stowarzyszenie Staroobrzędowców w Polsce z siedzibą w Borze k/Augustowa.
Największe imprezy kulturalne:
Dni Kultury Rosyjskiej w Białymstoku,
Rosyjskie Wieczory organizowane w Warszawie,
Spotkania i Wieczory Rosyjskie organizowane w Białymstoku,
Konkurs Recytatorski Poezji Rosyjskiej,
Pikniki Staroobrzędowców w Gabowych Grądach.
Słowacy to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 1 710 obywateli polskich, w tym: w województwie małopolskim - 1 572, śląskim - 40, mazowieckim - 20. Słowacy zamieszkują tradycyjnie tereny Spisza i Orawy. Największe skupiska mniejszości słowackiej to gminy: wiejska Nowy Targ (3,25 % ludności), Łapsze Niżne (2,64 %) i Jabłonka (1,25 %) - powiatu nowotarskiego oraz gmina Bukowina Tatrzańska (2,84 %) - powiatu tatrzańskiego.
Mniejszość słowacka nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. do władz niektórych gmin województwa małopolskiego z list różnych komitetów wyborczych. Mandat uzyskała jedna kandydatka związana z mniejszością słowacką.
W roku szkolnym 2005/2006 języka słowackiego uczyło się w 11 placówkach oświatowych 279 uczniów należących do tej mniejszości.
Słowacy są w większości wiernymi Kościoła Rzymskokatolickiego.
Główna organizacja:
Towarzystwo Słowaków w Polsce.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Život" - miesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Dni Kultury Słowackiej w Małopolsce,
Przegląd Krajańskich Orkiestr Dętych,
Przegląd Zespołów Folklorystycznych w Krempachach.
Tatarzy to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 447 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 319, pomorskim - 28, mazowieckim - 22, wielkopolskim - 20. Tatarzy zamieszkują rdzenne kolonie tatarskie na Białostocczyźnie (Bohoniki i Kruszyniany) oraz miasta: Białystok, Sokółkę, Dąbrowę Białostocką i Gdańsk.
Polscy Tatarzy mieszkali na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego od końca XIV wieku. Ich przodkami byli emigranci lub uciekinierzy z terenów ówczesnej Złotej Ordy oraz z Krymu. Tatarzy w Polsce zatracili znajomość swojego ojczystego języka, pozostali natomiast wierni religii muzułmańskiej. Istotne znaczenie w życiu mniejszości tatarskiej odgrywa działalność Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Mniejszość tatarska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Główna organizacja:
Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej,
Centrum Kultury Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej im. Leona Mirzy Kryczyńskiego.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Rocznik Tatarów Polskich”- rocznik.
Największa impreza kulturalna:
Letnia Akademia Wiedzy o Tatarach Polskich.
Ukraińcy to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 27 172 obywateli polskich, w tym: w województwie warmińsko-mazurskim - 11 881, zachodniopomorskim - 3 703, podkarpackim - 2 984, pomorskim - 2 831, dolnośląskim - 1 422, podlaskim - 1 366, lubuskim - 615, mazowieckim - 579, małopolskim - 472, lubelskim - 389, śląskim - 309. W wyniku przeprowadzonej w 1947 r. przez ówczesne władze komunistyczne akcji "Wisła" niemal cała ludność ukraińska, zamieszkująca tereny południowo-wschodniej Polski, została przesiedlona na tereny Polski północnej i zachodniej. W efekcie największe skupiska mniejszości ukraińskiej znajdują się obecnie na terenach województw: warmińsko-mazurskiego, dolnośląskiego i zachodniopomorskiego. Części Ukraińców udało się uniknąć przesiedlenia z rodzimych terenów, a części pozwolono na powrót po 1956 r. Stąd też skupiska mniejszości ukraińskiej w województwach podkarpackim i małopolskim. Największe skupiska obywateli polskich narodowości ukraińskiej znajdują się w powiatach: węgorzewskim (6,03 % mieszkańców powiatu), gołdapskim (2,34 %), giżyckim (2,42 %), kętrzyńskim (1,53 %), bartoszyckim (3,30 %), elbląskim (2,07 %) i braniewskim (3,59 %) - województwa warmińsko-mazurskiego, w powiecie: sanockim (1,04 % mieszkańców) i w Przemyślu (1,20 %) - województwa podkarpackiego, powiecie człuchowskim (1,19 %) - województwa pomorskiego i powiecie szczecineckim (1,12 %) - województwa zachodniopomorskiego. Łącznie na terenie 9 gmin województw: warmińsko-mazurskiego, zachodniopomorskiego i podkarpackiego przedstawiciele mniejszości ukraińskiej stanowią ponad 10 % mieszkańców gminy.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości ukraińskiej wybrany z listy Platformy Obywatelskiej. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość ukraińska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych. Kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list różnych komitetów wyborczych, część z nich kandydowała z poparciem Związku Ukraińców w Polsce. Osoby należące do mniejszości kandydowały głównie na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Poszczególni kandydaci zostali również zgłoszeni w województwach: zachodniopomorskim, lubuskim, podlaskim i dolnośląskim. W wyniku wyborów: przedstawiciel mniejszości ukraińskiej zasiada w sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego (pełni funkcję przewodniczącego sejmiku województwa), ośmiu zasiada w samorządach powiatowych (powiaty: ostródzki, kętrzyński, gołdapski, bartoszycki - województwa warmińsko-mazurskiego, powiaty: koszaliński i szczecinecki – województwa zachodniopomorskiego), dwóch pełni funkcję wójta (województwa dolnośląskie i warmińsko-mazurskie), osiem osób zasiada w radach gmin na terenie województwa warmińsko-mazurskiego, jedna w radzie miasta Przemyśla (województwo podkarpackie).
W roku szkolnym 2005/2006 języka ukraińskiego uczyło się w 162 placówkach oświatowych 2740 uczniów należących do tej mniejszości.
Ukraińcy w Polsce należą w większości do dwóch kościołów: Kościoła Katolickiego Obrządku Bizantyńsko-Ukraińskiego i Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Związek Ukraińców w Polsce,
Związek Ukraińców Podlasia,
Towarzystwo Ukraińskie w Lublinie,
Fundacja św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej,
Związek Ukrainek,
Ukraińskie Towarzystwo Nauczycielskie w Polsce,
Ukraińskie Towarzystwo Lekarskie,
Stowarzyszenie Ukraińców - Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego,
Organizacja Młodzieży Ukraińskiej „PŁAST”,
Ukraińskie Towarzystwo Historyczne,
Związek Niezależnej Młodzieży Ukraińskiej.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Nasze Słowo” - tygodnik,
„Nad Buhom i Narwoju" - dwumiesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
„Festiwal Kultury Ukraińskiej” w Sopocie,
„Młodzieżowy Jarmark” w Gdańsku,
Festiwal Kultury Ukraińskiej na Podlasiu "Podlaska Jesień”,
„Bytowska Watra”,
„Spotkania Pogranicza” – Głębock,
„Dni Kultury Ukraińskiej” – organizowane w Szczecinie i Giżycku,
Dziecięcy Festiwal Kultury w Elblągu,
„Na Iwana, na Kupała” w Dubiczach Cerkiewnych,
Festiwal Ukraińskich Zespołów Dziecięcych w Koszalinie,
„Noc na Iwana Kupała” w Kruklankach,
Jarmark Folklorystyczny „Z malowanej skrzyni” w Kętrzynie,
„Pod wspólnym niebem” w Olsztynie,
Dni teatru ukraińskiego w Olsztynie.
Żydzi to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 1 055 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 397, dolnośląskim - 204, śląskim - 92, łódzkim - 65, małopolskim - 50. Żydzi mieszkają w rozproszeniu, przede wszystkim w dużych miastach. Pierwsze wzmianki o Żydach na terenach polskich pochodzą z X wieku, a pierwszym oficjalnym polskim dokumentem nadającym Żydom przywileje i autonomię był statut kaliski z XIII wieku. Żydzi napływali do Polski ze względu na stosunkowo najlepsze (na tle nieustannych pogromów w Europie Zachodniej) warunki bezpiecznego życia i rozwoju własnej kultury oraz gwarantowaną przywilejami królewskimi autonomię gmin wyznaniowych. Liczba Żydów w Polsce tradycyjnie oscylowała w okolicach 10 % populacji (najwięcej w Europie). Rozwój żydowskiego życia w Polsce został brutalnie przerwany przez II wojnę światową i hitlerowską politykę Endlösung. Z ok. 3,5 miliona polskich Żydów wojnę przeżyło ok. 300 tys. W okresie PRL-u w kilku falach emigracyjnych wyjechała większość polskich Żydów. Po roku 1989 nastąpiło odrodzenie życia żydowskiego w Polsce. Wiele osób powróciło do swoich żydowskich korzeni. Powstały nowe organizacje działające na rzecz rozwoju życia społeczności żydowskiej w Polsce.
Mniejszość żydowska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
W roku szkolnym 2005/2006 języka hebrajskiego uczyło się w 2 placówkach oświatowych (w Warszawie i Wrocławiu) 66 uczniów należących do tej mniejszości. Język jidysz (tradycyjny język Żydów polskich) nauczany jest na kursach organizowanych przez organizacje żydowskie.
Żydzi to wyznawcy religii mojżeszowej. Istotne znaczenie w życiu mniejszości żydowskiej odgrywa działalność Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej.
Główne organizacje:
Towarzystwo Społeczno - Kulturalne Żydów w Polsce,
Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny,
Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej,
Fundacja „Shalom”,
Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Dos Jidisze Wort - Słowo Żydowskie” - dwutygodnik,
„Midrasz” – miesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”,
Dni Książki Żydowskiej w Warszawie,
Obchody Rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim,
Spotkania z Kulturą Żydowską Simha we Wrocławiu,
Koncert Hawdałowe organizowane we Wrocławiu.
http://ofu.pl/xx02dg6z
Białorusini,
Czesi,
Litwini,
Niemcy,
Ormianie,
Rosjanie,
Słowacy,
Ukraińcy,
Żydzi,
i 4 mniejszości etnicznych:
Karaimi,
Łemkowie,
Romowie,
Tatarzy.
Ponadto, tereny województwa pomorskiego zamieszkują Kaszubi, społeczność posługująca się językiem regionalnym.
Białorusini to mniejszość narodowa tradycyjnie zamieszkała na południowo-wschodnich terenach województwa podlaskiego. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość białoruską zadeklarowało 47 640 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 46 041, mazowieckim - 541, warmińsko-mazurskim - 226, lubelskim - 137, pomorskim - 117, zachodnio-pomorskim - 117. Największe skupiska obywateli polskich narodowości białoruskiej znajdują się w południowo-wschodnich powiatach województwa podlaskiego: hajnowskim (39,1 % mieszkańców powiatu), bielskim (19,80 %), siemiatyckim (3,46 %), białostockim (3,2 %) i w Białymstoku (2,53 %). Na terenie 12 gmin województwa podlaskiego przedstawiciele mniejszości białoruskiej stanowią ponad 20 % mieszkańców gminy, w tym w 4 - ponad 50 %.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości białoruskiej wybrany z listy komitetu Lewica i Demokraci. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość białoruska wystawiała swoich kandydatów na terenie województwa podlaskiego. Część środowisk mniejszości białoruskiej powołała odrębny komitet wyborczy – Białoruski Komitet Wyborczy. Na terenie powiatu hajnowskiego komitet ten występował jako Komitet Wyborczy Białorusko-Ludowy, a w powiecie bielskim zawiązał Koalicję Bielską. Ponadto kandydaci reprezentujący mniejszość białoruską ubiegali się o mandaty z list innych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów trzech przedstawicieli mniejszości białoruskiej, ubiegających się o mandat z list komitetów Lewica i Demokraci oraz Polskie Stronnictwo Ludowe, zostało wybranych do sejmiku województwa podlaskiego. Przedstawiciele mniejszości białoruskiej zasiadają również w radach powiatów hajnowskiego i bielskiego. Kilku przedstawicieli mniejszości białoruskiej zostało wybranych na stanowiska wójtów i burmistrzów gmin i miast województwa. Ponad trzydzieści osób należących do tej mniejszości zasiada, z ramienia komitetów mniejszości białoruskiej oraz innych komitetów wyborczych, w radach gmin województwa podlaskiego, w części z nich osoby należące do mniejszości wchodzą w skład ugrupowań sprawujących władzę.
W roku szkolnym 2005/2006 języka białoruskiego uczyło się w 40 placówkach oświatowych 3 535 uczniów należących do tej mniejszości.
Zdecydowana większość przedstawicieli mniejszości białoruskiej należy do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Białoruskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne,
Związek Białoruski w Rzeczypospolitej Polskiej - w skład którego wchodzą, działające autonomicznie: Białoruskie Stowarzyszenie Literackie "Białowieża", Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich, Rada Programowa Tygodnika „Niwa”, Białoruskie Zrzeszenie Studentów, Towarzystwo „Chatka” z Gdańska oraz partia polityczna Białoruskie Zjednoczenie Demokratyczne,
Białoruskie Forum Samorządowe w Rzeczypospolitej Polskiej,
Związek Młodzieży Białoruskiej,
Stowarzyszenie „Muzeum i Ośrodek Kultury Białoruskiej” w Hajnówce,
Towarzystwo Kultury Białoruskiej,
Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci i Młodzieży Uczących się Języka Białoruskiego „AB-BA”.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Niwa” - tygodnik,
„Czasopism” - miesięcznik,
„Bielski Hostineć” – kwartalnik,
„Białoruskie Zeszyty Historyczne" – półrocznik,
„Termapiły” – rocznik,
„Annus Albaruthenicus” – rocznik.
Niepubliczne media:
Białoruskie Radio „Racja” – nadające programy w języku białoruskim.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Muzyki Młodej Białorusi „Basowiszcza”,
Festiwal „Piosenka Białoruska” w Białymstoku,
Festiwal Poezji Śpiewanej i Piosenki Autorskiej „Jesień Bardów”,
Międzynarodowy Festiwal Kulturalny „Siabrouskaja Biasieda”,
Święto Kultury Białoruskiej w Białymstoku,
Święto „Kupalle” w Białowieży,
Polsko-Białoruskie Warsztaty Literackie „Biazmieżża”,
Konkurs Poezji i Prozy „Debiut”.
Czesi to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 386 obywateli polskich, w tym: w województwie łódzkim - 111, śląskim - 61, dolnośląskim - 47, mazowieckim - 37. Pierwsza migracja czeska na tereny Polski miała miejsce w połowie XVI w. i związana była z prześladowaniami religijnymi Braci Czeskich. Następne fale migracji miały miejsce w pierwszej połowie XVII w., drugiej połowie XVIII w. i na początku XIX w. – ta ostatnia związana była z rozwojem przemysłu włókienniczego w Łodzi. Obecnie najwięcej osób narodowości czeskiej mieszka w miejscowości Zelów (powiat bełchatowski, województwo łódzkie).
Mniejszość czeska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Mieszkający w Polsce Czesi tradycyjnie są ewangelikami.
Główna organizacja:
działalność społeczno-kulturalna osób należących do mniejszości czeskiej koncentruje się wokół Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Zelowie.
Najważniejszy tytuł prasowy:
sprawy dotyczące mniejszości czeskiej poruszane są na łamach czasopisma „Kalendarz Zelowski - rocznik społeczno-kulturalny czesko-braterskiej parafii ewangelicko-reformowanej w Zelowie”.
Największa impreza kulturalna:
coroczny konkurs przedszkolnych zespołów teatralnych.
Karaimi są najmniej liczną mniejszością etniczną w Polsce. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość karaimską zadeklarowało 43 obywateli polskich. Karaimi mieszkają przede wszystkim w Warszawie i okolicach, Wrocławiu oraz w Trójmieście. Pierwsze grupy Karaimów przybyły z Krymu w XIII wieku i osiedliły się na ziemiach księstwa halicko-wołyńskiego (Łuck, Halicz, Lwów). Na przełomie XIII/XIV w. duża grupa Karaimów została osiedlona w Trokach koło Wilna. Na obecne tereny Polski Karaimi przesiedlili się po II wojnie światowej w wyniku repatriacji ze wschodnich kresów Rzeczypospolitej.
Mniejszość karaimska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Karaimi zatracili znajomość ojczystego języka, wyróżnia ich natomiast religia karaimska, wywodząca się z judaizmu. Istotne znaczenie w życiu mniejszości karaimskiej ma działalność Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Główna organizacja:
Związek Karaimów Polskich.
Najważniejszy tytuł prasowy:
Awazymyz – ukazuje się 3 razy do roku.
Litwini to mniejszość narodowa tradycyjnie zamieszkała na północnych terenach województwa podlaskiego. Narodowość litewską podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 5 639 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 5 097, mazowieckim - 99, warmińsko-mazurskim - 83, pomorskim - 75, zachodniopomorskim - 67, dolnośląskim - 53. Największe skupisko osób należących do mniejszości litewskiej znajduje się na terenie powiatu sejneńskiego w województwie podlaskim, gdzie 21,20 % obywateli polskich zadeklarowało w trakcie spisu powszechnego narodowość litewską. Litwini zamieszkują głównie gminę Puńsk - 74,36 % mieszkańców, gminę wiejską Sejny – 18,52 %, gminę miejską Sejny – 7,80 % oraz należącą do powiatu suwalskiego gminę Szypiliszki – 2,66 % mieszkańców.
Mniejszość litewska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość litewska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych. Kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list lokalnych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów trzy osoby należące do mniejszości litewskiej zasiadają w radzie powiatu sejneńskiego. W radzie gminy Puńsk przedstawiciele mniejszości litewskiej mają 14 mandatów (na 15 możliwych), ponadto członkowie mniejszości zasiadają w radach miasta i gminy Sejny. Przedstawiciel mniejszości litewskiej pełni również funkcję wójta gminy Puńsk.
W roku szkolnym 2005/2006 języka litewskiego jako ojczystego uczyło się w 17 placówkach oświatowych 686 uczniów. W większości wspomnianych placówek oświatowych język litewski jest językiem wykładowym – taki model nauczania mniejszość litewska wybrała jako jedyna mniejszość w Polsce. Nauczanie języka i w języku litewskim zorganizowane jest na wszystkich poziomach nauczania.
Zdecydowana większość przedstawicieli mniejszości litewskiej to wierni Kościoła Rzymskokatolickiego.
Główne organizacje:
Wspólnota Litwinów w Polsce,
Stowarzyszenie Litwinów w Polsce,
Litewskie Towarzystwo św. Kazimierza,
Fundacja im. Biskupa Antanasa Baranauskasa „Dom Litewski w Sejnach”.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Aušra” - dwutygodnik,
„Aušrelé” - miesięcznik dla dzieci,
„Šaltinis” – kwartalnik.
Najważniejsze imprezy kulturalne:
Jarmark Folklorystyczny „Zielna”,
Festiwal Teatrów Stodolanych,
Festiwal Teatrów Dziecięcych,
„Sąskrydis” - zlot litewskich zespołów artystycznych,
Koncert Zaduszkowy „Velines”.
Łemkowie to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 5 850 obywateli polskich, w tym: w województwie dolnośląskim - 3 082, małopolskim - 1 580, lubuskim - 784, podkarpackim - 147, zachodniopomorskim - 66. Tradycyjnie członkowie tej mniejszości zamieszkiwali tzw. Łemkowszczyznę, czyli Beskid Niski i część Beskidu Sądeckiego. Na tereny obecnego zamieszkiwania (zachodnie województwa kraju) zostali przesiedleni w 1947 r. w wyniku akcji „Wisła” (potępionej przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej w 1990 r.). Współcześnie jedynie część Łemków mieszka na terenach historycznej Łemkowszczyzny (województwo małopolskie).
Część Łemków podkreśla swoją przynależność do narodu ukraińskiego, inni deklarują, że z narodem tym nie mają związków.
Mniejszość łemkowska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość łemkowska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych, jednocześnie kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list różnych komitetów wyborczych. Osoby należące do mniejszości kandydowały w województwach: lubuskim, małopolskim i dolnośląskim.
W wyniku wyborów sześciu przedstawicieli mniejszości łemkowskiej zasiada w radach czterech gmin województwa małopolskiego, a pięciu innych w radach czterech gmin województwa dolnośląskiego. Ponadto przedstawiciel mniejszości łemkowskiej został wójtem w jednej z gmin województwa małopolskiego.
W roku szkolnym 2005/2006 języka łemkowskiego uczyło się w 37 placówkach oświatowych 295 uczniów należących do tej mniejszości.
Łemkowie w zdecydowanej większości należą do dwóch Kościołów: Kościoła Katolickiego Obrządku Bizantyńsko-Ukraińskiego oraz Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Stowarzyszenie Łemków,
Zjednoczenie Łemków (członek wspierający Związek Ukraińców w Polsce),
Fundacja Wspierania Mniejszości Łemkowskiej „Rutenika",
Stowarzyszenie „Ruska Bursa” w Gorlicach,
Towarzystwo na Rzecz Rozwoju Muzeum Kultury Łemkowskiej w Zyndranowej.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Besida” - kwartalnik,
„Zahoroda” – kwartalnik,
„Watra” – kwartalnik,
„Rocznik Ruskiej Bursy”- rocznik,
„Łemkiwska Stotinka” - dodatek do ukraińskiego tygodnika "Nasze Słowo”.
Największe imprezy kulturalne:
„Łemkowska Watra” w Zdyni,
„Łemkowska Watra na Obczyźnie" w Michałowie,
Święto Łemkowskiej Tradycji „Od Rusal do Jana” w Zyndranowej k. Dukli,
Europejskie Spotkania Mniejszości Narodowych i Etnicznych „Pod Kyczerą”,
„Łemkowska Jesień Twórcza” w Gorlicach i Krynicy,
„Międzynarodowe Biennale Kultury Łemkowskiej” w Krynicy,
„Spotkania z Kulturą Łemkowską” w Gorzowie Wlkp.
Niemcy to najliczniejsza mniejszość narodowa zamieszkująca Polskę. Podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań narodowość niemiecką zadeklarowało 147 094 obywateli polskich, w tym: w województwie opolskim - 104 399, śląskim - 30 531, dolnośląskim - 1 792, warmińsko-mazurskim - 4 311, pomorskim - 2 016, zachodniopomorskim - 1 014, wielkopolskim - 820, kujawsko-pomorskim - 636, lubuskim – 513, mazowieckim - 351, łódzkim - 263. Największe skupiska obywateli polskich narodowości niemieckiej znajdują się w centralnych i wschodnich powiatach województwa opolskiego: strzeleckim (20,62 % mieszkańców powiatu), opolskim (19,82 %), krapkowickim (18,38 %), oleskim (16,82 %), prudnickim (14,93 %), kędzierzyńsko-kozielskim (13,15 %), kluczborskim (9,75 %) i opolskim-miejskim (2,46 %) oraz w zachodnich powiatach województwa śląskiego: raciborskim (7,24 %), gliwickim (4,25 %), i lublinieckim (3,10 %). Na terenie 27 gmin województwa opolskiego i jednej gminy województwa śląskiego przedstawiciele mniejszości niemieckiej stanowią ponad 20 % mieszkańców gminy.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości niemieckiej, wybrany z listy wyborczej komitetu mniejszości niemieckiej. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość niemiecka wystawiała swoich kandydatów na terenie zamieszkałych przez Niemców gmin województwa opolskiego, śląskiego i warmińsko-mazurskiego. Na terenie Opolszczyzny środowiska mniejszości powołały komitet wyborczy „Mniejszość Niemiecka”. Lokalne komitety wyborcze mniejszości powstały również na terenie województwa śląskiego. Kandydaci mniejszości startowali także z list innych komitetów wyborczych. W wyniku wyborów siedmiu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zasiada w sejmiku województwa opolskiego (przedstawiciel mniejszości pełni funkcję wicemarszałka województwa). W województwie opolskim mniejszość współtworzy koalicję rządzącą. Ponadto w sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego mandat sprawuje przedstawicielka mniejszości niemieckiej, wybrana z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego (jednocześnie pełni funkcję wicemarszałka województwa). Czterdziestu siedmiu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zasiada w radach powiatów: strzeleckiego, kędzierzyńsko-kozielskiego, krapkowickiego, opolskiego, oleskiego, kluczborskiego i prudnickiego w województwie opolskim, pięciu zasiada w radzie powiatu raciborskiego w województwie śląskim. W powiatach strzeleckim i opolskim przedstawiciele mniejszości uzyskali większość mandatów. Dwudziestu sześciu przedstawicieli mniejszości niemieckiej zostało wybranych na stanowiska wójtów i burmistrzów gmin i miast województwa opolskiego, jeden reprezentant mniejszości pełni funkcję wójta w gminie na terenie województwa śląskiego. W radach miast i gmin województwa opolskiego zasiada 304 radnych należących do mniejszości niemieckiej. Na terenie województwa śląskiego mniejszość tę reprezentuje 22 radnych, natomiast w województwie warmińsko-mazurskim dwoje. W gminach i powiatach zamieszkałych przez przedstawicieli mniejszości niemieckiej odgrywają oni znaczącą rolę we władzach samorządowych, kierując niektórymi z jednostek samorządu terytorialnego samodzielnie bądź w koalicjach z innymi komitetami.
W roku szkolnym 2005/2006 języka niemieckiego uczyło się w 350 placówkach oświatowych 35 456 uczniów należących do tej mniejszości.
Przedstawiciele mniejszości niemieckiej są w większości katolikami, nieliczni (głównie zamieszkujący województwa Polski północnej) deklarują przynależność do Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego.
Główne organizacje:
Związek Niemieckich Stowarzyszeń Społeczno-Kulturalnych w Polsce - Związek reprezentuje 10 Towarzystw Społeczno-Kulturalnych działających w 10 województwach i ok. 600 kół terenowych. Do Związku należy 10 członków (organizacji) stałych i 7 organizacji zrzeszonych. Członkowie stali to: Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców na Śląsku Opolskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców w województwie śląskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie zachodnio-pomorskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie wielkopolskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie łódzkim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie lubuskim, Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Mniejszości Niemieckiej w województwie dolnośląskim, Związek Stowarzyszeń Niemieckich w byłych Prusach Wschodnich, Związek Mniejszości Niemieckiej w województwie pomorskim, Związek Ludności Pochodzenia Niemieckiego w województwie kujawsko-pomorskim. Organizacjami stowarzyszonymi są: Związek Młodzieży Mniejszości Niemieckiej w Rzeczypospolitej Polskiej, Związek Śląskich Rolników, Związek Śląskich Kobiet Wiejskich, Śląskie Towarzystwo Medyczne, Górnośląskie Towarzystwo Śpiewacze, Towarzystwo Dobroczynne Niemców na Śląsku, Konwersatorium im. Josepha von Eichendorffa i Niemieckie Towarzystwo Oświatowe,
Niemiecka Wspólnota „Pojednanie i Przyszłość”,
Stowarzyszenie Mazurskie,
Śląskie Stowarzyszenie Samorządowe.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Schlesisches Wochenblatt" - tygodnik,
„Mitteilungsblatt" - miesięcznik,
„Masurische Storchenpost" - miesięcznik,
„Zeszyty Edukacji Kulturalnej-Heft für Kultur und Bildung"- kwartalnik.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Kultury Mniejszości Niemieckiej w Polsce,
Dni Kultury Niemieckiej na Śląsku Opolskim,
Konkurs Recytatorski w Języku Niemieckim „Młodzież Recytuje Poezję”,
Festyn Letni „Sommerfest” w Olsztynku,
Przegląd Orkiestr i Kapel Mniejszości Niemieckiej w Leśnicy,
Przegląd Zespołów Dziecięcych i Młodzieżowych Mniejszości Niemieckiej w Leśnicy,
Festiwal Chórów i Zespołów Śpiewaczych Mniejszości Niemieckiej w Walcach.
Ormianie to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 262 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 73, wielkopolskim - 26, śląskim - 23, małopolskim - 22, lubuskim - 20. Kolonie ormiańskie powstałe około XI w. na Rusi Kijowskiej (Lwów, Łuck, Kamieniec Podolski) weszły w skład państwa Polskiego za panowania Kazimierza Wielkiego. W 1356 r. kolonie w Kamieńcu Podolskim i we Lwowie uzyskały potwierdzenie swojej autonomii, a Lwów został siedzibą biskupa ormiańskiego. Po II wojnie światowej polscy Ormianie z dawnych kresów południowo-wschodnich w większości repatriowali się na obecne tereny państwa Polskiego. Największe skupiska polskich Ormian znajdują się w Warszawie, Poznaniu i Krakowie. Ważnym centrum kulturalnym mniejszości ormiańskiej są też Gliwice.
Mniejszość ormiańska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
W roku szkolnym 2005/2006 języka ormiańskiego uczyło się w 2 placówkach oświatowych (w Warszawie i Krakowie) 40 uczniów należących do tej mniejszości.
Mieszkający w Polsce Ormianie są przeważnie katolikami obrządku ormiańskiego lub łacińskiego.
Główne organizacje:
Ormiańskie Towarzystwo Kulturalne z siedzibą w Krakowie,
Związek Ormian w Polsce im. Arcybiskupa Józefa Teodorowicza z siedzibą w Gliwicach,
Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich z siedzibą w Warszawie
Fundacja Ormiańska KZKO.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Biuletyn Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego" - kwartalnik.
Największe imprezy kulturalne:
Obchody rocznicy ludobójstwa Ormian w 1915 r.,
Ogólnopolskie Spotkania Środowiska Ormiańskiego,
Dni ormiańskie w Krakowie.
Romowie to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 12 731 obywateli polskich, w tym: w województwie małopolskim - 1 678, dolnośląskim - 1 319, mazowieckim - 1 291, śląskim - 1 189, wielkopolskim - 1 086, łódzkim - 1 018, opolskim - 847, podkarpackim - 712, zachodniopomorskim - 699, lubelskim - 670, kujawsko-pomorskim - 634, warmińsko-mazurskim - 426, podlaskim - 365, świętokrzyskim - 338, lubuskim - 272, pomorskim - 187. Romowie w Polsce należą do czterech grup etnicznych: Polska Roma, Romowie Karpaccy (Bergitka Roma), Kełderasze i Lowarzy.
Pierwszy dokument poświadczający obecność Romów w Polsce datowany jest na rok 1401 i pochodzi z Krakowa. Od XV w. wzdłuż łuku Karpat i od strony Niziny Węgierskiej przybywały do Polski i osiedlały się grupy wędrujących Romów. Ich potomkami są Romowie Karpaccy. Od XVI wieku do Polski zaczęli przybywać z Niemiec Romowie nazwani później Polska Roma. W II połowie XIX w. z terenów Siedmiogrodu i Wołoszczyzny rozpoczęła się migracja Kełderaszy (Kelderari - kotlarze) i Lowarów (Lovari - handlarze końmi).
Romowie Karpaccy (prowadzący osiadły tryb życia od kilkuset lat) zamieszkują górskie tereny województwa małopolskiego. Największy odsetek osób narodowości romskiej zamieszkuje gminę wiejską Bukowina Tatrzańska w powiecie tatrzańskim, gdzie 1,10 % mieszkańców gminy zadeklarowało w trakcie spisu powszechnego narodowość romską. Stosunkowo duże skupiska osób należących do grupy Bergitka Roma znajdują się także w miastach Górnego i Dolnego Śląska oraz w Nowej Hucie, gdzie w latach 50-tych XX wieku zatrudniano Romów w ramach tzw. polityki produktywizacyjnej. Większość Romów należących do pozostałych trzech grup prowadziła niegdyś wędrowny tryb życia. Obecnie przedstawiciele tych społeczności mieszkają głównie w miastach: Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Łodzi, Krakowie, Mielcu i Puławach oraz wielu mniejszych ośrodkach miejskich. Jest to konsekwencją przymusowej polityki osiedleńczej prowadzonej przez władze PRL.
Mniejszość romska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. do władz niektórych gmin województw: mazowieckiego, małopolskiego, opolskiego i dolnośląskiego z list różnych komitetów wyborczych. Żaden z kandydatów związanych z tą mniejszością nie uzyskał jednak mandatu.
Romowie w Polsce to w zdecydowanej większości członkowie Kościoła Rzymskokatolickiego, są jednak także wśród nich wyznawcy prawosławia, członkowie Kościoła Zielonoświątkowców i Związku Świadków Jehowy.
Główne organizacje:
Centralna Rada Romów,
Stowarzyszenie Romów w Polsce,
Centrum Kultury Rromów w Polsce – Stowarzyszenie Kulturalno-Społeczne z siedzibą w Tarnowie,
Stowarzyszenie Mniejszości Narodowej Romów „Roma Union” z siedzibą we Włocławku,
Stowarzyszenia Romów we Wrocławiu „Romani Bacht”,
Stowarzyszenie Romów w Limanowej,
Towarzystwo Społeczno – Kulturalne Romów w Rzeczypospolitej Polskiej z siedzibą w Kędzierzynie – Koźlu,
Związek Romów Polskich z siedzibą w Szczecinku,
Centrum Doradztwa i Informacji dla Romów w Polsce z siedzibą w Łodzi,
Radomskie Stowarzyszenie Romów „Romano Waśt”,
Romskie Stowarzyszenie Oświatowe „Harangos” z siedzibą w Krakowie,
Stowarzyszenie Kobiet Romskich w Polsce z siedzibą w Krakowie,
Towarzystwo Krzewienia Kultury i Tradycji Romskiej „Kałe Jakha” z siedzibą w Krakowie,
Stowarzyszenie Romów w Krakowie,
Stowarzyszenie Społeczności Romskiej „Familia” w Tarnowie,
Stowarzyszenie Kultury Romskiej „Hitano” w Olsztynie,
Stowarzyszenie Twórców i Przyjaciół Kultury Cygańskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Dialog – Pheniben” – miesięcznik,
„Rrom po Drom” – dwumiesięcznik,
„Romano Atmo” – dwumiesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Międzynarodowe Spotkania Zespołów Cygańskich „Romane Dyvesa” w Gorzowie Wielkopolskim,
Międzynarodowy Festiwal Piosenki i Kultury Romów w Ciechocinku,
Obchody dnia pamięci o zagładzie Romów i Sinti organizowane na terenie byłego obozu KL Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu,
Uroczystości upamiętniające likwidację w 1942 r. tzw. Zigeunerlager-Litzmannstadt Getto w Łodzi,
Międzynarodowy Tabor Pamięci Romów Tarnów-Żabno-Szczurowa.
Rosjanie to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 3244 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 614, podlaskim - 511, dolnośląskim - 362, śląskim - 275, zachodniopomorskim - 221, pomorskim - 199, łódzkim - 179, wielkopolskim - 160, lubuskim - 124, warmińsko-mazurskim - 112, małopolskim - 106. Rosjanie mieszkający w Polsce wywodzą się głównie z kolejnych fal migracyjnych, w ramach których przybywali do Polski: w okresie rozbiorów, po rewolucji październikowej, w okresie PRL oraz po rozpadzie ZSRR. Przedstawiciele społeczności rosyjskiej należą w większości do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Ponadto w województwie podlaskim i warmińsko-mazurskim mieszkają staroobrzędowcy (starowiercy). Grupa ta, jako grupa wyznaniowa, powstała w drugiej połowie XVII wieku w wyniku rozłamu w rosyjskiej cerkwi prawosławnej. Pod koniec XVIII wieku staroobrzędowcy osiedlili się na obecnych terenach Polski (Suwalszczyzna i Mazury) uchodząc przed prześladowaniami religijnymi. Najważniejszym czynnikiem identyfikacji tej grupy jest religia (prawosławie w obrządku Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego), a świadomość narodowa stanowi czynnik drugorzędny.
Mniejszość rosyjska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. z list różnych komitetów wyborczych. Żaden przedstawiciel mniejszości rosyjskiej nie uzyskał jednak mandatu.
Główne organizacje:
Rosyjskie Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe z siedzibą w Białymstoku,
Stowarzyszenie „Wspólnota Rosyjska” z siedzibą w Warszawie,
Stowarzyszenie „Rosyjski Dom” z siedzibą w Warszawie,
Stowarzyszenie Staroobrzędowców w Polsce z siedzibą w Borze k/Augustowa.
Największe imprezy kulturalne:
Dni Kultury Rosyjskiej w Białymstoku,
Rosyjskie Wieczory organizowane w Warszawie,
Spotkania i Wieczory Rosyjskie organizowane w Białymstoku,
Konkurs Recytatorski Poezji Rosyjskiej,
Pikniki Staroobrzędowców w Gabowych Grądach.
Słowacy to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 1 710 obywateli polskich, w tym: w województwie małopolskim - 1 572, śląskim - 40, mazowieckim - 20. Słowacy zamieszkują tradycyjnie tereny Spisza i Orawy. Największe skupiska mniejszości słowackiej to gminy: wiejska Nowy Targ (3,25 % ludności), Łapsze Niżne (2,64 %) i Jabłonka (1,25 %) - powiatu nowotarskiego oraz gmina Bukowina Tatrzańska (2,84 %) - powiatu tatrzańskiego.
Mniejszość słowacka nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Osoby reprezentujące tę mniejszość kandydowały w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. do władz niektórych gmin województwa małopolskiego z list różnych komitetów wyborczych. Mandat uzyskała jedna kandydatka związana z mniejszością słowacką.
W roku szkolnym 2005/2006 języka słowackiego uczyło się w 11 placówkach oświatowych 279 uczniów należących do tej mniejszości.
Słowacy są w większości wiernymi Kościoła Rzymskokatolickiego.
Główna organizacja:
Towarzystwo Słowaków w Polsce.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Život" - miesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Dni Kultury Słowackiej w Małopolsce,
Przegląd Krajańskich Orkiestr Dętych,
Przegląd Zespołów Folklorystycznych w Krempachach.
Tatarzy to mniejszość etniczna, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 447 obywateli polskich, w tym: w województwie podlaskim - 319, pomorskim - 28, mazowieckim - 22, wielkopolskim - 20. Tatarzy zamieszkują rdzenne kolonie tatarskie na Białostocczyźnie (Bohoniki i Kruszyniany) oraz miasta: Białystok, Sokółkę, Dąbrowę Białostocką i Gdańsk.
Polscy Tatarzy mieszkali na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego od końca XIV wieku. Ich przodkami byli emigranci lub uciekinierzy z terenów ówczesnej Złotej Ordy oraz z Krymu. Tatarzy w Polsce zatracili znajomość swojego ojczystego języka, pozostali natomiast wierni religii muzułmańskiej. Istotne znaczenie w życiu mniejszości tatarskiej odgrywa działalność Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Mniejszość tatarska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
Główna organizacja:
Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej,
Centrum Kultury Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej im. Leona Mirzy Kryczyńskiego.
Najważniejszy tytuł prasowy:
„Rocznik Tatarów Polskich”- rocznik.
Największa impreza kulturalna:
Letnia Akademia Wiedzy o Tatarach Polskich.
Ukraińcy to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 27 172 obywateli polskich, w tym: w województwie warmińsko-mazurskim - 11 881, zachodniopomorskim - 3 703, podkarpackim - 2 984, pomorskim - 2 831, dolnośląskim - 1 422, podlaskim - 1 366, lubuskim - 615, mazowieckim - 579, małopolskim - 472, lubelskim - 389, śląskim - 309. W wyniku przeprowadzonej w 1947 r. przez ówczesne władze komunistyczne akcji "Wisła" niemal cała ludność ukraińska, zamieszkująca tereny południowo-wschodniej Polski, została przesiedlona na tereny Polski północnej i zachodniej. W efekcie największe skupiska mniejszości ukraińskiej znajdują się obecnie na terenach województw: warmińsko-mazurskiego, dolnośląskiego i zachodniopomorskiego. Części Ukraińców udało się uniknąć przesiedlenia z rodzimych terenów, a części pozwolono na powrót po 1956 r. Stąd też skupiska mniejszości ukraińskiej w województwach podkarpackim i małopolskim. Największe skupiska obywateli polskich narodowości ukraińskiej znajdują się w powiatach: węgorzewskim (6,03 % mieszkańców powiatu), gołdapskim (2,34 %), giżyckim (2,42 %), kętrzyńskim (1,53 %), bartoszyckim (3,30 %), elbląskim (2,07 %) i braniewskim (3,59 %) - województwa warmińsko-mazurskiego, w powiecie: sanockim (1,04 % mieszkańców) i w Przemyślu (1,20 %) - województwa podkarpackiego, powiecie człuchowskim (1,19 %) - województwa pomorskiego i powiecie szczecineckim (1,12 %) - województwa zachodniopomorskiego. Łącznie na terenie 9 gmin województw: warmińsko-mazurskiego, zachodniopomorskiego i podkarpackiego przedstawiciele mniejszości ukraińskiej stanowią ponad 10 % mieszkańców gminy.
W Parlamencie zasiada jeden przedstawiciel mniejszości ukraińskiej wybrany z listy Platformy Obywatelskiej. W wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r. mniejszość ukraińska nie wystawiła swoich komitetów wyborczych. Kandydaci reprezentujący tę mniejszość ubiegali się o mandaty z list różnych komitetów wyborczych, część z nich kandydowała z poparciem Związku Ukraińców w Polsce. Osoby należące do mniejszości kandydowały głównie na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Poszczególni kandydaci zostali również zgłoszeni w województwach: zachodniopomorskim, lubuskim, podlaskim i dolnośląskim. W wyniku wyborów: przedstawiciel mniejszości ukraińskiej zasiada w sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego (pełni funkcję przewodniczącego sejmiku województwa), ośmiu zasiada w samorządach powiatowych (powiaty: ostródzki, kętrzyński, gołdapski, bartoszycki - województwa warmińsko-mazurskiego, powiaty: koszaliński i szczecinecki – województwa zachodniopomorskiego), dwóch pełni funkcję wójta (województwa dolnośląskie i warmińsko-mazurskie), osiem osób zasiada w radach gmin na terenie województwa warmińsko-mazurskiego, jedna w radzie miasta Przemyśla (województwo podkarpackie).
W roku szkolnym 2005/2006 języka ukraińskiego uczyło się w 162 placówkach oświatowych 2740 uczniów należących do tej mniejszości.
Ukraińcy w Polsce należą w większości do dwóch kościołów: Kościoła Katolickiego Obrządku Bizantyńsko-Ukraińskiego i Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Główne organizacje:
Związek Ukraińców w Polsce,
Związek Ukraińców Podlasia,
Towarzystwo Ukraińskie w Lublinie,
Fundacja św. Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej,
Związek Ukrainek,
Ukraińskie Towarzystwo Nauczycielskie w Polsce,
Ukraińskie Towarzystwo Lekarskie,
Stowarzyszenie Ukraińców - Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego,
Organizacja Młodzieży Ukraińskiej „PŁAST”,
Ukraińskie Towarzystwo Historyczne,
Związek Niezależnej Młodzieży Ukraińskiej.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Nasze Słowo” - tygodnik,
„Nad Buhom i Narwoju" - dwumiesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
„Festiwal Kultury Ukraińskiej” w Sopocie,
„Młodzieżowy Jarmark” w Gdańsku,
Festiwal Kultury Ukraińskiej na Podlasiu "Podlaska Jesień”,
„Bytowska Watra”,
„Spotkania Pogranicza” – Głębock,
„Dni Kultury Ukraińskiej” – organizowane w Szczecinie i Giżycku,
Dziecięcy Festiwal Kultury w Elblągu,
„Na Iwana, na Kupała” w Dubiczach Cerkiewnych,
Festiwal Ukraińskich Zespołów Dziecięcych w Koszalinie,
„Noc na Iwana Kupała” w Kruklankach,
Jarmark Folklorystyczny „Z malowanej skrzyni” w Kętrzynie,
„Pod wspólnym niebem” w Olsztynie,
Dni teatru ukraińskiego w Olsztynie.
Żydzi to mniejszość narodowa, do której przynależność podczas przeprowadzonego w 2002 r. Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań zadeklarowało 1 055 obywateli polskich, w tym: w województwie mazowieckim - 397, dolnośląskim - 204, śląskim - 92, łódzkim - 65, małopolskim - 50. Żydzi mieszkają w rozproszeniu, przede wszystkim w dużych miastach. Pierwsze wzmianki o Żydach na terenach polskich pochodzą z X wieku, a pierwszym oficjalnym polskim dokumentem nadającym Żydom przywileje i autonomię był statut kaliski z XIII wieku. Żydzi napływali do Polski ze względu na stosunkowo najlepsze (na tle nieustannych pogromów w Europie Zachodniej) warunki bezpiecznego życia i rozwoju własnej kultury oraz gwarantowaną przywilejami królewskimi autonomię gmin wyznaniowych. Liczba Żydów w Polsce tradycyjnie oscylowała w okolicach 10 % populacji (najwięcej w Europie). Rozwój żydowskiego życia w Polsce został brutalnie przerwany przez II wojnę światową i hitlerowską politykę Endlösung. Z ok. 3,5 miliona polskich Żydów wojnę przeżyło ok. 300 tys. W okresie PRL-u w kilku falach emigracyjnych wyjechała większość polskich Żydów. Po roku 1989 nastąpiło odrodzenie życia żydowskiego w Polsce. Wiele osób powróciło do swoich żydowskich korzeni. Powstały nowe organizacje działające na rzecz rozwoju życia społeczności żydowskiej w Polsce.
Mniejszość żydowska nie ma swoich przedstawicieli w Parlamencie. Mniejszość ta nie wystawiała również swoich kandydatów w wyborach samorządowych przeprowadzonych w 2006 r.
W roku szkolnym 2005/2006 języka hebrajskiego uczyło się w 2 placówkach oświatowych (w Warszawie i Wrocławiu) 66 uczniów należących do tej mniejszości. Język jidysz (tradycyjny język Żydów polskich) nauczany jest na kursach organizowanych przez organizacje żydowskie.
Żydzi to wyznawcy religii mojżeszowej. Istotne znaczenie w życiu mniejszości żydowskiej odgrywa działalność Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej.
Główne organizacje:
Towarzystwo Społeczno - Kulturalne Żydów w Polsce,
Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny,
Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej,
Fundacja „Shalom”,
Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego.
Najważniejsze tytuły prasowe:
„Dos Jidisze Wort - Słowo Żydowskie” - dwutygodnik,
„Midrasz” – miesięcznik.
Największe imprezy kulturalne:
Festiwal Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”,
Dni Książki Żydowskiej w Warszawie,
Obchody Rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim,
Spotkania z Kulturą Żydowską Simha we Wrocławiu,
Koncert Hawdałowe organizowane we Wrocławiu.
http://ofu.pl/xx02dg6z