Wędrówka młodego człowieka Cezarego Baryki to jednocześnie powrót do ojczyzny rodziców. Cezary wraz ze swym ojcem Sewerynem udają się do odrodzonej po wojnie Polski. Droga wiedzie ich przez Moskwę. Sceneria tu wprowadzona nie ma nic wspólnego z egzotyką czy pięknem. Czytelnikowi zostaje przedstawiony obraz Rosji zrujnowanej bolszewicką rewolucją. Widzimy państwo biedne i skłócone wewnętrznie. Opis ten pełni funkcję ostrzeżenia przed zagrożeniem, jakie niesie ze sobą rewolucją. Motyw podróży został wprowadzony tu jako przestroga. Powrót do kraju tylko po części jest celem bohatera, który ucieka przed złem obecnym na całym świecie. Baryka ucieka przed nietolerancją panującą w Baku, która doprowadziła do krwawych starć między Tatarami a Ormianami. Bohater ucieka także przed szaleństwem wojny, jaka w tym czasie opanowała Krym. Wojny toczonej między mocarstwami a dotykającej zwykłych ludzi. W tym utworze mamy dokładne opisy masakr dokonywanych przez wojska Rosyjskie Tureckie oraz Angielskie. Wędrówka Baryki jest w końcu próbą uwolnienia się z kraju, w którym niezależnie od tego, kto rządzi i jakimi pobudkami się kieruje terror wciąż pozostaje narzędziem gry politycznej. Tak oto ojciec Baryki jako urzędnik jest zależny od władzy zwierzchniej a zmiana rządów prowadzi go do utraty majątku. Wędrówka w ?Przedwiośniu? daje możliwość autorowi by ten mógł wskazać zagrożenia, na które powinien zwrócić uwagę czytelnik. Zastosowany w utworze motyw podróży służy także ukazaniu iluzji ideałów. Dramat przeżywa Cezary przybywający do kraju rodzinnego sam gdyż ojciec zginął podczas podróży. Widzimy jak wielkie jest rozczarowanie młodego człowieka u celu wędrówki. Zastaje zamiast idealnego państwa pełnego ?szklanych domów? kraj biedny, zrujnowany wojną. Gdyby nie podróż młody Baryka nigdy nie zweryfikowałby słów ojca opisującego Polskę jako kraj, w którym spełniają się marzenia. Opisana podróż ma kluczowe znaczenie wyraża ona, bowiem osobisty pogląd autora na kwestię odbudowy niepodległego państwa Polskiego. Tułaczka bohatera pozwala nam czytelnikom lepiej poznać jego psychikę. Żeromski nie przez przypadek umieszcza opisane w powieści wydarzenia w okresie, gdy Baryka dojrzewa a jego psychika dopiero się kształtuje. Takie zestawienie czyni bohatera bardziej rzeczywistym a tym samym bliższym czytelnikowi. Cierpienia młodzieńca, jego radości pierwsza miłość, fascynacja komunizmem, młodzieńczy bunt wobec matki to momenty, w których mamy wgląd w jego psychikę. Czytelnik odnosi wrażenie, że staje się świadkiem wyprawy w dorosłość i w głąb samego siebie. Podróży, jaką odbywa każdy człowiek.
Fragmenty :
http://ofu.pl/xxxdktz2