No wiecie trzeba najpierw napisać jaką kierujesz się w życiu, a [potem napisać rozważania tylko ja mam z tym problem, a potrzebuje tego zadania szybko jak widać. Oczywiście wypowiedź krótka , bo to rozważania i jeszcze żeby było wartości chrześcijańskie. Bardzo proszę o wypowiedź bardzo dobrą, ponieważ moja nauczycielka od j. polskiego jest wymagająca.
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Na podstawie Quo-Vadis
W powieści historycznej Henryka Sienkiewicza "Quo vadis" możemy z łatwością zauważyć zestawienie dwóch zupełnie odrębnych światów: świata pogan (Rzymian) oraz świata chrześcijan. Świat pogan reprezentują przede wszystkim patrycjusze, ludzie bogaci, wysoko urodzeni. Sam cezar oraz augustianie również kreują świat pogan w powieści. Z kolei chrześcijanie, to w głównej mierze ludzie ubodzy, zamieszkujący nędzne dzielnice; żyją ukradkiem, nikt nie zwraca na nich uwagi, mają swój własny świat. Pełen przepychu Rzym jest im obcy mimo, że stykają się z nim na co dzień. Jakie więc może być porównanie tych dwóch światów i ich wartości? Na pozór proste – Rzymianie tworzą bogactwo i potęgę, z kolei chrześcijanie tworzą nędzę i ubóstwo w dzielnicach Rzymu. Jednak tak naprawdę sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Przekonać się o tym możemy, analizując dogłębnie powieść Henryka Sienkiewicza.
Pierwszym elementem porównania tych dwóch światów jest wzorzec kobiety. W świecie chrześcijan idealnym przykładem jest Ligia, z kolei w świecie pogan - Poppea. Obydwie kobiety odznaczają się niebywałą urodą. Dla Ligii uroda nie odgrywała jednak jakiejś szczególnej roli, ważniejsze były dla niej wartości wewnętrzne; z kolei Poppea ciągle zabiegała o to, by nie mieć żadnej konkurencji – chciała, by tylko na nią wszyscy kierowali swój wzrok. Dlatego gdy spotkała Ligię pierwszy raz, była niebywale zadziwiona jej urodą, co wywołało natychmiastową nienawiść skierowaną w stronę zakładniczki. Pomimo zewnętrznego podobieństwa, kobiety znacznie różniły cechy charakteru. Ligia była osobą wrażliwą, miłosierną, delikatną, troskliwą. Najważniejszą wartością była dla niej religia, z którą wiążą się nieodłącznie cenione przez nią wartości, takie jak miłość, czystość, wierność, wrażliwość na ludzką krzywdę, delikatność. Jej wiara była bardzo głęboka, wypływała prosto z serca. Poppea Sabina to istne przeciwieństwo. Była to postać okrutna, żądna władzy, mściwa, egoistyczna. Zabiegała tylko i wyłącznie o własne szczęście, każdego innego człowieka była w stanie zniszczyć. Zawiść i zazdrość to „wartości” przewodnie w jej życiu. Jej wiara z kolei (politeistyczna) była związana z kultem, nie wypływała z serca, lecz była swego rodzaju rytuałem.
Kolejnym elementem jest ideał życia. Chrześcijanie bardzo cenią spokój, ich życie upływa harmonijnie, czują się bezpieczni i wolni. Najważniejszą wartością jest dla nich miłość, to ona kieruje ich życiem. Nie są obojętni na ludzkie nieszczęście; nie zabiegają o bogactwa, zaszczyty, bardzo cenią skromność. Wysoko cenią również honor i godność osobistą. Podstawowe prawo, jakim się w życiu kierują, to 10 przykazań otrzymanych od Boga. Dają im one odwagę wobec śmierci. Z kolei Rzymianie cenili przepych, zbytek. Wydawali uczty, na których wszystko było wystawne i bogate. Uczty te były pełne rozpusty. Liczyła się dla nich tylko dobra zabawa.
Ostatnim elementem, który zestawia dwa światy ukazane w powieści, jest etos. Świat Rzymian najlepiej opisują następujące postawy: hedonizm, estetyzm oraz sceptycyzm. Oznacza to, że Rzymianie odznaczali się zamiłowaniem do przyjemności i wygód; uznawali piękno zewnętrzne za kryterium oceny człowieka oraz żyli w wewnętrznym zakłamaniu. Z kolei dla chrześcijan najważniejsza jest prawda, czystość, spokój, harmonia oraz umiar.
Podsumowując powyższe rozważania, można stwierdzić, że wcale świat pogan (mimo zewnętrznego bogactwa) nie jest lepszy od świata chrześcijan. Na pozór świat chrześcijan jest ubogi i szary, jednak pod tym ubóstwem, wewnątrz, kryje się bogactwo. Chrześcijanie nie mieli łatwego życia, cierpieli prześladowania, znosząc cierpliwie męki; żyli dla innych, oddawali się miłości, ale to wszystko spowodowało, że ich życie było owocne. Żyli ze świadomością, że są komuś potrzebni, że są potrzebni światu, że mogą go zmienić na lepszy. Ich niezłomność i upór w dążeniu do wyznaczonego przez Boga celu ukazuje, że ich postawa jest godna naśladowania. Po zestawieniu tych dwóch światów możemy ostatecznie stwierdzić, że ubóstwo nie musi łączyć się z nędzą i niedolą – może być bogate duchowo.
W powieści historycznej Henryka Sienkiewicza "Quo vadis" możemy z łatwością zauważyć zestawienie dwóch zupełnie odrębnych światów: świata pogan (Rzymian) oraz świata chrześcijan. Świat pogan reprezentują przede wszystkim patrycjusze, ludzie bogaci, wysoko urodzeni. Sam cezar oraz augustianie również kreują świat pogan w powieści. Z kolei chrześcijanie, to w głównej mierze ludzie ubodzy, zamieszkujący nędzne dzielnice; żyją ukradkiem, nikt nie zwraca na nich uwagi, mają swój własny świat. Pełen przepychu Rzym jest im obcy mimo, że stykają się z nim na co dzień. Jakie więc może być porównanie tych dwóch światów i ich wartości? Na pozór proste – Rzymianie tworzą bogactwo i potęgę, z kolei chrześcijanie tworzą nędzę i ubóstwo w dzielnicach Rzymu. Jednak tak naprawdę sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Przekonać się o tym możemy, analizując dogłębnie powieść Henryka Sienkiewicza.
Pierwszym elementem porównania tych dwóch światów jest wzorzec kobiety. W świecie chrześcijan idealnym przykładem jest Ligia, z kolei w świecie pogan - Poppea. Obydwie kobiety odznaczają się niebywałą urodą. Dla Ligii uroda nie odgrywała jednak jakiejś szczególnej roli, ważniejsze były dla niej wartości wewnętrzne; z kolei Poppea ciągle zabiegała o to, by nie mieć żadnej konkurencji – chciała, by tylko na nią wszyscy kierowali swój wzrok. Dlatego gdy spotkała Ligię pierwszy raz, była niebywale zadziwiona jej urodą, co wywołało natychmiastową nienawiść skierowaną w stronę zakładniczki. Pomimo zewnętrznego podobieństwa, kobiety znacznie różniły cechy charakteru. Ligia była osobą wrażliwą, miłosierną, delikatną, troskliwą. Najważniejszą wartością była dla niej religia, z którą wiążą się nieodłącznie cenione przez nią wartości, takie jak miłość, czystość, wierność, wrażliwość na ludzką krzywdę, delikatność. Jej wiara była bardzo głęboka, wypływała prosto z serca. Poppea Sabina to istne przeciwieństwo. Była to postać okrutna, żądna władzy, mściwa, egoistyczna. Zabiegała tylko i wyłącznie o własne szczęście, każdego innego człowieka była w stanie zniszczyć. Zawiść i zazdrość to „wartości” przewodnie w jej życiu. Jej wiara z kolei (politeistyczna) była związana z kultem, nie wypływała z serca, lecz była swego rodzaju rytuałem.
Kolejnym elementem jest ideał życia. Chrześcijanie bardzo cenią spokój, ich życie upływa harmonijnie, czują się bezpieczni i wolni. Najważniejszą wartością jest dla nich miłość, to ona kieruje ich życiem. Nie są obojętni na ludzkie nieszczęście; nie zabiegają o bogactwa, zaszczyty, bardzo cenią skromność. Wysoko cenią również honor i godność osobistą. Podstawowe prawo, jakim się w życiu kierują, to 10 przykazań otrzymanych od Boga. Dają im one odwagę wobec śmierci. Z kolei Rzymianie cenili przepych, zbytek. Wydawali uczty, na których wszystko było wystawne i bogate. Uczty te były pełne rozpusty. Liczyła się dla nich tylko dobra zabawa.
Ostatnim elementem, który zestawia dwa światy ukazane w powieści, jest etos. Świat Rzymian najlepiej opisują następujące postawy: hedonizm, estetyzm oraz sceptycyzm. Oznacza to, że Rzymianie odznaczali się zamiłowaniem do przyjemności i wygód; uznawali piękno zewnętrzne za kryterium oceny człowieka oraz żyli w wewnętrznym zakłamaniu. Z kolei dla chrześcijan najważniejsza jest prawda, czystość, spokój, harmonia oraz umiar.
Podsumowując powyższe rozważania, można stwierdzić, że wcale świat pogan (mimo zewnętrznego bogactwa) nie jest lepszy od świata chrześcijan. Na pozór świat chrześcijan jest ubogi i szary, jednak pod tym ubóstwem, wewnątrz, kryje się bogactwo. Chrześcijanie nie mieli łatwego życia, cierpieli prześladowania, znosząc cierpliwie męki; żyli dla innych, oddawali się miłości, ale to wszystko spowodowało, że ich życie było owocne. Żyli ze świadomością, że są komuś potrzebni, że są potrzebni światu, że mogą go zmienić na lepszy. Ich niezłomność i upór w dążeniu do wyznaczonego przez Boga celu ukazuje, że ich postawa jest godna naśladowania. Po zestawieniu tych dwóch światów możemy ostatecznie stwierdzić, że ubóstwo nie musi łączyć się z nędzą i niedolą – może być bogate duchowo.