Opowieść Jarosława Juszkiewicza pt Ikar bardzo mną poruszyła. Długo zastanawiałam się nad trescią i tym co autor chciał przekazać.Najbardziej wstrząsnał mną fragment ukazujący aresztowanie chlopca.Obojętność tłumu,hałas,który to zdarzenie otaczał.Autor przedstawił w tym jednym momencie okrucienstwo wpjny i bezimienność ofiary.Koniec beztroskiej miłości i życia.Pisarz obserwując zajście, szukał wzrokiem choż jednej osoby, która podobnie jak on, poczuła smutek i żal. Tłum nie widział, lub nie chciał widzieć tragedii chłopca. Strach przed okupantem opanował ulicę.Udawanie, że nic sie nie stało było najleprzym wyjściem z sytuacji. Pozwalało czuć sie bezpiecznie w tych okrutnych czasach. Było to bardzo podobne zjawisko do tego,które zostało przedstawione na obrazie Pitera Bruegla pt Upadek Ikara Tam równierz nikt nie zauważył ze Ikar tonie, nawet chłopiec orzący ziemię i rybacy. I tak samo jak Ikar, bezimiennie utonął bohater opowieści.Po przeczytaniu opowieści do tej pory zastanawiam sie czy chłopakowi udało sie ocalić życie. I co musiała przeżywać jego rodzina, czekając na syna.Zjawiskoobojętności widoczne jest także w dzisiejszych czasach mimo , że nie ma wojny,ludzie powinni czuć sie bezpiecznie. Dzisiaj także otacza bas znieczulica.Media cz esto donoszą o tragediach, którym winna jest obojętność i strach
Na obrazie pt.Upadek Ikara obserwujemy wydarzenia i czynności statyczne, zaś obraz Warszawy w opowiadaniu jest zdybamizowany, kolejne sceny narastają aż do szczytowego momentu-aresztowania chłopca.Artysta jest posrednikiem w naszym odczuwaniu świata, gdyż wydarzeniom obok których przechodzimy obojętnie,nadaje kształt artystyczny. Utrwala też to co jest ulotne, lub może być zapomniane. Jest baczniejszym obserwatorem życia. Subtelniej odczuwa wszystko, skłoniejszy jest do zadumy i refleksji odczytuje głębszy sens tego czego jest świadkiem. Historię Michasia traktujemy nie jako nieodosobniony czy wyjatkowy przypadek ale przykład tysiecy ludzi w czasie okupacji, którzy ginęli bez śladu. Tragedia Michasia jest także oskarżeniem faszystkowskiej ideologii, która oprócz biologicznego wyniszczenia ludzi wycierała także zgubny wpływ na psychikę ,albowiem śmierć, która stała się w czasie okupacji zjawiskiem bardzo powszechnym przestała budzić poczucia żalu i wsparcia dla ofiary