Jestem istotą społeczną, to niekwestionowana rola, jaka została mi przypisana wraz z moim przyjściem na świat. Zostałam powołana do życia wśród ludzi, z ludźmi, do wzrastania w społecznym otoczeniu. Wcale się temu nie sprzeciwiam, bowiem bycie członkiem jakiejkolwiek grupy społecznej postrzegam też w kwestii bycia człowiekiem. To narzucone mi prawo staje się zarówno moją wizytówką w świecie, potwierdza mój byt i działanie w środowisku. Już od dziecka uczyłam się obserwacji i oceny tego, co się wokół mnie dzieje i już w dzieciństwie zaczął się szereg powiązań między mną a społecznością. Większość życia spędzałam wśród ludzi, którzy brali udział w kształtowaniu mojego charakteru, postrzeganiu świata, ukazywali drogi postępowania. Główną rolę odegrała tu moja rodzina, stała się pośrednikiem między mną a społeczeństwem. Ze względu na to, że jestem członkiem mojej rodziny mogę identyfikować się z otoczeniem, a zatem słuszne jest stwierdzenie że jestem istotą społeczną.