Padlewski Zygmunt (1835-1863), generał, działacz niepodległościowy, absolwent Akademii Artylerii w Petersburgu. Podczas pobytu w stolicy Rosji należał do Koła Oficerskiego założonego przez Z. Sierakowskiego. 1861 jako porucznik artylerii wyjechał do Paryża, gdzie działał w Towarzystwie Młodzieży Polskiej. Następnie wykładał taktykę i strategię w polskiej szkole wojskowej w Genui i w Cuneo. 1862 po powrocie do Warszawy wszedł w skład Centralnego Komitetu Narodowego. Prowadził rozmowy z przywódcami Ziemli i Woli, A.I. Hercenem i N.P. Ogariowem, które doprowadziły do zajęcia wspólnego stanowiska w sprawie konieczności rozszerzenia powstania na ziemie Litwy, Białorusi i Ukrainy. Po aresztowaniu w 1862 Jarosława Dąbrowskiego mianowany naczelnikiem Warszawy. Opracował plan strategiczny powstania, który jednak nie był realizowany. Walczył na terenie Puszczy Kurpiowskiej, odnosząc zwycięstwa w potyczkach pod Myszyńcem i Drążdżewem. Poniósł klęskę pod Radzanowem, co stało się przyczyną rozwiązania jego oddziału i powrotu do Warszawy. Odkomenderowany do Płocka, w drodze do rejonu walk ujęty przez Rosjan i rozstrzelany.