Jezyk polski -wypracowanie
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Quintus Horatius Flaccus (ur. 8 grudnia 65 p.n.e. w Wenuzji, zm. 27 listopada 8 p.n.e.) – rzymski poeta liryczny.
Był synem wyzwoleńca z Wenuzji w Apulii. Ojciec dał mu staranne i wszechstronne wykształcenie. Wysłał go między innymi do Rzymu i Grecji, by studiował tam grekę i filozofię. Po śmierci Juliusza Cezara, Horacy wstąpił do armii i służył pod dowództwem Brutusa. Jako trybun wojskowy brał udział w bitwie pod Filippi w 42 roku p.n.e., z której musiał ratować się ucieczką. Kiedy ogłoszono amnestię dla tych, którzy walczyli przeciw zwycięskiemu Augustowi, powrócił do Italii. Okazało się, że jego ojciec nie żyje, a majątek został skonfiskowany. Mimo że był prawie bankrutem, udało mu się kupić posadę sekretarza u kwestora, co zapewniło mu utrzymanie i pozwoliło na zajmowanie się poezją. Utworami Horacego zainteresował się Wergiliusz i wprowadził go do domu Mecenasa. Wkrótce Horacy zaprzyjaźnił się z Mecenasem i należał do jego kręgu literackiego. Po pewnym czasie Mecenas wprowadził go na dwór Augusta, a także podarował mu posiadłość w Sabinum, co umożliwiło mu swobodną twórczość literacką.
Twórczość Horacego, która przetrwała do naszych czasów to:
* Epody (Epodes, 41-30 p.n.e.) krótkie utwory o treści politycznej; napisał je pod wrażeniem wojny peruzyńskiej – groza wojen domowych wyraża się radą dla Rzymian, by idąc za przykładem Fokejczyków opuścili Rzym i wywędrowali na Wyspy Szczęśliwe – gdzieś poza Słupy Herkulesa.
* "Satyry" (Sermones, 40-30 p.n.e.) ośmieszające wady i słabości ludzkie, nie krytykuje w nich jednostek wybitniejszych, nie jest surowym sędzią lecz „śmiejąc się mówi prawdę”
* "Pieśni" (Carmina, znane także jako "Ody" - Odes) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej tematyce – utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek, motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości życia; posiadały doskonałą konstrukcję metryczną
* "Listy" (Epistulae) zawierają dużo pierwiastków filozoficznych, poruszają także problemy z zakresu poetyki, zwłaszcza listy z 2 księgi: "List do Pizonów" znany również jako Sztuka poetycka ("Ars poetica")
Twórczość Horacego uważana jest za szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta i wywarła ona znaczący wpływ na poezję europejską.
Dawniejsze polskie przekłady różnych autorów:
* Wybór poezji, opr. J. Zawirowski, Biblioteka Narodowa, wyd. 1923 (kolejne opr. J.Krókowski, 2-4 wyd. Wrocław 1967, 1971, 1973)
* [zestawienie dwujęzyczne] Dzieła wszystkie, t. 1-2, opr. O. Jurewicz, Wrocław 1986, 2 wyd. Warszawa 2000.
Przekłady współczesne:
* [zestawienie dwujęzyczne] Q.Horatii Flacci Opera. Horacy. Dzieła, przeł. i wstępem opatrzył S. Gołębiowski, t.I-II, wyd. Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1980
* Dzieła wszystkie, przeł. i opr. A. Lam, 2 wyd. Verum, Warszawa 1996.
Był synem wyzwoleńca z Wenuzji w Apulii. Ojciec dał mu staranne i wszechstronne wykształcenie. Wysłał go między innymi do Rzymu i Grecji, by studiował tam grekę i filozofię. Po śmierci Juliusza Cezara, Horacy wstąpił do armii i służył pod dowództwem Brutusa. Jako trybun wojskowy brał udział w bitwie pod Filippi w 42 roku p.n.e., z której musiał ratować się ucieczką. Kiedy ogłoszono amnestię dla tych, którzy walczyli przeciw zwycięskiemu Augustowi, powrócił do Italii. Okazało się, że jego ojciec nie żyje, a majątek został skonfiskowany. Mimo że był prawie bankrutem, udało mu się kupić posadę sekretarza u kwestora, co zapewniło mu utrzymanie i pozwoliło na zajmowanie się poezją. Utworami Horacego zainteresował się Wergiliusz i wprowadził go do domu Mecenasa. Wkrótce Horacy zaprzyjaźnił się z Mecenasem i należał do jego kręgu literackiego. Po pewnym czasie Mecenas wprowadził go na dwór Augusta, a także podarował mu posiadłość w Sabinum, co umożliwiło mu swobodną twórczość literacką.
Twórczość Horacego, która przetrwała do naszych czasów to:
* Epody (Epodes, 41-30 p.n.e.) krótkie utwory o treści politycznej; napisał je pod wrażeniem wojny peruzyńskiej – groza wojen domowych wyraża się radą dla Rzymian, by idąc za przykładem Fokejczyków opuścili Rzym i wywędrowali na Wyspy Szczęśliwe – gdzieś poza Słupy Herkulesa.
* "Satyry" (Sermones, 40-30 p.n.e.) ośmieszające wady i słabości ludzkie, nie krytykuje w nich jednostek wybitniejszych, nie jest surowym sędzią lecz „śmiejąc się mówi prawdę”
* "Pieśni" (Carmina, znane także jako "Ody" - Odes) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej tematyce – utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek, motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości życia; posiadały doskonałą konstrukcję metryczną
* "Listy" (Epistulae) zawierają dużo pierwiastków filozoficznych, poruszają także problemy z zakresu poetyki, zwłaszcza listy z 2 księgi: "List do Pizonów" znany również jako Sztuka poetycka ("Ars poetica")
Twórczość Horacego uważana jest za szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta i wywarła ona znaczący wpływ na poezję europejską.
Dawniejsze polskie przekłady różnych autorów:
* Wybór poezji, opr. J. Zawirowski, Biblioteka Narodowa, wyd. 1923 (kolejne opr. J.Krókowski, 2-4 wyd. Wrocław 1967, 1971, 1973)
* [zestawienie dwujęzyczne] Dzieła wszystkie, t. 1-2, opr. O. Jurewicz, Wrocław 1986, 2 wyd. Warszawa 2000.
Przekłady współczesne:
* [zestawienie dwujęzyczne] Q.Horatii Flacci Opera. Horacy. Dzieła, przeł. i wstępem opatrzył S. Gołębiowski, t.I-II, wyd. Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1980
* Dzieła wszystkie, przeł. i opr. A. Lam, 2 wyd. Verum, Warszawa 1996.