KLASA PANUJĄCA WG KAROLA MARKSA
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Karol Marks zasłynął głównie z tego powodu że podzielił ( utworzył ) tak zwaną teorię klas społecznych. Według niego całe społeczeństwo dzieliło się na dwie klasy. Jako kryterium wyodrębniania przynależności do klas uważał że są to stosunki powstające w procesie produkcji dóbr materialnych. Położenie klasowe wyznacza posiadanie lub nieposiadanie środków produkcji. Uważał że klasy społeczne w pewien sposób porządkują całe społeczeństwo. Opisywał on społeczeństwo głównie pod katem walki klas.
Jeśli chodzi o państwo Marks uważał że jest to twór, który jest zdeterminowany przez jedną ważną klasę panującą. Zaś całą genezę tego państwa uważał że jest właśnie chęć zaspokojenia realizacji interesów klasy dominującej. Warto wspomnieć jeśli chodzi o tego filozofa jeszcze o tak zwanej świadomości klasowej. Była ona ściśle związana z walką klas. Możemy to zdefiniować jako grupę wspólnego zapatrywania się na świat , w zależności od przynależności klasowej. Musimy jednak pamiętać jeszcze o tym że według Marksa to nie wszystkie jednostki, które przynależały do danej klasy posiadały świadomość klasową. Świadomość poszczególnych jednostek i grup, to tylko konsekwencja szerszej świadomości klasowej. Na koniec jeszcze chciałem wspomnieć o klasie samej dla siebie. Jest to klasa gdzie wszyscy jej członkowie posiadają świadomość społeczną.
Pareto dostrzegał w każdym społeczeństwie wiele elit. W każdej sferze działalności ludzkiej można wyodrębnić tych, którzy wyrastają ponad innych: są najbardziej utalentowani, wytrwali, efektywni itd. Oni tworzą elitę w danej dziedzinie. Pareto używał pojęcia klasa wybrana. Dzieli ową klasę wyodrębniając w niej tych, którzy bezpośrednio lub pośrednio odgrywają znaczącą rolę w rządzeniu i tworzą elitę rządzącą. W społeczeństwie są zatem dwie warstwy: warstwę niższą, czyli nieelitę oraz warstwę wyższą, którą dzieli na elitę rządząca i elitę nie rządzącą.
Moska nazywa elitę rządzącą klasą polityczną. Elity zawsze stanowią zdecydowaną mniejszość. Sprawowanie władzy jest zawsze zjawiskiem grupowym, nie istnieje władza jednostki (tyrani muszą mieć zaplecze). Ponieważ elity są mniejszością , mają dużą zdolność samoorganizacji, co jest niemożliwe w dużych zbiorowościach, masach. Co decyduje o składzie elity? Ci, którzy maja władzę, posiadają cechy najbardziej cenione w danym społeczeństwie. Dlaczego masy podporządkowują się elitom? Przymus nie jest wystarczającym kryterium do wyjaśnienia fenomenu elit, jest on drugoplanowym czynnikiem. Decydującym czynnikiem jest formuła polityczna – element zawarty w kulturze danego społeczeństwa uzasadniający władze elit; źródło legitymizacji władzy (np. namazanie boże)
Dla elitystów zasadnicza oś podziałów społecznych przebiega wzdłuż linii elita – masy, przy czym z reguły na biegunie elity w nieproporcjonalnie wysokim stopniu kumulują się społeczne uprzywilejowania i nagrody (wykształcenie, bogactwo, prestiż), natomiast na biegunie mas – społeczno-ekonomiczne upośledzenie, niewiedza i apatia.
Elityzm podważał założenia klasycznej liberalnej myśli demokratycznej. Kwestionował racjonalność i suwerenność jednostek, ich zdolność politycznej artykulacji interesów i zbiorowego działania nakierowanego na realizację tych interesów. Kwestionował również ideę wspólnego dobra i zbiorowej woli, które miały ujawniać się poprzez zindywidualizowane, racjonalne świadomych obywateli. Przekonywała, ze rządy ludu, odpowiedzialność elit i kontrola elit przez masy to mit.
Jeśli chodzi o państwo Marks uważał że jest to twór, który jest zdeterminowany przez jedną ważną klasę panującą. Zaś całą genezę tego państwa uważał że jest właśnie chęć zaspokojenia realizacji interesów klasy dominującej. Warto wspomnieć jeśli chodzi o tego filozofa jeszcze o tak zwanej świadomości klasowej. Była ona ściśle związana z walką klas. Możemy to zdefiniować jako grupę wspólnego zapatrywania się na świat , w zależności od przynależności klasowej. Musimy jednak pamiętać jeszcze o tym że według Marksa to nie wszystkie jednostki, które przynależały do danej klasy posiadały świadomość klasową. Świadomość poszczególnych jednostek i grup, to tylko konsekwencja szerszej świadomości klasowej. Na koniec jeszcze chciałem wspomnieć o klasie samej dla siebie. Jest to klasa gdzie wszyscy jej członkowie posiadają świadomość społeczną.
Pareto dostrzegał w każdym społeczeństwie wiele elit. W każdej sferze działalności ludzkiej można wyodrębnić tych, którzy wyrastają ponad innych: są najbardziej utalentowani, wytrwali, efektywni itd. Oni tworzą elitę w danej dziedzinie. Pareto używał pojęcia klasa wybrana. Dzieli ową klasę wyodrębniając w niej tych, którzy bezpośrednio lub pośrednio odgrywają znaczącą rolę w rządzeniu i tworzą elitę rządzącą. W społeczeństwie są zatem dwie warstwy: warstwę niższą, czyli nieelitę oraz warstwę wyższą, którą dzieli na elitę rządząca i elitę nie rządzącą.
Moska nazywa elitę rządzącą klasą polityczną. Elity zawsze stanowią zdecydowaną mniejszość. Sprawowanie władzy jest zawsze zjawiskiem grupowym, nie istnieje władza jednostki (tyrani muszą mieć zaplecze). Ponieważ elity są mniejszością , mają dużą zdolność samoorganizacji, co jest niemożliwe w dużych zbiorowościach, masach. Co decyduje o składzie elity? Ci, którzy maja władzę, posiadają cechy najbardziej cenione w danym społeczeństwie. Dlaczego masy podporządkowują się elitom? Przymus nie jest wystarczającym kryterium do wyjaśnienia fenomenu elit, jest on drugoplanowym czynnikiem. Decydującym czynnikiem jest formuła polityczna – element zawarty w kulturze danego społeczeństwa uzasadniający władze elit; źródło legitymizacji władzy (np. namazanie boże)
Dla elitystów zasadnicza oś podziałów społecznych przebiega wzdłuż linii elita – masy, przy czym z reguły na biegunie elity w nieproporcjonalnie wysokim stopniu kumulują się społeczne uprzywilejowania i nagrody (wykształcenie, bogactwo, prestiż), natomiast na biegunie mas – społeczno-ekonomiczne upośledzenie, niewiedza i apatia.
Elityzm podważał założenia klasycznej liberalnej myśli demokratycznej. Kwestionował racjonalność i suwerenność jednostek, ich zdolność politycznej artykulacji interesów i zbiorowego działania nakierowanego na realizację tych interesów. Kwestionował również ideę wspólnego dobra i zbiorowej woli, które miały ujawniać się poprzez zindywidualizowane, racjonalne świadomych obywateli. Przekonywała, ze rządy ludu, odpowiedzialność elit i kontrola elit przez masy to mit.