Jak w temacie
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Społeczno - polityczna organizacja Słowian
Do powstania organizacji państwowej niezbędne było przejście ludności z koczowniczego na osiadły tryb życia. Następnie dzięki postępom w technice uprawy roli pojawiły się nadwyżki żywności, co pozwoliło na wyodrębnieni się grup bezpośrednio nie zaangażowanej w pracę na roli (na wojownicy). Obok więzi rodowej, opartej na pokrewieństwie, która była pierwotna dla Słowian i na niej opierała się struktura społeczna i organizacja plemion słowiańskich, pojawiło się z czasem poczucie terytorialnej solidarności. Liczne migracje przyczyniły się do kryzysu więzi rodowych. Zaczęły powstawać opola - nowe wspólnoty terytorialne, gromadzące po kilkanaście rodzin. Opola z kolei jednoczyły się w plemiona, a związki większych plemion zaczęły tworzyć pierwsze organizacje państwowe
Podstawowym zadaniem państwa była obrona przed niebezpieczeństwem zewnętrznym. Zagrożenie motywowało ludność do tworzenia większych związków i tworzenia organizacji państwowych. Większa wspólnota w większym stopniu zapewniała poczucie bezpieczeństwa. Budowano otoczone wałami z drzewa i ziemi grody obronne, w których ludność chroniła się w wypadku najazdu. Poza tym władza państwowa spełniała także funkcje sądownicze. Rozstrzygała spory, co eliminowało konflikty i pozwalało harmonijnie funkcjonować całej społeczności. Stopniowo wśród mieszkańców państwa wykształcały się wspólne interesy i wartości odrębne od interesów sąsiednich plemion i państw, które konstytuowały tożsamość społeczności zamieszkującej państwo.
Władzę w państwie sprawował wiec, czyli zgromadzenie wszystkich mężczyzn zdolnych do noszenia broni. Wiec decydował o rozpoczęciu wojny i zawarciu pokoju, dokonywał wyboru wodza dowodzącego wojskiem podczas walk. W toku podbojów pozycja wodza rosła, gromadził on w swym ręku coraz większą władzę. Narzędzie w jego ręku stała się drużyna, złożona z najlepszych i najbardziej doświadczonych wojowników, których głównym źródłem dochodu były łupy wojenne. Wraz z postępującym rozwarstwieniem społecznym wiec zdominowali bogaci możni skupieni wokół wodza - starszyzna plemienna. Wódz dążył do utrzymania władzy we własnej rodzinie. Przyjął również tytuł księcia.
I. Słowianie Wschodni
1. Pastwo ruskie
Wśród plemion ruskich istniały dwa najważniejsze ośrodki państwowotwórcze: w południowej części Rusi w Kijowie nad rzeką Dniepr oraz na północy nad Jeziorem Ilmeń w Nowogrodzie Wielkim. W drugiej połowie IX w. oba te miasta zostały zajęte przez pochodzące ze Szwecji plemiona normańskich Waregów. Waregowie organizowali na tereny ruskie wyprawy handlowe i łupieżcze. Oleg - przedstawiciel normańskiej dynastii Rurykowiczów, która wcześniej zajęła Nowogród Wielki objął władzę w Kijowie i przeniósł tam stolicę państwa. W 988 r. władca Rusi Włodzimierz Wielki przyjął chrzest za pośrednictwem Bizancjum.
II Słowianie Zachodni
1. Państwo Samona
Na terytorium zachodniej części państwa tureckich Awarów powstało około 623 r. państwo Samona. Była to pierwsza słowiańska organizacja państwowa. Kupiec frankoński Samo stanął na czele słowiańskiego powstania przeciwko Awarom. Powstanie to zakończyło się sukcesem i na wyzwolonych terenach powstała organizacja państwowa, na czele której stanął Samo. Państwo to nie przetrwało jednak swego twórcy. Po jego śmierci około 660 r. rozpadło się na mniejsze części.
2. Państwo Wielkomorawskie
Plemiona morawskie zostały zjednoczone przez Mojmira około 830 r. Jego następca Rościsław chcąc przyjąć chrzest zwrócił się z prośbą o misjonarzy do cesarza bizantyjskiego. Obawiał się bowiem, że ewentualna chrystianizacja ze strony kościoła niemieckiego uzależniłaby jego państwo od Niemiec. W 863 do Państwa Wielkomorawskiego przybyli zatem dwaj greccy misjonarze Cyryl i Metody. Nauczali oni w języku słowiańskim. Popularność Cyryla i Metodego na Morawach wywołała niezadowolenia rywalizujących z nimi hierarchów Kościoła niemieckiego. Metody został uwięziony i oskarżony o herezję. Interwencja papieska doprowadziła do jego uwolnienia. Jednakże po śmierci Metodego w 885 r. jego uczniowie zostali wypędzeni z Państwa Wielkomorawskiego i udali się do Bułgarii, gdzie kontynuowali naukę w języku słowiańskim. Kolejny władca Wiekich Moraw - Świętopełk znacznie rozszerzył terytorium swego państwa. Pod jego władzą znajdowały się: tereny serbołużyckie Morawy, Czechy, Część Panonii, Państwo Wiślan, Śląsk. Państwo Wilkomorawskie zostało rozbite przez najazd Węgrów w 906 r.
3. Czechy
Czechy były jednym z państw, które powstało na gruzach potęgi Wielkich Moraw. Terytorium państwa czeskiego obejmowało Kotlinę Czeską, a władze w Pradze objął ród Przemyślidów. Od 929 r. władcy czescy uznali zwierzchność Niemiec i opłacali trybut na ich rzecz.
4. Polska
Terytoria późniejszej Polski zamieszkiwały plemiona: Ślężan, Opolan, Bobrzan, Dziadoszan na Śląsku, Wiślan nad górną Wisłą, Lędzian nad Sanem i Wieprzem, Goplan na Kujawach, plemiona pomorskie na Pomorzu, polan w Wielkopolsce oraz Mazowszan na Mazowszu. Wśród nich powstały dwa ośrodki państwowe. Stworzyli je Wiślanie i Polanie. Państwo Wiślan zostało w IX wieku włączone do Państwa Wielkomorawskiego, po jego rozbiciu znalazło się pod zwierzchnictwem Czech. Z mającego swoje pierwotne siedziby w Wielkopolsce państwa Polan ukształtowała się w toku dziejów Polska. Jej pierwszy Mieszko I władca przyjął chrzest w 966 r. Rok wcześniej na jego dwór przybyła chrześcijańska czeska księżniczka Dobrawa, z która wziął ślub i zawarł sojusz z Czechami. Przyjęcie chrztu za pośrednictwem Czech uchroniło Polske przed chrystianizacją prowadzoną przez ekspansywne arcybiskupstwo niemieckie w Magdeburgu. Chrzest wzmocnił również pozycję polski na arenie międzynarodowej. Mieszko objął swoim panowaniem Wielkopolskę, Kujawy, Mazowsze, Pomorze. W swojej ekspansji na zachód przeciwko plemionom Wieletów rywalizował z przygranicznymi feudałami niemieckimi, którzy także chcieli podbić te tereny. W toku tej rywalizacji w 972 r. Mieszko I pokonał margrabiego Hodona w bitwie pod Cedynią. Pod koniec swojego panowania w 990 r. Mieszko I przyłączył do Polski Śląsk.
III Słowianie Południowi
1. Państwo Bułgarów
Bułgarzy byli ludem pochodzenia tureckiego. - Bułgarzy to lud pochodzenia tureckiego. W 679 r. pod wodzą Asparucha przekroczyli Dunaj i weszli na tereny zajmowane przez Słowian. Zaczęli tworzyć własne państwo na południe od Dunaju i u zachodnich wybrzeży Morza Czarnego. Na tych terenach zaczęli rywalizować z Bizancjum tocząc z cesarstwem liczne wojny. W 864 r. Bułgaria przyjęła chrześcijaństwo za pośrednictwem Bizancjum i podporządkowana została kościelnemu zwierzchnictwu patriarchatu w Konstantynopolu.
Do powstania organizacji państwowej niezbędne było przejście ludności z koczowniczego na osiadły tryb życia. Następnie dzięki postępom w technice uprawy roli pojawiły się nadwyżki żywności, co pozwoliło na wyodrębnieni się grup bezpośrednio nie zaangażowanej w pracę na roli (na wojownicy). Obok więzi rodowej, opartej na pokrewieństwie, która była pierwotna dla Słowian i na niej opierała się struktura społeczna i organizacja plemion słowiańskich, pojawiło się z czasem poczucie terytorialnej solidarności. Liczne migracje przyczyniły się do kryzysu więzi rodowych. Zaczęły powstawać opola - nowe wspólnoty terytorialne, gromadzące po kilkanaście rodzin. Opola z kolei jednoczyły się w plemiona, a związki większych plemion zaczęły tworzyć pierwsze organizacje państwowe
Podstawowym zadaniem państwa była obrona przed niebezpieczeństwem zewnętrznym. Zagrożenie motywowało ludność do tworzenia większych związków i tworzenia organizacji państwowych. Większa wspólnota w większym stopniu zapewniała poczucie bezpieczeństwa. Budowano otoczone wałami z drzewa i ziemi grody obronne, w których ludność chroniła się w wypadku najazdu. Poza tym władza państwowa spełniała także funkcje sądownicze. Rozstrzygała spory, co eliminowało konflikty i pozwalało harmonijnie funkcjonować całej społeczności. Stopniowo wśród mieszkańców państwa wykształcały się wspólne interesy i wartości odrębne od interesów sąsiednich plemion i państw, które konstytuowały tożsamość społeczności zamieszkującej państwo.
Władzę w państwie sprawował wiec, czyli zgromadzenie wszystkich mężczyzn zdolnych do noszenia broni. Wiec decydował o rozpoczęciu wojny i zawarciu pokoju, dokonywał wyboru wodza dowodzącego wojskiem podczas walk. W toku podbojów pozycja wodza rosła, gromadził on w swym ręku coraz większą władzę. Narzędzie w jego ręku stała się drużyna, złożona z najlepszych i najbardziej doświadczonych wojowników, których głównym źródłem dochodu były łupy wojenne. Wraz z postępującym rozwarstwieniem społecznym wiec zdominowali bogaci możni skupieni wokół wodza - starszyzna plemienna. Wódz dążył do utrzymania władzy we własnej rodzinie. Przyjął również tytuł księcia.
I. Słowianie Wschodni
1. Pastwo ruskie
Wśród plemion ruskich istniały dwa najważniejsze ośrodki państwowotwórcze: w południowej części Rusi w Kijowie nad rzeką Dniepr oraz na północy nad Jeziorem Ilmeń w Nowogrodzie Wielkim. W drugiej połowie IX w. oba te miasta zostały zajęte przez pochodzące ze Szwecji plemiona normańskich Waregów. Waregowie organizowali na tereny ruskie wyprawy handlowe i łupieżcze. Oleg - przedstawiciel normańskiej dynastii Rurykowiczów, która wcześniej zajęła Nowogród Wielki objął władzę w Kijowie i przeniósł tam stolicę państwa. W 988 r. władca Rusi Włodzimierz Wielki przyjął chrzest za pośrednictwem Bizancjum.
II Słowianie Zachodni
1. Państwo Samona
Na terytorium zachodniej części państwa tureckich Awarów powstało około 623 r. państwo Samona. Była to pierwsza słowiańska organizacja państwowa. Kupiec frankoński Samo stanął na czele słowiańskiego powstania przeciwko Awarom. Powstanie to zakończyło się sukcesem i na wyzwolonych terenach powstała organizacja państwowa, na czele której stanął Samo. Państwo to nie przetrwało jednak swego twórcy. Po jego śmierci około 660 r. rozpadło się na mniejsze części.
2. Państwo Wielkomorawskie
Plemiona morawskie zostały zjednoczone przez Mojmira około 830 r. Jego następca Rościsław chcąc przyjąć chrzest zwrócił się z prośbą o misjonarzy do cesarza bizantyjskiego. Obawiał się bowiem, że ewentualna chrystianizacja ze strony kościoła niemieckiego uzależniłaby jego państwo od Niemiec. W 863 do Państwa Wielkomorawskiego przybyli zatem dwaj greccy misjonarze Cyryl i Metody. Nauczali oni w języku słowiańskim. Popularność Cyryla i Metodego na Morawach wywołała niezadowolenia rywalizujących z nimi hierarchów Kościoła niemieckiego. Metody został uwięziony i oskarżony o herezję. Interwencja papieska doprowadziła do jego uwolnienia. Jednakże po śmierci Metodego w 885 r. jego uczniowie zostali wypędzeni z Państwa Wielkomorawskiego i udali się do Bułgarii, gdzie kontynuowali naukę w języku słowiańskim. Kolejny władca Wiekich Moraw - Świętopełk znacznie rozszerzył terytorium swego państwa. Pod jego władzą znajdowały się: tereny serbołużyckie Morawy, Czechy, Część Panonii, Państwo Wiślan, Śląsk. Państwo Wilkomorawskie zostało rozbite przez najazd Węgrów w 906 r.
3. Czechy
Czechy były jednym z państw, które powstało na gruzach potęgi Wielkich Moraw. Terytorium państwa czeskiego obejmowało Kotlinę Czeską, a władze w Pradze objął ród Przemyślidów. Od 929 r. władcy czescy uznali zwierzchność Niemiec i opłacali trybut na ich rzecz.
4. Polska
Terytoria późniejszej Polski zamieszkiwały plemiona: Ślężan, Opolan, Bobrzan, Dziadoszan na Śląsku, Wiślan nad górną Wisłą, Lędzian nad Sanem i Wieprzem, Goplan na Kujawach, plemiona pomorskie na Pomorzu, polan w Wielkopolsce oraz Mazowszan na Mazowszu. Wśród nich powstały dwa ośrodki państwowe. Stworzyli je Wiślanie i Polanie. Państwo Wiślan zostało w IX wieku włączone do Państwa Wielkomorawskiego, po jego rozbiciu znalazło się pod zwierzchnictwem Czech. Z mającego swoje pierwotne siedziby w Wielkopolsce państwa Polan ukształtowała się w toku dziejów Polska. Jej pierwszy Mieszko I władca przyjął chrzest w 966 r. Rok wcześniej na jego dwór przybyła chrześcijańska czeska księżniczka Dobrawa, z która wziął ślub i zawarł sojusz z Czechami. Przyjęcie chrztu za pośrednictwem Czech uchroniło Polske przed chrystianizacją prowadzoną przez ekspansywne arcybiskupstwo niemieckie w Magdeburgu. Chrzest wzmocnił również pozycję polski na arenie międzynarodowej. Mieszko objął swoim panowaniem Wielkopolskę, Kujawy, Mazowsze, Pomorze. W swojej ekspansji na zachód przeciwko plemionom Wieletów rywalizował z przygranicznymi feudałami niemieckimi, którzy także chcieli podbić te tereny. W toku tej rywalizacji w 972 r. Mieszko I pokonał margrabiego Hodona w bitwie pod Cedynią. Pod koniec swojego panowania w 990 r. Mieszko I przyłączył do Polski Śląsk.
III Słowianie Południowi
1. Państwo Bułgarów
Bułgarzy byli ludem pochodzenia tureckiego. - Bułgarzy to lud pochodzenia tureckiego. W 679 r. pod wodzą Asparucha przekroczyli Dunaj i weszli na tereny zajmowane przez Słowian. Zaczęli tworzyć własne państwo na południe od Dunaju i u zachodnich wybrzeży Morza Czarnego. Na tych terenach zaczęli rywalizować z Bizancjum tocząc z cesarstwem liczne wojny. W 864 r. Bułgaria przyjęła chrześcijaństwo za pośrednictwem Bizancjum i podporządkowana została kościelnemu zwierzchnictwu patriarchatu w Konstantynopolu.