Bydło, rogacizna - ogólna nazwa zwierząt hodowlanych z rodziny krętorogich. Hodowane są dla uzyskania z nich żywności (mleko, mięso, tłuszcz) oraz innych surowców (głównie skóra). Wiele z nich jest wykorzystywanych również jako siła pociągowa.
Bydło to udomowione formy, pochodzące od takich dzikich gatunków ssaków, jak: banteng, bawół, gaur, jak, tur, żubr. Europejskie gatunki bydła pochodzą od wymarłego tura, a udomowione zostały w Azji przed ok. 6-7 tys. lat. Bywają to także mieszańce międzygatunkowe (np. żubroń).
Dorosłe samce bydła nazywamy bykami, samice krowami, młode cielakami (samice powyżej 2 roku jałówkami, a samce byczkami).
Bydło zalicza się do przeżuwaczy, a co za tym idzie posiada charakterystyczną dla tego podrzędu budowę i fizjologię układu pokarmowego.
W węższym znaczeniu nazwa bydło odnosi się do przedstawicieli gatunku bydło domowe (Bos taurus[1]) pochodzącego od tura, oraz jego podgatunku (nieraz traktowanego jak osobny gatunek) - zebu (Bos taurus indicus albo Bos indicus), występującego w strefie klimatów gorących.
Liczbę bydła na świecie szacuje się na 1,3 mld sztuk. Głównym producentem są Indie - 400 mln, Brazylia i Chiny - po 150 mln, USA - 100 mln.
Zwierzęta gospodarskie mniejsze od bydła nazywamy trzodą.