.....
person
brightness_auto
1 odpowiedź
„Prezydent Ignacy Mościcki.”
Nowinowski S. M. Warszawa 1994
Zrecenzował Karol Kępa
GWSH, politologia, dziennikarstwo, studia dzienne
Data oddania pracy 8 stycznie 2009 roku
Książka ta pozwala nam poznać bliżej barwną postać, jaką jest Ignacy Mościcki, jest napisana w sposób przystępny dla zwykłego człowieka, który chciałby pogłębić swoją wiedzę, chodź zawiera trochę archaizmów.
Zacznijmy od biografii ów postaci. Ignacy Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 r. w Mierzanowie znajdującym się obecnie w województwie mazowieckim. Pochodził z średniozamożnej rodziny ziemiańskiej, był synem Faustyna, powstańca styczniowego walczącego pod pseudonimem "Markiewicz" i Stefanii. Naukę w szkole średniej rozpoczął w Zamościu natomiast kończył ją w prywatnej szkole polskiej w Warszawie. W 1891 r. ukończył chemię na Wydziale Chemicznym Politechniki w Rydze. Podczas trwania studiów zorganizował wśród studentów i polskich żołnierzy ryskiego garnizonu "kółka oświatowe", które w rzeczywistości podejmowały działalność niepodległościową i spiskową. Związał się również z II Proletariatem, a po powrocie do kraju kontynuował swoja pracę w ruchu socjalistycznym. Stało się to przyczyną zmuszenia Mościckiego do wyjazdu z ziem polskich w lipiecu 1892. Mościcki udał się do Londynu, gdzie przebywał przez pięć lat, m. in. studiując w technicznej szkole wyższej w Finsbury i w bibliotece patentowej. W Londynie zetknął się po raz pierwszy z Józefem Piłsudskim. Na emigracji porzucił zupełnie działalność polityczną a całą energie skupił na pracy naukowej, na badaniach i doświadczeniach.
Od roku 1897 był asystentem u prof. Józefa Wierusza - Kowalskiego w katedrze fizyki na Uniwersytecie we Fryburgu szwajcarskim. Mościcki był kierownikiem prac badawczych w utworzonym tu według jego projektu laboratorium. W ciągu 15 lat dokonał wielu odkryć naukowych w dziedzinie elektrochemii i elektrofizyki. W 1912 r. powołany został, jako wykładowca na katedrę elektrochemii Politechniki Lwowskiej, następnie wybrany dziekanem Wydziału Chemii i wreszcie rektorem uczelni, z której to funkcji zrezygnował przenosząc się na Politechnikę Warszawską. Ignacy Mościcki położył funda męty pod powstanie polskiego przemysłu chemicznego. Powołał do życia Instytut Badań Naukowych i Technicznych "Metan". Założył fabrykę chemiczną w Jaworznie, uruchomił zdezorganizowaną przez Niemców Fabrykę Związków Azotowych w Chorzowie, której dyrektorem technicznym został inż. Eugeniusz Kwiatkowski, zainicjował budowę najnowocześniejszej w owych czasach Państwowej Fabryki Związków Azotowych pod Tarnowem (1927 r.). Na cześć swojego założyciela nowa przemysłowa dzielnica miasta nazwana została Mościcami i pod tą nazwą znana jest do dzisiaj.
W maju 1938 r. Ignacy Mościcki wizytując nowopowstałe zakłady wybudowane w ramach centralnego okręgu przemysłowego, odwiedził również Mościce. 1 Czerwca 1926 r. Ignacy Mościcki wybrany został przez Zgromadzenie Narodowe prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Odtąd przez 13 lat pełnił tę funkcję, aż do wybuchu II wojny światowej (wybór na urząd prezydenta powtórzono 8 maja 1933 r.). 1 września 1939 r. prezydent wydał orędzie do społeczeństwa, wyrażając przekonanie, iż "cały naród stanie obok Wodza Naczelnego i Sił Zbrojnych celem walki o Wolność, Niepodległość i Honor". 17 Września, na wieść o wkroczeniu do Polski wojsk radzieckich, prezydent Mościcki wraz z rządem przekroczył granicę polsko-rumuńską. W Rumunii wszyscy zostali internowani w Kraiowej. Ignacy Mościcki mianował swoim zastępcą marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, który wkrótce został internowany, następnie gen. Bolesława Wieniawę-Długoszewskiego lecz ten zrezygnował z urzędu, aż wreszcie przebywającego we Francji Władysława Raczkiewicza, wojewodę pomorskiego i prezesa Światowego Związku Polaków, który 30 września 1939 r. objął urząd prezydenta RP. W grudniu 1939 r. Mościcki, powołując się na szwajcarskie obywatelstwo, wraz z rodziną przeniósł się do Szwajcarii, gdzie spisał swoje wspomnienia. Był dwukrotnie żonaty: z Michaliną Czyżewską, z którą miał dwóch synów - Józefa i Michała, obaj byli dyplomatami. Następnie z Marią Dobrzańską. Ignacy Mościcki zmarł 2 października 1946 r. w Versoix pod Genewą, mając 79 lat.
Kończąc biografie, chciałbym ocenić prezydenta z własnego punktu widzenia przez pryzmat danej książki. Ignacy Mościcki, choć niezbyt pozytywnie oceniany, jako polityk, był wybitnym naukowcem, członkiem licznych towarzystw naukowych, doktorem honoris causa wielu polskich i europejskich uniwersytetów, odznaczony był wieloma krajowymi i zagranicznymi medalami. Region tarnowski zawdzięcza mu swój rozwój gospodarczy i społeczny. Wielu z nas nie ma o tym bladego pojęcia, jest to kolejne potwierdzenie, że nie wykształcenie decyduje o naszych predyspozycjach do bycia przywódcą, lecz nasza, inteligęcja emocjonalna, można tu się odwołać do Lecha Wałęsy. Trzeba przyznać Mościckiemu że mimo działania w polityce, dalej prowadził badania naukowe. Książka ta ukazuje nam obiektywny, a zarazem inny jak dotąd obraz prezydenta Ignacego Mościckiego, i czystym sumieniem mogę ją polecić innym chętnym chcącym poznać „drugą naturę” wybitnego naukowca, polityka.
to jest jego biografia . pomoze przy pisaniu :)
Nowinowski S. M. Warszawa 1994
Zrecenzował Karol Kępa
GWSH, politologia, dziennikarstwo, studia dzienne
Data oddania pracy 8 stycznie 2009 roku
Książka ta pozwala nam poznać bliżej barwną postać, jaką jest Ignacy Mościcki, jest napisana w sposób przystępny dla zwykłego człowieka, który chciałby pogłębić swoją wiedzę, chodź zawiera trochę archaizmów.
Zacznijmy od biografii ów postaci. Ignacy Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 r. w Mierzanowie znajdującym się obecnie w województwie mazowieckim. Pochodził z średniozamożnej rodziny ziemiańskiej, był synem Faustyna, powstańca styczniowego walczącego pod pseudonimem "Markiewicz" i Stefanii. Naukę w szkole średniej rozpoczął w Zamościu natomiast kończył ją w prywatnej szkole polskiej w Warszawie. W 1891 r. ukończył chemię na Wydziale Chemicznym Politechniki w Rydze. Podczas trwania studiów zorganizował wśród studentów i polskich żołnierzy ryskiego garnizonu "kółka oświatowe", które w rzeczywistości podejmowały działalność niepodległościową i spiskową. Związał się również z II Proletariatem, a po powrocie do kraju kontynuował swoja pracę w ruchu socjalistycznym. Stało się to przyczyną zmuszenia Mościckiego do wyjazdu z ziem polskich w lipiecu 1892. Mościcki udał się do Londynu, gdzie przebywał przez pięć lat, m. in. studiując w technicznej szkole wyższej w Finsbury i w bibliotece patentowej. W Londynie zetknął się po raz pierwszy z Józefem Piłsudskim. Na emigracji porzucił zupełnie działalność polityczną a całą energie skupił na pracy naukowej, na badaniach i doświadczeniach.
Od roku 1897 był asystentem u prof. Józefa Wierusza - Kowalskiego w katedrze fizyki na Uniwersytecie we Fryburgu szwajcarskim. Mościcki był kierownikiem prac badawczych w utworzonym tu według jego projektu laboratorium. W ciągu 15 lat dokonał wielu odkryć naukowych w dziedzinie elektrochemii i elektrofizyki. W 1912 r. powołany został, jako wykładowca na katedrę elektrochemii Politechniki Lwowskiej, następnie wybrany dziekanem Wydziału Chemii i wreszcie rektorem uczelni, z której to funkcji zrezygnował przenosząc się na Politechnikę Warszawską. Ignacy Mościcki położył funda męty pod powstanie polskiego przemysłu chemicznego. Powołał do życia Instytut Badań Naukowych i Technicznych "Metan". Założył fabrykę chemiczną w Jaworznie, uruchomił zdezorganizowaną przez Niemców Fabrykę Związków Azotowych w Chorzowie, której dyrektorem technicznym został inż. Eugeniusz Kwiatkowski, zainicjował budowę najnowocześniejszej w owych czasach Państwowej Fabryki Związków Azotowych pod Tarnowem (1927 r.). Na cześć swojego założyciela nowa przemysłowa dzielnica miasta nazwana została Mościcami i pod tą nazwą znana jest do dzisiaj.
W maju 1938 r. Ignacy Mościcki wizytując nowopowstałe zakłady wybudowane w ramach centralnego okręgu przemysłowego, odwiedził również Mościce. 1 Czerwca 1926 r. Ignacy Mościcki wybrany został przez Zgromadzenie Narodowe prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Odtąd przez 13 lat pełnił tę funkcję, aż do wybuchu II wojny światowej (wybór na urząd prezydenta powtórzono 8 maja 1933 r.). 1 września 1939 r. prezydent wydał orędzie do społeczeństwa, wyrażając przekonanie, iż "cały naród stanie obok Wodza Naczelnego i Sił Zbrojnych celem walki o Wolność, Niepodległość i Honor". 17 Września, na wieść o wkroczeniu do Polski wojsk radzieckich, prezydent Mościcki wraz z rządem przekroczył granicę polsko-rumuńską. W Rumunii wszyscy zostali internowani w Kraiowej. Ignacy Mościcki mianował swoim zastępcą marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, który wkrótce został internowany, następnie gen. Bolesława Wieniawę-Długoszewskiego lecz ten zrezygnował z urzędu, aż wreszcie przebywającego we Francji Władysława Raczkiewicza, wojewodę pomorskiego i prezesa Światowego Związku Polaków, który 30 września 1939 r. objął urząd prezydenta RP. W grudniu 1939 r. Mościcki, powołując się na szwajcarskie obywatelstwo, wraz z rodziną przeniósł się do Szwajcarii, gdzie spisał swoje wspomnienia. Był dwukrotnie żonaty: z Michaliną Czyżewską, z którą miał dwóch synów - Józefa i Michała, obaj byli dyplomatami. Następnie z Marią Dobrzańską. Ignacy Mościcki zmarł 2 października 1946 r. w Versoix pod Genewą, mając 79 lat.
Kończąc biografie, chciałbym ocenić prezydenta z własnego punktu widzenia przez pryzmat danej książki. Ignacy Mościcki, choć niezbyt pozytywnie oceniany, jako polityk, był wybitnym naukowcem, członkiem licznych towarzystw naukowych, doktorem honoris causa wielu polskich i europejskich uniwersytetów, odznaczony był wieloma krajowymi i zagranicznymi medalami. Region tarnowski zawdzięcza mu swój rozwój gospodarczy i społeczny. Wielu z nas nie ma o tym bladego pojęcia, jest to kolejne potwierdzenie, że nie wykształcenie decyduje o naszych predyspozycjach do bycia przywódcą, lecz nasza, inteligęcja emocjonalna, można tu się odwołać do Lecha Wałęsy. Trzeba przyznać Mościckiemu że mimo działania w polityce, dalej prowadził badania naukowe. Książka ta ukazuje nam obiektywny, a zarazem inny jak dotąd obraz prezydenta Ignacego Mościckiego, i czystym sumieniem mogę ją polecić innym chętnym chcącym poznać „drugą naturę” wybitnego naukowca, polityka.
to jest jego biografia . pomoze przy pisaniu :)