Odprawa posłów greckich jest wyrazem wielkiej troski J. Kochanowskiego o losy kraju i społeczeństwa. Pisarz pod maską ustroju państwowego Troi odsłania główne niedomagania ustrojowe Rzeczypospolitej. Buduje tu sytuację, w której losy państwa znajdują się w rękach ludzi, od decyzji których zależą dalsze dzieje zbiorowości. Wojna bądź pokój - ta konsekwencja decyzji Rady staje się sytuacją probierczą, która sprawdza wartość moralną społeczeństwa, pokazuje czy odpowiedzialność rządzących jest ich najwyższą cnotą. Konsekwencją decyzji Rady staje się zagrożenie wojną z Grecją. Rada postanowiła bowiem, że Helena nie wróci z posłami greckimi. O przyszłość kraju zadecydowała prywata i szlachecki egoizm, postawa obywateli, takich jak Aleksander-Parys, pragnący jedynie dbać i zaspokajać własne rządze. Aleksander, Iketaon, młodzież arystokratyczna Troi, reprezentują polityczną i moralną niedojrzałość. Ich prywata, lekkomyślność, brak odpowiedzialności za dobro wspólne doprowadza do totalnej decyzji. W przeciwieństwie do nich, obywatelem, którego cechuje poczucie obowiązku wobec ojczyzny, jest Antenor. Miłuje on sprawiedliwość i ponad wszystko wynosi dobro państwa. Zdając sobie sprawę z grożącego niebezpieczeństwa, zabiega o utrzymanie pokoju. Chociaż przegrywa na Radzie Trojańskiej, pierwszy będzie wzywał do wojennych przygotowań. Ważną postacią jest także Ulisses, który zapowiada „zginienie nierządnego królestwa”. Proroctwo Kasandry wieńczy patriotyczno-obywatelski sens utworu: tak giną królestwa, których obywatele nie kierują się prawością, umiłowaniem zgody i pokoju. Przestrogę „nierządnemu królestwu” wypowiada także Chór. Pieśń Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie” ustanawia odpowiedzialność władców za powierzony im lud i państwo. Król Priam okazuje się w kontekście słów Chóru władcą słabym, niezdecydowanym, uzależnionym od parlamentu. Tragedia humanistyczna J. Kochanowskiego wyznacza moralny i polityczny zakres odpowiedzialności za państwo-ojczyznę. Odpowiedzialność rządzących jest cnotą, która stanowi kryterium wartości człowieka i obywatela. To ona decyduje o egzystencji i sile państwa. To ona otwiera tym, co służą ojczyźnie drogę do nieba.